Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου ΤΩΡΑ, πριν καταλήξουμε σε ερείπια…

Που μεταφράζεται σε άλλους 120.000 ανέργους. Την ίδια πορεία θα έχουν οι αριθμοί και στα επόμενα τρίμηνα. Τρομάζεις. Πίσω από τα απρόσωπα νούμερα βρίσκονται άνθρωποι, νοικοκυριά, νέα παιδιά, άτομα μεγάλης ηλικίας, ένα βήμα πριν από τη σύνταξη.

Αυξάνονται και τα λουκέτα. Σε κάθε δρόμο, σε κάθε τετράγωνο, κλειστά μαγαζιά… Εργοδότες και εργαζόμενοι αγκαλιά…

Η ύφεση έχει πάρει την ανηφόρα… Ρήμαξε η αγορά! Άδειο το ταμείο. Άφαντη η ρευστότητα.

Χρήμα δεν κυκλοφορεί. Μπορεί να υπάρχει ακόμη, όμως το ψυχολογικό κλίμα έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Στην άκρη ό,τι έχει απομείνει για τα χειρότερα.

Ζημιά κάνουν και οι απεργίες. Κανένας δεν κατεβαίνει στα μαγαζιά. Τα συνδικάτα πρέπει να βρουν άλλες μορφές αγώνα. Που δεν θα φέρνουν την κοινωνία απέναντι, που άθελά της παίζει το παιχνίδι της κυβέρνησης. Και τρόποι υπάρχουν πολλοί! Που θα πονέσουν κατευθείαν την καρδιά των κυβερνώντων.

Εκρηκτικό το μείγμα που διαμορφώνεται. Φορτίζεται όλο και περισσότερο η ατμόσφαιρα. Ίχνος φωτός δεν υπάρχει… Καμία χαραμάδα ελπίδας. Κεραυνούς προβλέπει το δελτίο…

Πού πάμε; Η απάντηση καθόλου δύσκολη. Πλειοψηφία θα είναι τα ερείπια το 2013.

Διέξοδος υπάρχει; θα διερωτηθεί ο κόσμος, το κάθε σπίτι, που πλέον ζει τους τριγμούς. Ναι, αν σταματήσει η πτώση. Να σταθεροποιηθεί έστω και οριακά! Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν βγούμε από την αυταπάτη. Ότι το Μνημόνιο οδηγεί στην έξοδο από την κρίση. Στα ερείπια μας πάει, κύριε πρωθυπουργέ. Το έχουν συνειδητοποιήσει κορυφαίοι υπουργοί σας. Το μεταφέρουν σε συζητήσεις. Ορισμένοι δεν διστάζουν να το πουν και δημόσια.

Στόχος πρωταρχικός πρέπει να γίνει η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Να φύγουν οι δυσβάσταχτοι όροι που επισπεύδουν τον θάνατο του ασθενούς και όχι την ανάνηψη της οικονομίας. Ήδη μέσα στον έναν χρόνο εφαρμογής του τα αποτελέσματα είναι μετρήσιμα. Οι αριθμοί ευημερούν μεν –κοιτώντας τους από πλευράς μεγέθους– αλλά δυστυχούν οι άνθρωποι, όπως έλεγε, κύριε πρωθυπουργέ, ο παππούς σας, ο Γεώργιος Παπανδρέου, που έμεινε στην ιστορία ως ο Γέρος της Δημοκρατίας…

Το 2011 πετσί και κόκαλο θα μείνει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η μεσαία τάξη θα έχει συρρικνωθεί. Γεμάτοι οι δρόμοι λεηλατημένους. Με την εγκληματικότητα να γίνεται απειλή σε κάθε βήμα.

Και τότε «η ευαίσθητη κατάσταση», που φοβάται η Ευρώπη, θα έχει έλθει… Θύελλες.

Υπάρχει χρόνος να αποτραπεί η κοινωνική έκρηξη. Και να μη συμβούν απρόβλεπτα γεγονότα μέσα στους επόμενους μήνες. Να πάμε πιο ήπια στην περιβόητη προσαρμογή. Χωρίς νεκρούς… Και ερείπια…

Τώρα επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, γιατί αύριο θα είναι αργά… Για μας, αλλά και για σας, κύριε Παπανδρέου…