Το απύλωτο στόμα του Πάγκαλου και η μνημονιακή προσήλωση του Βενιζέλου

Η Ελλάδα ΔΥΝΑΣΤΕΥΕΤΑΙ από τους «συμμάχους και φίλους» της και τα 2/3 των Ελλήνων ΛΙΜΟΚΤΟΝΟΥΝ Ή ΑΣΦΥΚΤΙΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ. Η παρούσα… σοσιαλιστική κυβέρνηση (με επικεφαλής έναν μανιώδη ταξιδευτή, όταν δεν επιδεικνύει τις… καλαίσθητες ζεϊμπεκιές του, τις ποδηλασίες και τις κωπηλασίες του εν Ελλάδι) πλειοδοτεί στην επιβολή δυσβάστακτων οικονομικών μέτρων σε σχέση με τις επιταγές ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΔΥΝΑΣΤΩΝ ΜΑΣ και, ως προς τα εθνικά μας θέματα, ΑΔΡΑΝΕΙ εντελώς μη προσδιορίζοντας καν (σκοπίμως;) την «αποκλειστική οικονομική ζώνη» μας (ΑΟΖ), ενώ… προκαταβολικά είχε φροντίσει δι’ επισήμων χειλέων να δηλώσει -ω, του αίσχους και της ηθελημένης ταπείνωσης!- ότι έχουμε απωλέσει εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα!

Μια τέτοια ξενόδουλη και αντιπατριωτική κυβέρνηση στην πράξη -στα λόγια ο Γιωργάκης κάνει κατάχρηση της λέξης «πατρίδα»- στηρίζεται σε ξύλινα πόδια και μάλιστα ξυλοπόδαρου για να φαίνεται ότι δεσπόζει. Άλλο όμως το φαίνεσθαι και άλλο το είναι. Και το είναι αυτής της κυβέρνησης (τα μέλη της οποίας ξοδεύουν ασύστολα, παρά την οικονομική κρίση, για να καλοπερνάνε με άφθονα τα σχετικά παραδείγματα) ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΡΗΤΟ και μπάζει από παντού. Διαθέτει, βέβαια, και δύο… ακλόνητα επιχειρήματα: τα συνεχή ψεύδη των ξεδιάντροπων μελών της και τα ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΑ εκβιαστικά διλήμματα. Ψεύδη και πλασματικά εκβιαστικά διλήμματα που να διασπείρουν ως… αδιαμφισβήτητες αλήθειες τα ΠΑΣΟΚοκρατούμενα ΜΜΕ, πείθοντας μόνο τους αφελείς.

Οι δύο παχύσαρκοι στην ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ -οι παχύσαρκοι είναι συνήθως καλοί άνθρωποι εκτός αν έχουν υπερφίαλες φιλοδοξίες και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους- πιστεύουν ότι διαθέτουν και κύρος και πυγμή.

Ο πρώτος (που κουβαλάει υπερηφάνως τον τίτλο του αντιπροέδρου και γνωρίζει ότι του τον παραχώρησε ο αρχηγός του επειδή τον φοβάται) χαρακτηρίζεται από πληθωρική θρασύτητα. Θρασύτητα που συντίθεται από ύβρεις, κακοήθειες ολκής και προβοκατόρικους αποπροσανατολισμούς.

Ο δεύτερος (αποτυχών διεκδικητής της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ και νυν υπουργός Άμυνας) ουδόλως χαρακτηρίζεται από θρασύτητα. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι ευπροσήγορος, μειλίχιος και ευγενέστατος. Από την άλλη μεριά είναι κρυψίνους και καταχθόνιος, μη αποκρύπτοντας μόνο την αυταρέσκειά του.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, με τα… κατορθώματά του στα Ύμια και την εκ μέρους του παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, πρόσφερε ανυπολόγιστης αξίας… εθνικό έργο. Χώρια η παραχώρηση στους αδηφάγους γείτονες μας, από τα αμπελοχώραφα προφανώς του δικτάτορα παππού του, ως τσόντα του Σημίτη στη Μαδρίτη, των εγκληματικών «γκρίζων ζωνών».

Τη σταδιοδρομία του ως υβριστής με ιταμές -και ανυπόστατες- προσβολές για τους αντιπάλους του εγκαινίασε ο κ. Πάγκαλος, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου τον υποχρέωσε να θέσει υποψηφιότητα για το αξίωμα του δημάρχου Αθηναίων, πράγμα που ουδόλως επιθυμούσε, ενώ το επιθυμούσε σφόδρα ο Ανδρέας για να απαλλαγεί από τους ακατάσχετους εξυπνακισμούς του. Υποψήφιος για το ίδιο αξίωμα ήταν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, τον οποίο είχε αποκαλέσει, όχι άπαξ αλλά πολλάκις, «κύριο Τίποτα».

Ο «κύριος Τίποτα» τον συνέτριψε βέβαια σε εκείνες τις εκλογές για δύο λόγους: Επειδή οι σκεπτόμενοι πολίτες απεχθάνονται τους τόσο μειωτικούς χαρακτηρισμούς και επειδή οι πιο πονηρεμένοι εξ αυτών θα εξήγαγαν το συμπέρασμα ότι ο κ. Αβραμόπουλος, για να του επιτίθεται με τόσο απαξιωτική σφοδρότητα, θα διαθέτει μεγάλες ικανότητες.

Την εισπήδησή του στην πολιτική κονίστρα την πραγματοποίησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με πρώτο αξίωμα εκείνο του κυβερνητικού εκπροσώπου. Υπήρξε, μακράν του αμέσως επόμενου, ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ κυβερνητικός εκπρόσωπος από την αρχή της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα. Είχε την ικανότητα, με την απαράμιλλη ευφράδεια και ευγλωττία του, να γοητεύει τους πάντες ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΟΥΣΙΑ. (Η σύγκρισή του με τον σημερινό θλιβερό και άκρως απωθητικό κυβερνητικό εκπρόσωπο, του οποίου η κάθε δημόσια εμφάνιση προκαλεί γέλωτες μετά δακρύων, θα αποτελούσε ανοσιούργημα μέγα). Ο κ. Βενιζέλος ως έγκριτος συνταγματολόγος και άριστος νομομαθής διέπρεψε σε όλα τα υπουργεία από τα οποία πέρασε. Διέπρεψε όμως κάνοντας χοντρές γκάφες, όπως, για παράδειγμα, η απαγόρευση διά νόμου στους βουλευτές να ασκούν το επάγγελμά τους. Μια διάταξη που, αν δεν είχε καταργηθεί, θα οδηγούσε έπειτα από μερικά χρόνια σε Βουλή απαρτιζόμενη από ΑΝΕΠΑΓΓΕΛΤΟΥΣ βουλευτές!

Ας επανέλθουμε όμως στον κ. Πάγκαλο και ας θυμίσουμε, πριν αναφερθούμε στις φρέσκες ποταπότητές του, δύο τινά: Πρώτον, είχε αποκαλέσει τη Γερμανία κατά μια εκδοχή «γίγαντα με πήλινα πόδια» και κατά μια άλλη, την… επιτυχέστερη, «γίγαντα με μυαλό νάνου», υποχρεωθείς λίγες μέρες αργότερα ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΥΤΟΕΞΕΥΤΕΛΙΖΟΜΕΝΟΣ. Και δεύτερον, ότι είχε δηλώσει πομπωδώς πως «αν γίνει αυτός πρωθυπουργός (ο Γ. Παπανδρέου δηλαδή), θα παραιτηθώ από το ΠΑΣΟΚ». Οι πρόσφατες ποταπότητες τώρα: «Το Μνημόνια είναι ευτυχία». (Ευτύχημα ήθελε να πει ο ανελλήνιστος αδολέσχης.) «Τα φάγαμε όλοι μαζί» (ισχύει αυτό για τους άνεργους, τους μεροκαματιάρηδες, ακόμη και για πολλούς ευκατάστατους;). «Δύο στους τρεις δημόσιους υπαλλήλους είναι άχρηστοι». Τους αποκάλεσε μάλιστα και «κοπρίτες»! (Ερώτημα: Αν είναι «άχρηστοι» και «κοπρίτες», τι είναι αυτοί που τους προσέλαβαν;) «Άχρηστους» ονομάτισε και τους πιλότους της πολεμικής αεροπορίας (!), οι οποίοι σε κάθε πτήση διακινδυνεύουν τη ζωή τους, ενώ χαρακτήρισε «αντιπαραγωγικούς» συλλήβδην όσους στελεχώνουν τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας! Προσθέτω, ανάμεσα σε τόσα άλλα κατάπτυστα που είχε πει κατά καιρούς το άκρον άωτον του αντιπατριωτισμού, θεωρώντας εντελώς περιττό κάθε σχολιασμό: Οι Έλληνες που έκαναν την Επανάσταση του 1821 ήταν «ένα μάτσο αγράμματοι και αδαείς χωριάτες, οι οποίοι γι’ αυτόν τον λόγο αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία»!

Ο πατριωτισμός -εξυπακούεται- δεν έχει ως μοναδικό αντικείμενό του την προάσπιση της πατρίδας σε περιπτώσεις εχθρικών επιβουλών ή αντιπαραθέσεων εθνικών συμφερόντων. Οφείλει να εκδηλώνεται και σε εσωτερικά θέματα που πλήττουν την κοινωνία, την αξιοπρέπεια ενός λαού και τον πολιτισμό του. Ο έτερος πρωταγωνιστής αυτού του άρθρου -για τον Ευάγγελο Βενιζέλο ο λόγος- σε σχοινοτενές και περισπούδαστο άρθρο του στο διαδίκτυο ισχυρίζεται ανερυθριάστως, μεταξύ πολλών άλλων, ότι το Μνημόνιο, «ως επιβεβλημένο και αυτονόητο», πρέπει να προηγηθεί του Συντάγματος και ότι πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες περιορισμού της Εθνικής Κυριαρχίας! Σημειώνω μόνο, άνευ δικού μου σχολιασμού, ότι επισκέπτες του διαδικτυακού του χώρου τον επικρίνουν με βαρύτατους χαρακτηρισμούς.

Θα τελειώσω με δύο παρατηρήσεις. Πρώτη παρατήρηση: Πάγκαλος και Βενιζέλος, παρά τις άρρητες αλλά υπαρκτές αντιδικίες τους, συμφωνούν απόλυτα στο ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι απείρως κατώτερός τους διανοητικά και μορφωτικά. Και η δεύτερη παρατήρηση: Θεωρώ πρωτοφανές σκάνδαλο οι έλληνες πολίτες, οι πλείστοι από τους οποίους έχουν υποστεί σε προσωπικό επίπεδο τα πάνδεινα, να μην καταψηφίζουν με τα δύο χέρια το μονεταριστικό και ανάλγητο ΠΑΣΟΚ που έχει διαλύσει ήδη τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας. Θα είμαστε άξιοι της τύχης μας αν καταφύγουμε πάλι στο λευκό και το άκυρο, οποτεδήποτε και αν διεξαχθούν εκλογές. Υπάρχουν τρία αντιμνημονιακά κόμματα (και δύο… αποκόμματα της συμφοράς). Ας ψηφίσουμε ένα από τα τρία.

Επί του πιεστηρίου: Φοβούμενος την αποκαθήλωσή του, ο κ. Πάγκαλος –σύμφωνα με την εφημερίδα «Δημοκρατία»– εκβιάζει και απειλεί τον αρχηγό του ότι θα μιλήσει δημοσίως εναντίον των κολλητών του (Ραγκούση, Βάρτζελη και Αθανασάκη), καθώς και του πολυπράγμονος αδερφού του Νίκου.