Στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι μόνη απάντηση είναι η ενότητα…
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ τους «πέταξε το γάντι» όταν από το προεδρείο αποχώρησαν οι κ. Βαγγ. Μπουζούλας (γενικός γραμματέας / ΔΑΚΕ) και Γ. Γαβρίλης (αναπληρωτής πρόεδρος / Αυτόνομη Παρέμβαση) καλώντας τους να πάρουν τα ηνία της Συνομοσπονδίας.
Οι δύο κορυφαίοι συνδικαλιστές, μεμονωμένα, δεν αποκλείουν μια τέτοια εξέλιξη που θα τους «μετακινούσε» από τις θέσεις διαμαρτυρίας όπου παραμένουν έως σήμερα, όμως οι δυνάμεις τους δεν επαρκούν για τον σχηματισμό νέας συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Έτσι απαιτείται και η σύμπραξη των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ ώστε οι «23» μαζί να αλλάξουν, εφόσον δεν είναι ικανοποιημένοι, τη στάση και τον ιδεολογικό προσανατολισμό της ΓΣΕΕ και να οργανώσουν την αντεπίθεση συνδικάτων και εργαζομένων. Όμως το ΠΑΜΕ και στελέχη του, όπως ο Γ. Πέρρος, ο Χρ. Κατσιώτης, ο Θ. Κούτρας δεν συζητούν καν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, «χρεώνοντας» ΔΑΚΕ και Αυτόνομη Παρέμβαση στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Λόγω της αδιέξοδης και εν πολλοίς διχαστικής στάσης του ΠΑΜΕ χάνεται ακόμη μια ευκαιρία απόπειρας δημιουργίας μιας ΓΣΕΕ των εργαζομένων, όπως υποστηρίζει το ΠΑΜΕ και αναβιώνουν σενάρια αποχώρησής του από τη Συνομοσπονδία, μόλις εξασφαλίσει τους αναγκαίους πόρους για τη συντήρηση των οργανώσεών του.
Όμως στην περίπτωση που το ΠΑΜΕ «μπλοφάρει» για επικείμενη αποχώρηση από ΓΣΕΕ, όπως πολλοί ισχυρίζονται, επικαλούμενοι το γεγονός ότι η ξεχωριστή πορεία που τα τελευταία χρόνια ακολουθεί η συγκεκριμένη παράταξη δεν απέδωσε την προσδοκώμενη αύξηση των δυνάμεων και της επιρροής του, τότε η επανεξέταση της στάσης αυτής είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία. Στην ολομέτωπη και πολυεπίπεδη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και οι μικρομεσαίοι, οι απαντήσεις δίνονται ενωτικά για να είναι ελπιδοφόρες. Διαφορετικά οι επιθέσεις κατά της ΠΑΣΚΕ περιττεύουν – ακόμη και όταν καλύπτει επιχειρησιακές συμβάσεις τύπου ΝΕΟΓΑΛ, παρά τις διακηρύξεις ότι «ουδείς της ΠΑΣΚΕ θα υπογράψει μειώσεις αποδοχών» του κ. Παναγόπουλου.