Σε κατάσταση αποσύνθεσης η κυβέρνηση

Κι όλα αυτά επειδή η κατάσταση δείχνει μη αναστρέψιμη, με υπουργούς να βρίσκονται σε πλήρη διάσταση μεταξύ τους, σε σύγχυση, σε πλήρη αδυναμία συντονισμού, με τάσεις αλληλοϋπονόμευσης καθημερινά εντεινόμενες.

Μια εικόνα, με λίγα λόγια, οπερέτας, παιδικής χαράς.

Τα φαινόμενα σαν αυτά του υφυπουργού Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας Παν. Ρήγα, ο οποίος μέσα σε λίγες ώρες βγήκε κι έκανε βαρύγδουπες δηλώσεις για να αυτοδιαψευστεί στη συνέχεια, είναι πολλά. Και χαρακτηριστικά.

Μέσα σε όλη αυτή την κωμικοτραγική κατάσταση, σαν… κερασάκι στην τούρτα ήρθε -για πολλοστή φορά…- να προστεθεί το νέο κύμα δηλώσεων του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου (ρεπορτάζ σε άλλη σελίδα) που δημιούργησε ακόμα πιο εκρηκτικό και διαλυτικό κλίμα και διόγκωσε τα σοβαρά προβλήματα.

Βέβαια η ουσία βρίσκεται στο σοβαρότατο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η οικονομία της χώρας, με την τέταρτη δόση του δανείου της «τρόικας» να είναι στον αέρα, με τη φτώχεια και την ανεργία να δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα κοινωνικής έκρηξης, με τους στόχους που έχουν τεθεί -και ως προϋποθέσεις για την εκταμίευση της 4ης δόσης- να μην επιτυγχάνονται, με την απειλή ακόμα και της εκδίωξης της Ελλάδας απ’ την Ευρωζώνη να επικρέμαται…

Δεκαπέντε μήνες μετά τις εκλογές και τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ όλα παραπέμπουν σε κυβέρνηση ευρισκόμενη σε κατάσταση διάλυσης, αδυναμίας παραγωγής έργου, όμηρο αδυναμιών και βαρώνων.

Μέσα σε αυτό το, επαναλαμβάνουμε, εκρηκτικό κλίμα ήρθε μια δήλωση του υπερυπουργού και εκ των πουλέν του Γιώργου, του Γ. Ραγκούση (σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία») να βάλει ακόμα περισσότερο νερό στο μύλο της σεναριολογίας περί πρόωρων εκλογών:

– Μόνο ανώμαλες εξελίξεις μπορούν να διακόψουν τον ομαλό δημοκρατικό βίο που χάραξαν οι εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 και επιβεβαίωσαν οι εκλογές του Νοεμβρίου του 2010. Αυτό οφείλουν να το αντιληφθούν όλοι όσοι φαντάζονται ότι υπάρχουν περιθώρια πολιτικής αποσταθεροποίησης, τόνισε ο Γ. Ραγκούσης.

Τι ήθελε να πει με αυτήν την επισήμανση;

Σε ποιους απευθυνόταν η προειδοποίηση; Και γιατί;

Μήπως είχε παραλήπτες -κυρίως- στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος;

Προς το… μεγάλο «άλμα»;

Άλλωστε αν από κάτι απειλείται αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση είναι απ’ τον κίνδυνο εσωτερικής αποσταθεροποίησης, παρά απ’ την απειλή της αντιπολίτευσης.

Τα όσα συνέβησαν την τελευταία περίοδο εκεί παραπέμπουν.

Ο φόβος αποστασιοποιήσεων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ σε κρίσιμα νομοσχέδια και κρίσιμες κυβερνητικές επιλογές είναι ορατός σχεδόν καθημερινά. Η κατάσταση στην ΚΟ είναι εκρηκτική και τείνει να μεταβληθεί σε μη ελεγχόμενη.

Στην κυβέρνηση η εικόνα, όπως προείπαμε, είναι μία απ’ τα ίδια.

Έχουν φτάσει στο σημείο ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου να αποτελεί το κόκκινο πανί για βουλευτές και πολλούς υπουργούς (με ορισμένους δεν μιλιέται!) και ίδιος να ισχυρίζεται ότι δεν έχει την κάλυψη του Παπανδρέου!

Τα ίδια περίπου συμβαίνουν και με τον έτερο ευνοούμενο του πρωθυπουργού, τον Γ. Ραγκούση, με επιπλέον κριτική ότι απ’ τον λεγόμενο «πρωινό καφέ», αυτό το περιβόητο όργανο πολιτικού σχεδιασμού, απουσιάζουν στελέχη με ειδικό βάρος και ιστορική διαδρομή (Βενιζέλος, Παπουτσής, Λοβέρδος κ.ά.), με αποτέλεσμα το έργο που παράγεται να είναι… επιπέδου παιδικής χαράς.

Βέβαια η σύνθεση αυτού του οργάνου είναι πολιτική ευθύνη του Γιώργου. Αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει σε ό,τι αφορά την αποτίμηση της δουλειάς αυτού του οργάνου…

Σε όλα αυτά τα εξόχως αποκαλυπτικά θα πρέπει να προστεθεί και το αρνητικότατο κλίμα που επικρατεί στον λαό.

Έχουν φτάσει σε σημείο τα κυβερνητικά στελέχη να μην τολμούν να βγουν στον λαό, παρά μόνο σε ελεγχόμενο και καλά προετοιμασμένο περιβάλλον, υπό τον φόβο αποδοκιμασιών και προπηλακισμού, αν και ορισμένοι δεν το έχουν αποφύγει (όπως ο Πάγκαλος).

Τα μηνύματα που έρχονται από παντού, ακόμα κι από μικρά χωριά της επαρχίας, είναι ενδεικτικά. Οι πράσινοι ψηφοφόροι λένε για τον Παπανδρέου ότι:

• Θα φύγει νύχτα!

• Να μας ξεχάσετε εμάς!

Ε, όλα τα προαναφερθέντα -και πολλά ακόμα άλλα- οδηγούν στην εκτίμηση ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι πλέον κοντά στο να διαβεί τον Ρουβίκωνα των πρόωρων εκλογών, να κάνει το «άλμα», κατ’ άλλους το απονενοημένο διάβημα.

Καθώς αισθάνεται πολύ στριμωγμένος, ανασφαλής, είναι πολύ πιθανό, επισημαίνουν ακόμα και συνεργάτες του (άλλωστε κάποιοι του έχουν καταθέσει σχετική εισήγηση) να πάει σε πρόωρες εκλογές μέχρι τις 3 Απρίλη.

Με λίστα έτσι κι αλλιώς θα έχει πλήρως ελεγχόμενη ΚΟ, ώστε να μην αισθάνεται την ανασφάλεια της αμφισβήτησης και τον καθημερινό φόβο των αποστασιοποιήσεων.

Βέβαια ορισμένοι συνεργάτες του εκφράζουν σκεπτικισμό έναντι μιας τέτοιας πρωτοβουλίας με βασικό επιχείρημα ότι:

– Θα πρέπει να λησμονήσει την αυτοδυναμία, καθώς ακόμα κι αν είναι πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ η αυτοδυναμία θα είναι από εξαιρετικά δύσκολη έως και αδύνατη. Ήδη, για παράδειγμα, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη διαφορά με τη ΝΔ να έχει εξανεμιστεί στις 2 μονάδες, με τάσεις περαιτέρω μείωσης.

Είναι αυτό το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει και να επιλύσει ο Παπανδρέου. Εκτός βέβαια κι αν η μη επίτευξη αυτοδυναμίας να είναι ένα επιθυμητό σενάριο και για το Γιώργο και για τους «νταβατζήδες», αφού ένα ενδεχόμενο κυβέρνησης συνεργασίας προτιμάται σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία…

Πάντως ένα ακόμα σημάδι ότι οι πρόωρες εκλογές «παίζονται» είναι και η επί της ουσίας εγκατάλειψη του μεγαλεπήβολου εγχειρήματος περί της αλλαγής του εκλογικού συστήματος.

Και φαίνεται να εγκαταλείπεται αυτό το εγχείρημα, διότι οι αντιδράσεις απ’ την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ προμηνύονται από πολλές έως μη ελεγχόμενες. Με βασικό επιχείρημα ότι αυτή η παραλλαγή του γερμανικού μοντέλου στην ουσία καθιστά τα κόμματα ακόμα πιο αρχηγικά, κυριολεκτικά στο έλεος του εκάστοτε αρχηγού και οδηγεί σε βουλευτές δύο ταχυτήτων…