Ποιοι ήταν στο Πολυτεχνείο και ποιοι το αντάλλαξαν με αξιώματα…

Ξεκινήσαμε με τη Συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου το 1973 και τα άλλα χαρακτηριστικά πρόσωπα της κατάληψης. Συνεχίσαμε με δεκάδες συμμετέχοντες στην εξέγερση. Και για πρώτη φορά σε εφημερίδα προχωρήσαμε στην καταγραφή της λεγόμενης «μεταπολιτευτικής γενιάς του Πολυτεχνείου».

Σε όλες τις περιπτώσεις αναφέραμε τη δράση του καθενός και τη δημόσια παρουσία του, από τότε μέχρι και σήμερα. Πρέπει ωστόσο ρητά να αναφέρουμε ότι στην καταγραφή μας δεν παρουσιάζονται όλοι οι αγωνιστές της γενιάς του Πολυτεχνείου. Αναφέρουμε μόνον όσους ακολούθησαν δημόσια (πολιτική, συνδικαλιστική, επιχειρηματική, ακαδημαϊκή κ.λπ.) πορεία. Γι’ αυτούς ακούγεται συνήθως η βάσιμη στις περισσότερες περιπτώσεις «κατηγορία» ότι εξαργύρωσαν τους αγώνες τους. Δεν περιλαμβάνονται οι χιλιάδες ανώνυμοι εξεγερμένοι της κατάληψης του Πολυτεχνείου το 1973 (αλλά και της Νομικής νωρίτερα, του ΑΠΘ, της Πάτρας κ.λπ.), οι οποίοι, με την ελπίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας και τη θέληση για αγώνα, βρέθηκαν μαζί με τους, αργότερα, προβεβλημένους. Μια τέτοιου εύρους καταγραφή, όπως αυτή που επιχειρούμε, είναι φυσικό να περιέχει και κάποια λάθη ή παραλείψεις, μικρής όμως έκτασης. Δεδομένων των συζητήσεων που γίνονται τον τελευταίο χρόνο για τα επιτεύγματα αλλά και τις παραλείψεις (ή τα εγκλήματα για άλλους) της γενιάς του Πολυτεχνείου, καλούμε τους αναγνώστες μας να διαβάσουν και να εκτιμήσουν οι ίδιοι τον τελικό θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο της δημόσιας παρουσίας καθενός. Αν οι αναγνώστες μας ή όσοι αναφέρονται στο αφιέρωμά μας έχουν να προσθέσουν κάτι ή να μας διορθώσουν, οι σελίδες της εφημερίδας μας είναι ανοιχτές.

Παπαδημάτος Νίκος (Ιατρική Αθήνας), ΔΗΚΙΦ (προπομπός της ΔΑΠ σε πολλές σχολές) αρχικά, ιδρυτικό μέλος της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ, στην κεντρική διοίκηση, ανέλαβε για λίγο υπεύθυνος φοιτητικού. Ιατρός, με πορεία στον χώρο της ΝΔ, εκλέχθηκε βουλευτής Αχαΐας το 2007.

Παπαδημούλης Δημήτρης (ΕΜ Πολυτεχνείο), Ρήγας, γραμματέας Σπουδάζουσας Αθήνας, ΚΣ ΕΦΕΕ. Στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ. και της ΕΑΡ, αργότερα ηγετικό στέλεχος στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ευρωβουλευτής και βουλευτής.

Παπαηλιού Άσπα (Ιατρική ΑΘήνας), ΠΑΣΠ, στέλεχος της ΠΑΣΠ, της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΣΟΚ στον χώρο της. Διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ αλλά επέστρεψε, μέλος της ΚΕ του Κινήματος πολλές φορές.

Παπακυρίτσης Κώστας (Ιταλία), ΠΑΣΠ, οργανωτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και μέλος της ΚΕ αργότερα, μέλος της Αριστερής Πρωτοβουλίας. Έχει διατελέσει Δήμαρχος Παλαμά και Νομάρχης Καρδίτσας.

Παπακωνσταντίνου Πέτρος (Φυσικό Αθήνας), ΠΣΚ, στην ΕΦΕΕ, έφτασε μέχρι την ηγεσία της ΚΝΕ. Έφυγε αργότερα προς το ΝΑΡ. Δημοσιογράφος από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 σε εφημερίδες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, συγγραφέας και αρθρογράφος.

Παπαληγούρας Αναστάσης (Νομική Αθήνας), ΔΑΠ και επικεφαλής της ΟΝΝΕΔ στο ξεκίνημά της για δύο χρόνια. Γιος του γνωστού πολιτικού της ΕΡΕ Παναγή Παπαληγούρα. Εξελέγη βουλευτής Κορινθίας της ΝΔ, διαγράφηκε αλλά επέστρεψε, επανεξελέγη βουλευτής πολλές φορές (Κορινθία) και διετέλεσε υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή.

Παπάνθιμος Άρης (Μόσχα), στέλεχος της ΚΝΕ στο εξωτερικό, έγινε δημοσιογράφος στον «Ριζοσπάστη» για πολλά χρόνια, συγγραφέας του βιβλίου «Αυριανισμός: το σύγχρονο πρόσωπο του φασισμού», πέθανε το 1999.

Παπασαραντόπουλος Πέτρος (Πολυτεχνική ΑΠΘ), ΔΗΣΥΚ/ΔΑ, ηγετικό στέλεχος του Ρήγα, συντακτική επιτροπή του Θούριου, ΚΣ ΕΦΕΕ. Αργότερα δημοσιογράφος και αρθρογράφος σε πολλά έντυπα, επιμελητής των εκδόσεων Παρατηρητής στη Θεσσαλονίκη και υπεύθυνος του ομώνυμου ραδιοσταθμού.

Παπουτσής Χρήστος (Οικονομικό Αθήνας), ΠΑΣΠ, ηγετικό στέλεχος της ΠΑΣΠ της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΣΟΚ. Πρόεδρος της ΕΦΕΕ (1977-1978). Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Έλληνας Επίτροπος στην Κομισιόν, βουλευτής του κινήματος πολλές φορές, υποψήφιος Δήμαρχος Αθήνας, πολλές υπουργικές θητείες. Σήμερα είναι υπουργός Δημόσιας Τάξης – ο πρώτος επικεφαλής του φοιτητικού κινήματος που αναλαμβάνει τέτοιο ρόλο.

Πασβαντίδης Χάρης (Οικονομικό Αθήνας), ΠΑΣΠ, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Δημοσιογράφος. Νομαρχιακός σύμβουλος και Αντινομάρχης Αθήνας, διεκδίκησε πρόσφατα ως «αντάρτης» τον Δήμο Ηλιούπολης.

Πιταρόπουλος Γιώργος (Οικονομικό Νομικής), στέλεχος του Ρήγα Φεραίου, ήταν ο ηγέτης της Β΄ Πανελλαδικής κατά τη διάσπαση του ΡΦ το 1978. Ασχολείται με τις εκδόσεις στον οίκο Μέδουσα-Σέλλας.

Πιτσιόρλας Στέργιος (Νομική ΑΠΘ), οργανωτικό στέλεχος του Ρήγα στη Θεσσαλονίκη. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ., της ΕΑΡ, του ΣΥΝ, έφτασε μέχρι σχεδόν Νο. 2 του κόμματος.

Πρωτόπαπας Χρήστος (ΑΣΟΕΕ), ΠΑΣΠ, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (πολλά χρόνια στην ΚΕ), ιδιαίτερα συνδικαλιστικό, πρόεδρος της ΟΤΟΕ, μετέπειτα της ΓΣΕΕ. Εκλέγεται πολλάκις βουλευτής, διατελεί υπουργός επί Σημίτη. Σήμερα βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.

Ρέππας Δημήτρης (Οδοντιατρική Αθήνας), ΠΑΣΠ, ιδρυτικό μέλος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στα κεντρικά όργανα από την αρχή του Κινήματος μέχρι σήμερα. Έχει διατελέσει πολλάκις βουλευτής και υπουργός, σήμερα είναι υπουργός Υποδομών και Δικτύων.

Ρινάλντι Ρούντι (Ιταλία και Φαρμακευτική Αθήνας), στέλεχος της ΠΠΣΠ. Μετά τη διάλυση του ΚΚΕ (μ-λ) πέρασε στις Συσπειρώσεις. Ηγετικό στέλεχος της Άκρας Αριστεράς επί χρόνια. Τελευταία επικεφαλής της ΚΟΕ, συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ.

Ρουτζούνης Νίκος (Βιολογικό Αθήνας), στέλεχος της ΠΣΚ, της ΚΝΕ (Γραμματέας Σπουδάζουσας) και του ΚΚΕ. Επικεφαλής της εταιρείας δημοσκοπήσεων ΚΑΠΑ RESEARCH.

Σιάκαρης Κώστας (Φιλοσοφική Ιωαννίνων) ιδρυτικό και ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (διάφορα κομματικά όργανα) και της ΠΑΣΠ στα Ιωάννινα. Με θητεία στον Δήμο Ιωαννίνων, ακολούθησε Πανεπιστημιακή Καριέρα.

Σιαφάκας Βαγγέλης (Φλωρεντία). Στέλεχος του Ρήγα και του ΚΚΕ Εσωτ. Δημοσιογράφος.

Σιώψης Μιχάλης (Πάντειο), στέλεχος της Μακί στη Θεσσαλονίκη, της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ στην Αθήνα. Γενικός Γραμματέας Νέας Γενιάς επί Μητσοτάκη, Πρόεδρος ΟΠΕΠ επί Κώστα Καραμανλή.

Σκανδαλίδης Κώστας (ΕΜ Πολυτεχνείο), Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μέλος ΚΕ και ΕΓ, λογογράφος του Ανδρέα Παπανδρέου, βουλευτής, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ αργότερα, υπουργός πολλές φορές.

Σκοτινιώτης Πάνος (Νομική Αθήνας), με πολύχρονη παρουσία στην τοπική αυτοδιοίκηση του Βόλου και της Μαγνησίας σε ποικίλες θέσεις. Νομάρχης, Δήμαρχος Βόλου (επανεκλέχτηκε), έχει διατελέσει και βουλευτής του ΣΥΝ, κινείται στον χώρο μεταξύ ΣΥΝ και ΠΑΣΟΚ.

Σκυλακάκης Θόδωρος (Οικονομικό Αθήνας), ΔΑΠ ΝΔΦΚ, πέρασε μετά στη ΝΔ, λογογράφος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Αποχωρεί από τη ΝΔ και προσχωρεί στους Ταύρους του Στέφανου Μάνου. Ακολούθως επιστρέφει στη ΝΔ και ακολουθεί ως στέλεχος την Ντόρα Μπακογιάννη σε θέσεις ευθύνης (Δήμος Αθηναίων, υπουργείο Εξωτερικών). Ευρωβουλευτής της ΝΔ το 2009, διαγράφηκε φέτος και προσχωρεί στη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη.

Σμυρλής Χρήστος (Οδοντιατρική Αθήανς), σημαντικό στέλεχος της ΠΑΣΠ και του ΠΑΣΟΚ, διετέλσε βουλευτής.

Σταθάτος Πέτρος (Ιταλία) ΠΣΚ, ΚΝΕ και ΚΚΕ. Υπεύθυνος των εκδόσεων Σύγχρονη Εποχή. Εκδότης βιβλίων.

Σταμάτης Δημήτρης (Νομική ΑΠΘ), ΔΑΠ ΝΔΦΚ, αργότερα στέλεχος της ΝΔ. Ηγετικό στέλεχος της Πολιτικής Άνοιξης. Επέστρεψε αργότερα στη ΝΔ. Σήμερα είναι στην ηγετική ομάδα της ΝΔ.

Σταυρόπουλος Στάθης (Πάντειο), ΠΣΚ, μέλος της ΚΝΕ και αργότερα του ΚΚΕ. Το 1991 προτίμησε τον Συνασπισμό, σήμερα ανένταχτος αριστερός. Είναι ο γνωστός σκιτσογράφος ΣΤΑΘΗΣ.

Ταλιαδούρος Σπύρος (Νομική Αθήνας), ΔΑΠ ΝΔΦΚ μεταπολιτευτικά, δεν ασχολήθηκε πολύ με τα φοιτητικά αλλά με την ΟΝΝΕΔ κυρίως. Γιος βουλευτή και υπουργού της ΝΔ. Και ο ίδιος βουλευτής Καρδίτσας της ΝΔ για πολλά χρόνια, (σχεδόν μόνιμος) υφυπουργός Παιδείας της ΝΔ επί Κώστα Καραμανλή.

Τατούλης Πέτρος (Ιατρική Αθήνας), στέλεχος της ΑΑΣΠΕ (φοιτητική παράταξη του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος) τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση της γενιάς του λόγω πορείας. Εντάχθηκε στη ΝΔ επί Μητσοτάκη, εκλέχθηκε βουλευτής Αρκαδίας της ΝΔ το 1990. Έκτοτε εκλέχθηκε πολλές φορές, έφυγε αλλά επέστρεψε, διετέλεσε υπουργός της ΝΔ επί Καραμανλή αλλά αποπέμφθηκε από αυτήν. Εκλέχθηκε στις τελευταίες εκλογές περιφερειάρχης Πελοποννήσου με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ!

Ταυρής Φίλιππος (Βιομηχανική Πειραιά), ΔΑΠ ΝΔΦΚ και ΟΝΝΕΔ, αποχώρησε από αυτήν το 1977. Επέστρεψε στη ΝΔ αργότερα και αναδείχθηκε ηγετικό συνδικαλιστικό στέλεχος της ΔΑΚΕ. Σήμερα είναι στα ανώτατα όργανα της ΝΔ.

Τεμπονέρας Νίκος (Μαθηματικό Πάτρας), ΠΣΚ, ΚΝΕ και μετά ΚΚΕ. Το 1985 προσχώρησε στο Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο. Καθηγητής Μαθηματικών στη Μέση Εκπαίδευση και συνδικαλιστής. Δολοφονήθηκε στην Πάτρα κατά τη διάρκεια επεισοδίων στις μαθητικές καταλήψεις του 1991, από ομάδα στελεχών της ΟΝΝΕΔ.

Τζάθας Γιώργος (ΦΜΣ Πάτρας), ΠΑΣΠ, ΕΦΕΕ, γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για λίγο. Διεγράφη. Επιχειρηματίας.

Τζούστας Γιάννης (Χημικό Αθήνας), ΠΣΚ. Δημοσιογράφος στον «Οδηγητή» και τον «Ριζοσπάστη» αρχικά. Αποχωρώντας από το ΚΚΕ προς τον ΣΥΝ συνέχισε την καριέρα του, πάντα στο αθλητικό ρεπορτάζ, σε άλλα γνωστά έντυπα.

Τόλιος Άρης (Βιολογικό Αθήνας), ΠΣΚ, στέλεχος της ΚΝΕ. Δημοσιογράφος στον «Οδηγητή» για πολλά χρόνια. Όταν αποχώρησε από το ΚΚΕ έγινε γνωστός δημοσιογράφος ευρύτερα, με καριέρα σε πολλές εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Τριανταφυλλίδης Μιχάλης (Νομική ΑΠΘ), Στέλεχος του Ρήγα, πολύχρονη παρουσία στην ΕΦΕΕ. Αργότερα στο ΚΚΕ Εσωτ., στην

ΕΑΡ και στον Συνασπισμό. Δημοσιογράφος και νομικός, έχει εκλεγεί πολλές φορές στον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Τρίμης Δημήτρης, στέλεχος του Ρήγα Φεραίου, προσχώρησε στη Β΄ Πανελλαδική. Δημοσιογράφος, γνωστός ως ένας από την τριάδα του Ιού της Κυριακής στην «Ελευθεροτυπία».

Τσακνής Διονύσης (ΦΜΣ), στέλεχος της ΠΣΚ, εκτός ΚΚΕ αλλά πάντα πέριξ της κομμουνιστικής αριστεράς. Είναι ο γνωστός συνθέτης και τραγουδιστής που εξέφρασε πολλούς από τη γενιά του Πολυτεχνείου με τα τραγούδια του.

Τσαμουργκέλης Γιάννης (Νομική Αθήνας), ΠΑΣΠ, Νεολαία ΠΑΣΟΚ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια. ΚΣ ΕΦΕΕ. Είναι ένας από όσους έχουν παραδεχθεί ότι έκρυβε τη σημαία του Πολυτεχνείου για χρόνια για λογαριασμό της ΠΑΣΠ. Ως εκπρόσωπος της ΕΦΕΕ συναίνεσε στην επέμβαση των ΜΑΤ στην κατάληψη του Χημείου από αναρχικούς το 1985. Τραπεζικό μεγαλοστέλεχος αργότερα (Εθνική Χρηματιστηριακή, Γενική Τράπεζα κ.λπ.). Διδάσκει ναυτιλιακά στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Τσιγγούνης Δημήτρης (Νομική Αθήνας και ΑΣΟΕΕ), ΔΑΠ ΝΔΦΚ, ηγετικό στέλεχος της ΟΝΝΕΔ και επικεφαλής της. Έφυγε προς ΔΗΑΝΑ το 1986 αλλά επέστρεψε. Ιδιαίτερα αγαπητός στους γαλάζιους ως ιστορικός πρόεδρος της Νεολαίας. Διετέλεσε Δήμαρχος Λεωνιδίου Αρκαδίας για περίπου 20 χρόνια (μέχρι σήμερα).

Τσιλιγκαρίδης Πάνος (Πολυτεχνική ΑΠΘ), στέλεχος της ΠΑΣΠ το 1975-76, τοπικό και κεντρικό. Διαγράφηκε το 1976 αλλά επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ. Ανέλαβε τη δεκαετία του ʼ90 γενικός γραμματέας Νέας Γενιάς.

Τσίμας Παύλος (Νομική Αθήνας), ΠΣΚ, μέλος της ΚΝΕ και δημοσιογράφος πολιτικού ρεπορτάζ στον «Ριζοσπάστη» επί χρόνια, διευθυντής στον σταθμό 902. Επέλεξε τον ΣΥΝ το 1991 και ξεκίνησε την καριέρα στα μη κομματικά ΜΜΕ. Πολύ γνωστός δημοσιογράφος με έντυπη, ραδιοφωνική και τηλεοπτική παρουσία.

Τσιριγώτης Θανάσης (Φιλοσοφική Ιωαννίνων) γνωστός συνδικαλιστής σε οργανώσεις της άκρας αριστεράς (ΣΑΚ/ΣΑΣΜ/ΠΕΑΣ). Συνδικαλιστής εκπαιδευτικός, διετέλεσε υπεύθυνος του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης». Παραμένει στον χώρο της αντισυστημικής αριστεράς, κατεβάζοντας ακροαριστερά ψηφοδέλτια κατά περιόδους στις αυτοδιοικητικές εκλογές (Αθήνα, Πετρούπολη κ.λπ.).

Τσίρου Γιούλη (ΕΜ Πολυτεχνείο), ΠΣΚ, μέλος της ΚΝΕ, από παιδί στη Γερμανία! Γνωστό στέλεχος της ΚΝΕ μεταπολιτευτικά, τραγουδούσε σε κομματικές και μη εκδηλώσεις. Στο Φεστιβαλ της ΚΝΕ την ανακάλυψε ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος και έκτοτε ακολούθησε καριέρα στο τραγούδι.

Τσιχλιάς Σωκράτης (Πολιτικό Αθήνας), μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, αποχώρησε αργότερα από το κόμμα. Δημοσιογράφος και διευθυντικό στέλεχος σε έντυπα (εφημερίδες και περιοδικά).

Φασουλόπουλος Γιώργος (ΦΜΣ Αθήνας), στέλεχος του Ρήγα, έγινε καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο.

Φράγκος Αντώνης (Βιολογικό), ΠΣΚ, ΚΚΕ και αργότερα ΣΥΝ. Δημοσιογράφος και ροκάς, ραδιοφωνικός παραγωγός.

Χατζημιχάλης Φώτης (Οικονομικό Αθήνας), ΠΑΣΠ, στο ΚΣ της ΕΦΕΕ, γραμματέας της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, στέλεχος του κινήματος (ΚΕ και ΕΓ). Αργότερα βουλευτής και υπουργός επί Σημίτη. Στην κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου ανέλαβε γενικός γραμματέας Περιφέρειας Πελοποννήσου.

Χατζηνικολάου Νίκος (Πάντειο), ΔΑΠ ΝΔΦΚ. Γιος βουλευτή και υπουργού της ΝΔ. Συνδικαλιστής της ΔΑΠ στο Πάντειο, κεντρική διοίκηση της ΟΝΝΕΔ και μέλος του ΕΓ (υπεύθυνος Μαθητικού). Δημοσιογράφος, ξεκίνησε από εφημερίδες αλλά έγινε γνωστός από την τηλεόραση. Σήμερα παρουσιαστής ειδήσεων, διευθυντής ραδιοσταθμού και εκδότης εφημερίδας. Ίσως ο γνωστότερος δημοσιογράφος της χώρας.

Χρυσόγελος Νίκος (Χημικό Αθήνας), Συσπειρώσεις, πρωταγωνιστής των καταλήψεων της εποχής του, πέρασε από την άκρα αριστερά στην οικολογία. Ιδρυτικό μέλος του κόμματος των Οικολόγων Πράσινων, έγινε ευρύτερα γνωστός το 2009, ως επικεφαλής εκπρόσωπός τους στις ευρωεκλογές του 2009.

Χρυσολωρά Ειρήνη (Νομική Αθήνας), στέλεχος του Ρήγα Φεραίου. Εγκατέλειψε την πολιτική για τη δημοσιογραφία. Γνωστή συντάκτρια του οικονομικού ρεπορτάζ.

Χρυσοστομίδης Ανταίος (Ρώμη), ηγετικό στέλεχος του Ρήγα Φεραίου αμά την επιστροφή του στην Ελλάδα. Από δημοσιογραφική οικογένεια, ακολούθησε τον ίδιο δρόμο, αρχικά σε περιοδικά. Διευθυντής αργότερα περιοδικών μαζικής κυκλοφορίας, όπως το «Playboy». Για πολλά χρόνια διευθυντής του τμήματος Ξένης Λογοτεχνίας στις Εκδόσεις Καστανιώτη. Συνέχισε να γράφει μέχρι σήμερα στην «Αυγή». Κινείται στον ευρύτερο αριστερό χώρο. Σήμερα είναι στην Πολιτική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Ψαλίδας Γρηγόρης (Φιλοσοφική Αθήνας), ΠΣΚ, στέλεχος της ΚΝΕ και αργότερα του ΚΚΕ. Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο εξωτερικό αποχώρησε από το κόμμα. Έγινε καθηγητής Ιστορίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο.

***

Νέες προκλήσεις
Είναι βέβαιο ότι ιδιαίτερα σε όσους βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, έζησαν στην παρανομία κ.λπ. οφείλουμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ωστόσο, με την άνεση που δίνει η ιστορική απόσταση, έχει ξεκινήσει ήδη μια κριτική αποτίμηση του ευρύτερου πολιτικού ρόλου που έπαιξε η γενιά του Πολυτεχνείου στις ακολουθούμενες πολιτικές στην Ελλάδα από το 1974 εώς σήμερα. Ιδιαίτερα η νεολαία σήμερα, που θεωρεί αυτονόητη τη δημοκρατική ομαλότητα, έχει άλλα ζητούμενα. Πολλοί κατηγορούν ήδη συλλήβδην τη γενιά του Πολυτεχνείου ότι με την πολιτική, κοινωνική και οικονομική της παρουσία, αλλά κυρίως με τη δύναμη των (κρατικιστικών εν πολλοίς) ιδεών, έριξε τη χώρα στα βράχια. Οι κατηγορίες προέρχονται από μια γενιά που αποτελεί, κατά κανόνα, τα βιολογικά παιδιά της γενιάς του Πολυτεχνείου, όμως και από κόσμο της ίδιας ηλικίας ή και λίγο μεγαλύτερο. Ούτως ή άλλως η κοινωνία και η χώρα, ιδίως οι νεώτεροι, βρίσκονται τώρα μπροστά σε μια τελείως διαφορετική πρόκληση, που αλλάζει πολλές από τις σταθερές που ξέραμε. Όλοι, νεώτεροι και μεγαλύτεροι, αθώοι ή ένοχοι για τη μέχρι σήμερα πορεία, θα κριθούμε αύριο από όσα καταφέρουμε σήμερα, μπροστά στην κρίση. Όπως ήδη συζητείται, δημιουργείται «η γενιά του Μνημονίου».

***

Οι πρωταίτιοι
της Θεσσαλονίκης
Επειδή κατάληψη δεν έγινε μόνο στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης. Όμως ελλείψει αντικειμενικών και εκτενών ιστορικών πηγών για τα γεγονότα και τιμής ένεκεν για τους αγώνες τους, αναφέρουμε μόνο όσους η αστυνομία της χούντας κράτησε (μισούς στο Γεντί Κουλέ και μισούς στο Μεταγωγών) για περίπου ένα μήνα ως πρωταίτιους: Ρία Καλφακάκου, Δήμητρα Λιοδάκη, Μαρία Μαυραγάνη, Κλεοπάτρα Παπαγεωργίου (βασική εκφωνήτρια του ραδιοφωνικού σταθμού που στήθηκε), Ντόρις Σακλαμπάνη, Χρήστος Αγγελόπουλος, Πανταζής Αδρίμης, Θανάσης Ακριβόπουλος, Κώστας Αναγνωστόπουλος, Γιώργος Αποστολάκης, Μανώλης Βαρδουλάκης, Θωμάς Βασιλειάδης, Κώστας Γεωργιάδης, Τάσος Γκιρκούδης, Μίμης Γρηγόρης, Νίκος Δόικος, Πάνος Ερμείδης, Χρυσάφης Ιορδάνογλου, Βασίλης Καλεσόπουλος, Μανώλης Καλομενόπουλος, Χρήστος Κοντοκώστας, Κώστας Κούρκουλος, Λαζαρίδης (κατασκευαστής και χειριστής του πομπού), Δημήτρης Λέντζας, Γεράσιμος Λιόντος, Λευτέρης Μαλαξιανάκης, Χρήστος Μαμαρίκας, Γιάννης Μαρκόπουλος, Πέτρος Οικονόμου, Πέτρος Περράκης, Λάκης Προγκίδης, Γιώργος Σμυρνής, Ηλίας Τσουλογιάννης, Δημήτρης Καΐσης (δημοσιογράφος) και Κλέαρχος Τσαουσίδης (δημοσιογράφος).

***

Ιδιαίτερες περιπτώσεις

Στον χώρο της αντιδικτατορικής δράσης των νέων και των φοιτητών η Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων (ΕΚΙΝ) αποτελεί ιδιαίτερο κεφάλαιο. Χωρίς να είναι πολιτική – κομματική οργάνωση, αλλά κοινωνική – πολιτιστική, αποτέλεσε τον προπομπό της φοιτητικής αντιδικτατορικής δράσης και το θερμοκήπιο επώασης των ζυμώσεων στο φοιτητικό κίνημα. Πολλοί νέοι της εποχής επιμένουν ότι χωρίς την ΕΚΙΝ πιθανόν να αργούσε ακόμη περισσότερο να εκδηλωθεί το φοιτητικό κίνημα, καθώς οι πολιτικές οργανώσεις είχαν παραλύσει από το κυνηγητό της Ασφάλειας και οι σχολές είχαν γίνει νεκροταφείο σκέψης και διαλόγου. Αρχικοί εμπνευστές του εγχειρήματος ήταν οι Γιώργος Βερνίκος, Παναγιώτης Κανελλάκης, Νίκος Ρηγινός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος και Νίκος Βασιλάτος. Στο εξωτερικό η Κατερίνα Καλογεροπούλου, η Μαρία Μπέκετ. Για μικρό διάστημα ο Συνέφης Δρακόπουλος. Στην πορεία η ιδέα έγινε νόμιμη οργάνωση και διευρύνθηκε με νόμιμα μέλη: Ξενοφών Γιαταγάνας, Σοφία Αναστασιάδου, Νίκος Αλιβιζάτος, Γιώργος Παπαπέτρος, Μάκης Παρασκευόπουλος, Τέλης Σαμαντάς, Κλαίρη Μιτσοτάκη, Αντώνης Φραντζεσκάκης, Χρήστος Λάζος, Νίκος Γουλανδρής, Ελένη Πλαπούτα, Νικήτας Λιοναράκης, Νίκος Μεγγρέλης, Τίτος Μυλωνόπουλος, Μυρσίνη Ζορμπά, Νάσος Λέζας, Ολγα και Χριστίνα Τρέμη, Γιώτα Δάνου, Κώστας Αρζόγλου, Ανδρέας Γιαννακόπουλος, Γιάννης Διαμαντίδης, Χάρης Καλπούζος, Αλέξης Καπόπουλος, Γιώργος Κοτανίδης, Δημήτρης Κούρκουλας, Αλέξανδρος Ξύδης, Κάλια Στασινοπούλου, Γιώργος Σαμπάνης, Δημήτρης Σαπρανίδης, Ίγκε Δάνου και Μάκης Τρανταλίδης. Πρώτος πρόεδρος ήταν ο Παναγιώτης Κανελλάκης και πρώτος γενικός γραμματέας ο Γιώργος Βερνίκος, που εξαιτίας ακριβώς της δράσης τους κυνηγήθηκαν και φυλακίστηκαν, όταν η χούντα αναγνώρισε στην ΕΚΙΝ έναν επικίνδυνο δυνητικά αντίπαλο.
Πέρα από την ΕΚΙΝ που είχε χαρακτήρα, σημαντικός ήταν και ο ρόλος άλλων φοιτητικών συλλόγων και κυρίως των συλλόγων καταγωγής. Τέτοιοι ήταν, μεταξύ άλλων, η Φοιτητική Ένωση Κρητών, ο Σύλλογος Αιτωλοακαρνάνων Φοιτητών, ο Σύλλογος Στερεοελλαδιτών Φοιτητών, ο Σύλλογος Υδραίων Φοιτητών, ο Σύλλογος Μεσσήνιων Φοιτητών και άλλοι. Αυτοί έδιναν τη δυνατότητα, χωρίς να κινούν την υποψία της χούντας, σε πολλούς νέους και φοιτητές να βρίσκονται με συναδέλφους τους, να συζητούν και να οργανώνονται.

***

Ποιους ξεχάσαμε ή δεν συμπεριλάβαμε:

Στην καταγραφή που κάναμε δεν συμπεριλάβαμε αρκετούς γνωστούς αντιστασιακούς με σχέσεις στο φοιτητικό κίνημα όπως ο Περικλής Κοροβέσης ή ο Ανδρέας Λεντάκης, φοιτητές της προδικτατορικής περιόδου με αντιστασιακές περγαμηνές όπως ο Νίκος Κιάος και ο Παναγιώτης Κανελλάκης, στελέχη από το φοιτητικό και νεολαιίστικο χώρο με πολιτική καριέρα όπως ο Άγγελος Μοσχονάς και ο Γιάννης Παρασκευάς. Παρότι πολλοί είχαν έντονη παρουσία, δεν ανήκουν στη γενιά του Πολυτεχνείου, με το σκεπτικό ότι ηλικιακά δεν εντάσσονται σε αυτήν αλλά ούτε επηρεάστηκαν από τις φοιτητικές διεργασίες της μεταπολίτευσης.

***