ΙΤΑΜΗ ΕΚΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΒΑΝΑΥΣΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ
Απομυζώντας ακόπως τα παντός είδους αγαθά της εξουσίας. Χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη για έστω και τυπική διατύπωση ευγνωμοσύνης προς εκείνους των οποίων οι εκατόμβες δίδουν στον ίδιο (και σε όλους εμάς) την ευκαιρία να είμεθα ελεύθεροι. Ελεύθεροι ακόμη και να τους ανασκολοπίζουμε βαναύσως. Και ξεδιάντροπα να τους διασύρουμε.
Δεν υπερέβη απλώς τα εσκαμμένα ο ευτραφής αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως. Αυτήν τη φορά εξετράπη. Γιατί καλά να υβρίζει συλλήβδην τους πολίτες εδώ. Καλά να λοιδορεί ασυστόλως τους πάντες. Αλλά ν’ ασελγεί ακόμη και επί της εθνικής Ιστορίας, διαβουκολώντας ενώπιον ξένων αυτούς που την υπεθεμελίωσαν διά του αίματός των, ε, αυτό αποβαίνει πλέον ισοδύναμον αναισχυντίας!
Αλλά τι να περιμένει κανείς άλλο από εκείνον που:
• Υπέστειλε τη σημαία της εθνικής κυριαρχίας από αιγαιωτικό σύνορο (Ύμια).
• Έθεσε την υπογραφή του κάτω από έγγραφη αναγνώριση «ζωτικών δικαιωμάτων» της Τουρκίας στο Αιγαίο (Συμφωνία Μαδρίτης).
• Μεθόδευσε, παγίδευσε και συνέβαλε στην παράδοση του κούρδου εθνικού ηγέτη στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
• Υπεστήριξε και έπραξε το παν στο παρασκήνιο για την επιβολή του Σχεδίου Ανάν (που παρέδιδε τον Κυπριακό Ελληνισμό στην κηδεμονία της Τουρκίας).
Και όχι μόνον, αλλά και στα πλαίσια αποστολής που έχει αναλάβει καθυβρίζει τους πολίτες και διασύρει την πατρίδα του ως φυτώριο διαφθοράς. Δίδοντας έτσι δικαιολογητικά σε όσους, παρεμβαίνοντας, θέτουν υπό αίρεση την εθνική κυριαρχία των Ελλήνων στην ίδια τους την πατρίδα. Θέλοντας να δημιουργήσει σύνδρομα ενοχών στα θύματα του κατοχικού Μνημονίου.
Ώστε ν’ αποδεχθούν τον εξανδραποδισμό στον οποίο και ο ίδιος συνεργεί.
Οι αγωνιστές του ’21 μπορεί να ήσαν όντως αγράμματοι. Σε μια πατρίδα «που την έσκιαζε η φοβέρα και την πλάκωνε η σκλαβιά», κατά τον περιέργως μη αγράμματο εθνικό μας ποιητή. Αλλά ήξεραν καλά και να γράφουν με την πυρωμένη ανάσα και το αίμα τους εκείνη τη λέξη, που κανένας μορφωμένος λαομπαίκτης δεν θα μπορούσε ποτέ ν’ αρθρώσει: Ελευθερία! Όπως την εγεωγράφησαν διά του θανάτου των «αμόρφωτοι» πρωτομάρτυρες σαν τον Ρήγα και τον κύπριο διανοούμενο σύντροφό του Ιωάννη Καρατζά. Και όπως την ανέδειξαν «αγράμματοι» σαν τους Υψηλάντηδες και άλλους «πεινασμένους» ποδηγέτες του ξεσηκωμού.
Αυτού που έδωσε τελικά γενέθλια υπόσταση στο νέο ελληνικό πολιτειακό γίγνεσθαι.
Αυτούς λοιπόν και κυρίως τα μουντζουρωμένα χέρια του αγράμματου Κολοκοτρώνη, του αναλφάβητου Μακρυγιάννη, του αμόρφωτου Ανδρούτσου και των μυρίων ανώνυμων ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους, έπρεπε νοερά ως ευγνώμονες να προσκυνούμε. Και όχι να φτύνουμε, όπως εν πολλοίς έπραξε ο δεύτερος τη τάξει πολιτειακός άρχων της Ελλάδος. Παρουσιάζοντάς τους ως περίπου ρεντίκολα, μπροστά σε ξένους! Προκαλώντας μάλιστα τους ανατριχιαστικούς των γέλωτας!
Εκείνοι διέθεταν και αρετήν και τόλμην. Προπαντός όμως όρχεις, όπως θα έλεγε και ο αμόρφωτος Καραϊσκάκης εάν άκουε τις ύβρεις του έλληνα αντιπροέδρου της κυβερνήσεως.
Μπορεί ο κ. Πάγκαλος να φανταστεί έναν από τους οξφορδιανούς ακροατές του να διέσυρε αυτούς που οι Βρετανοί θεωρούν εθνικούς ήρωες και πρωτολάτες της ιστορικής των διαδρομής; Ποτέ δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο.