ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΤΟΥ 2011!
Νέους όρους, νέα σκληρότερα μέτρα, νέα διλήμματα θα φέρει η διαπραγμάτευση τέλος Μαρτίου της κυβέρνησης με την υπερκυβέρνηση «τρόικα» για την καταβολή της τέταρτης δόσης των δανείων που έχουν υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας. Ο χειρισμός της πιο δύσκολης φάσης της νέας χρονιάς θα είναι συνάρτηση των πολιτικών συσχετισμών. Στο ΠΑΣΟΚ έχουν αγριέψει οι κόντρες και οι αντιθέσεις με την επίσημη κυβερνητική γραμμή, στην κυβέρνηση εξαπλώνεται το «μούδιασμα» υπουργών που δεν βλέπουν φως στο τούνελ, η ΝΔ απέχει πια ελάχιστα από το ΠΑΣΟΚ, ενώ και τα δύο κόμματα βρίσκονται σε πρωτοφανή ιστορικά χαμηλά ποσοστά, χωρίς όμως και να κερδίζουν τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης (ΚΚΕ – ΛΑΟΣ – ΣΥΡΙΖΑ). Θολό όπως είναι το πολιτικό τοπίο, αφήνει ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα στο κρίσιμο διάστημα Μαρτίου – Απριλίου.
Τα συνδικάτα (ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ) επιχειρούν αντεπίθεση, όμως οι παρεμβάσεις τους μέχρι στιγμής δεν απέτρεψαν κανένα από τα μέτρα που κυβέρνηση και «τρόικα» επέβαλαν, διαλύοντας κάθε κατάκτηση και δικαίωμα δεκαετιών. Συνεχής είναι η μείωση των εισοδημάτων, οι εργασιακές σχέσεις έχουν διαλυθεί, ενώ στα ήδη συρρικνωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα η απειλή ενός νέου
ασφαλιστικού νόμου είναι ορατή, καθώς το λεγόμενο Μνημόνιο 3 προβλέπει αναλογιστικές μελέτες και στα Ταμεία Κύριων Συντάξεων και στα Επικουρικά, που μαθηματικά θα οδηγήσουν σε νέα πτώση των συντάξεων. Και με δεδομένο ότι:
• Από το 2015 η μόνη εγγυημένη σύνταξη θα είναι τα 360 ευρώ, στην οποία θα προστίθεται η αναλογική σύνταξη, εφόσον έχει τη δυνατότητα το… Ταμείο (!) είναι προφανές ότι οδηγούμαστε σε γενικευμένη εξαθλίωση των συνταξιούχων, ενώ:
Καταρρέουν οι μισθοί στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα: Έως το τέλος του 2011 υπολογίζεται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έχουν χάσει το 40% της αγοραστικής τους δύναμης, σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της ΑΔΕΔΥ Ηλ. Ηλιόπουλο, ενώ ουδείς συνδικαλιστής στη ΓΣΕΕ μπορεί να υπολογίσει τις μειώσεις στο εισόδημα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, καθώς ανεξέλεγκτες όπως είναι οι αμοιβές, επαφίενται στον… πατριωτισμό των εργοδοτών.
Η ΓΣΕΕ με το ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων να κυμαίνεται στο 7% και με κατακερματισμένες τις συνδικαλιστικές της δυνάμεις, αδυνατεί να ανασυγκροτηθεί και να ξεπεράσει την κοινωνική της απαξίωση. Συνδικαλιστές, παλιοί και νέοι, πασχίζουν να αντιμετωπίσουν το «πρόβλημα» που φαίνεται ότι θα επιλυθεί κατ’ αρχάς με την ανασύνθεση της ηγετικής ομάδας της ΠΑΣΚΕ. Ήδη στο προσκήνιο έρχονται τα ονόματα νέων συνδικαλιστών που αναδείχτηκαν στους αγώνες του χώρου των συγκοινωνιών, όπως ο Ν. Κουλουμπαρίτσης, ενώ συζήτηση γίνεται και για αξιοποίηση συνδικαλιστικών στελεχών από τον χώρο των τραπεζών (π.χ. Στ. Κόντος), της ΔΕΗ (Ν. Φωτόπουλος) που πρόκειται να σηκώσουν και το βάρος των νέων «μεταρρυθμίσεων». Πάντως, αποκάλυψη ήταν τα μεσαία συνδικαλιστικά στελέχη που γνωρίσαμε από τις κινητοποιήσεις στη συγκοινωνία (που θα κλιμακώσουν τις απεργιακές αντιδράσεις τους στους σχεδιασμούς του υπουργού Δημ. Ρέππα). Από τους συνδικαλιστές αυτούς ήδη ο Ν. Κιουτσούκης ανταμείβεται με την προεδρία της ΔΑΚΕ, ενώ σε ανοδική τροχιά βρίσκονται, μεταξύ άλλων, και οι κ. Απ. Ραυτόπουλος, Ν. Αποστολόπουλος, Ν. Σιαπάρτης, Γ. Ρούσσας.
«Δεν μπορεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να μην μπορεί να εμφανίζεται στις εργατικές εκδηλώσεις», λένε ανοικτά πια όχι μόνο οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών παρατάξεων στη Συνομοσπονδία, αλλά και «σύντροφοί» του, ενώ το πρόβλημα αναγνωρίζει και ο ίδιος ο κ. Γ. Παναγόπουλος. Από τον Συνδικαλιστικό Τομέα του ΠΑΣΟΚ και σε συνεργασία με νυν και πρώην κορυφαία στελέχη της ΓΣΕΕ εξετάζεται η μεθόδευση της αποχώρησης του κ. Παναγόπουλου, ενώ το θέμα είναι σε γνώση και του γραμματέα Μιχ. Καρχιμάκη που αποφεύγει ευθεία ανάμειξη. Η ανασυγκρότηση ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ
ίσως οδηγήσει σε νέους σχεδιασμούς το συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε παράλληλα με τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς να καταφέρει να αναχαιτίσει και να ματαιώσει μέτρα του Μνημονίου της ντροπής.