Βυζάντιον

Έζησα την απίστευτη ηδονή της διέλευσης διοδίων χωρίς να πληρώσω. Στα διόδια της Τραγάνας. Για να είμαι ειλικρινής, καθάρισε το προπορευόμενο όχημα. Ο συνοδηγός βγήκε, σήκωσε την μπάρα, πέρασε το αυτοκίνητο και μου έκανε νόημα αν θέλω να περάσω και εγώ. Τι και αν σημείωσαν τα στοιχεία μας; Η αίσθηση ήταν υπέροχη. Ποτέ μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το κόστος μιας μικρής επανάστασης είναι τόσο ασήμαντο. Ναι, αρνούμαι να πληρώσω τα διόδια επειδή αισθάνομαι ότι οι κυβερνήσεις, μη έχοντας άλλο κομμάτι του εθνικού πλούτου να εκχωρήσουν, έδωσαν στους γνωστούς και τους δρόμους. Στο τέλος θα τρέχουν να γλιτώσουν, αλλά θα τους εμποδίζουν τα διόδια…

***

Ε, ναι, είπα να ξεκινήσω τη νέα χρονιά με λίγο επαναστατική διάθεση, τύπου Λαζόπουλου. Κοινώς μπορείς να πεις το πιο ακραίο, αρκεί να το εκστομίζεις εκ του ασφαλούς και να χαϊδεύεις αυτιά που -κι αυτά- κάνουν επανάσταση από τον καναπέ, συμφωνώντας ή διαφωνώντας. Τους αρέσει ή δεν τους αρέσει. Σε μερικά χρόνια η είσοδος στο Facebook θα είναι η πιο επαναστατική πράξη που θα μπορείς να κάνεις. Πάμε, λοιπόν!
•••
«Και θυμάμαι τη νονά μου, τη φοράδα που ερχόταν κάθε Πάσχα να μου φέρει τη λαμπάδα και είπε: “το παιδί δεν μου γυάλισε για μάγκας, θα γίνει ντιγκιντάγκας, θα γίνει ένας ντιντής”». Αυτό είναι από το «Σεξ», του Γιώργου Μαρίνου. Πέραν αυτής, δεν κατάφερα να βρω άλλη αναφορά στον «ντιντή», εξαιρουμένης βεβαίως της ενδιαφέρουσας συζητήσεως που άνοιξε στη Νέα Δημοκρατία. Αν μάλιστα θυμάμαι καλά -και παρακαλώ το ανδροπρεπές αναγνωστικό κοινό να με διορθώσει- το κοντινότερο σε «ντιντής» που συναντάμε στην ελληνική δημόσια σφαίρα είναι ο «Ντίντης» που χρησιμοποιείται ως όνομα φλώρου σε ταινίες του ’60. Όμως από τότε η έννοια του «ντιντή» απασχολεί τον έλληνα μάγκα. Ένα μάλλον άγνωστο τραγούδι του Σπύρου Ζαγοραίου, η «Γλώσσα της Μαγκιάς», ντύνει με νότες τον στίχο: «Το πορτοφόλι λάχανο και τα λεφτά μπαγιόκο, το ζωηρό τσαμπουκαλή και τον ντιντή σου φιόγκο». Στο εν λόγω τραγούδι ο λαϊκός καλλιτέχνης λέει πώς μεταφράζονται στη γλώσσα της πιάτσας βασικές έννοιες της καθομιλουμένης. Συνεπώς δυνάμεθα να συμπεράνουμε ότι «ντιντής» είναι και ο (τζιτζι)φιόγκος, ο καλοβαλμένος λεπτεπίλεπτος άνδρας με καλούς τρόπους και ανύπαρκτο νταηλίκι.
•••
Το σημειώνω μόνο και μόνο για να διευρύνω τα πλαίσια της ενδιαφέρουσας συζήτησης που έχει ανοίξει σχετικά με τον ρόλο του «ντιντή» στην ελληνική πολιτική σκηνή. Θυμίζω ότι όλα άρχισαν από άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη, ο οποίος ανήκει στο περιβάλλον Σαμαρά, με το οποίο ζητούσε από τον πρόεδρο της ΝΔ να απομακρύνει τους ντιντήδες από το κόμμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έγερση ερωτημάτων τεράστιας σημασίας: Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι στο περιβάλλον του Σαμαρά; Είναι δυνατόν ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα να συνεργάζεται με ανθρώπους που σηκώνουν το σακάκι, γυαλίζουν το πόμολο, πηγαίνουν το γράμμα και ξεφλουδίζουν την μπανάνα; Με τίποτα. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι ο Φαήλος υιοθέτησε τον όρο υπό τη διευρυμένη του έννοια, κοινώς του φλώρου. Για τον Φαήλο ο ντιντής υπάγεται στην εξήγηση που δίνει ο Ζαγοραίος, δηλαδή ο άνδρας που δεν στύβει την πέτρα, αλλά την πετάει στο σκυλάκι που θα τον γαβγίσει. Βέβαια λίγο αργότερα, στο site που φιλοξενεί τον Φαήλο, διάβασα άλλο άρθρο που έλεγε ότι το ανδριλίκι ή καλύτερα η straight σεξουαλική συμπεριφορά συνάδουν προς τους κρίσιμους εθνικούς αγώνες. Και έμεινα εγώ να κοιτάω σαν την τρελή. Δηλαδή, αγάπη μου, ο gay είναι λιγότερο πατριώτης και είναι έτοιμος να παραδώσει τα όπλα και ό,τι άλλο στον εχθρό; Είναι οι προδότες αδερφές ή, ακόμα χειρότερο, είναι οι αδερφές προδότες;
•••
Πρώτον, οφείλω να διευκρινίσω ότι δεν είμαι gay – το λέω όχι για να παραστήσω τον άνδρα, αλλά για να σας πείσω ότι δεν μεροληπτώ. Δεύτερον, ξέρω τουλάχιστον δύο αγωνιστές του ’21 που το γυάλιζαν το καριοφίλι, ασχέτως αν δεν μπορώ να το αποδείξω. Τρίτον, αν το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι στο ανδριλίκι, με δεδομένη την κατάντια της, θα έπρεπε να τη δώσουμε αμέσως στο αδελφάτο, αφού είδαμε πού την έστειλαν οι άνδρακλες. Τέταρτον, αν το πρόβλημα μιας μεγάλης παράταξης είναι οι ντιντήδες, τότε η παράταξη αυτή θα γίνει μικρή. Πέμπτον, ο ντιντής που
έπιασε το μαγουλάκι του Ψωμιάδη την πρώτη του μέρα στη Βουλή δεν έκανε καλά τη δουλειά του. Διότι, πολιτικά πάντα, τύπους σαν τον Πανίκα πρέπει να τους… τακτοποιείς όταν
είναι μικροί.
•••
Σύμφωνα με τα email που παίρνω, υπάρχει ένας δείκτης δυσφορίας των αναγνωστών μου. Είναι η κλίμακα Prokop με διαβάθμιση από 0 ως 20. Αν γράψω, ας πούμε, υπέρ των gay, o δείκτης Prokop ανεβαίνει στο 9 και αυτό επειδή και πολλές κρυφές έχουμε στους αναγνώστες, αλλά κυρίως επειδή είναι ένα εύκολο θέμα για να το παίξουν προοδευτικοί. Άρα η δυσφορία παραμένει χαμηλά. Σε εκκλησιαστικά θέματα ο δείκτης έχει χτυπήσει και εικοσάρι. Με αυτό που θα γράψω παρακάτω πιστεύω ότι θα πάω στο 16.
•••
Είναι, τουλάχιστον, βλακώδης η ιδέα για δημιουργία τείχους στον Έβρο. Μη σου πω ότι τείχος χωρίς ναρκοπέδιο δεν έχει καμία μα καμία πρακτική αξία, αλλά δεν θέλω να φτάσω στο άλλο άκρο, θα μείνω εδώ που είμαστε. Νομίζω πως η κυβέρνηση θα φτιάξει το τείχος μόνο και μόνο για μην την κατηγορήσουν πως δεν έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό προκειμένου να αποτρέψει τη λαθρομετανάστευση. Εντάξει, θα κλείσει προσωρινά η δίοδος από τον
Έβρο και θα ανοίξουν άλλες. Ταυτοχρόνως η χώρα θα έχει εκτεθεί χωρίς ουσιαστικό λόγο. Ξέρω ότι και η εικόνα του κέντρου της Αθήνας εκθέτει περισσότερο την ίδια τη χώρα και μάλιστα στο εσωτερικό της. Δεν σας κρύβω ότι και εγώ ενοχλούμαι, σιχαίνομαι, φοβάμαι καμιά φορά. Μάλιστα δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το απόγευμα που έβαλα την ασφάλεια σε όλες τις πόρτες του αυτοκινήτου διασχίζοντας ένα στενό της Ομόνοιας. Και είναι ένα θέμα που πραγματικά το ψάχνω. Ρωτάω ανθρώπους, διαβάζω, προσπαθώ να βρω ποια είναι η κατάλληλη λύση. Και αυτή η λύση δεν υπάρχει, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα. Προσέξτε τώρα και μη θυμώνετε: Αν απομονώσετε τα γεγονότα από την τρέχουσα συγκυρία, θα δείτε ότι δεν συμβαίνει δα και κάτι συγκλονιστικό. Ανέκαθεν οι πληθυσμοί έκαναν μεγάλες μετακινήσεις, αλλάζοντας την πληθυσμιακή σύνθεση των τόπων προορισμού. Για παράδειγμα, ύστερα από δύο αιώνες, όταν η πληθυσμιακή σύνθεση της Ελλάδας θα είναι εντελώς διαφορετική, όσα συμβαίνουν τώρα θα τα βλέπουν με εντελώς διαφορετική ματιά. Και αυτό επειδή, πολύ απλά, ο πρόγονος του πρωθυπουργού της Ελλάδας το 2250 μπορεί σήμερα να συνωστίζεται κάπου στον Έβρο. Αυτό νομίζω ότι δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Βέβαια το πρόβλημα είναι πώς θα περάσουν αυτά τα χρόνια. Άλλωστε αν η Ελλάδα δεν περιορίσει τώρα την εισροή των μεταναστών, θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα βίας και θεαματικής αλλαγής του κοινωνικού ιστού. Τι κάνεις λοιπόν;
•••
Μίλησα με άνθρωπο που εμπλέκεται στον σχεδιασμό πολιτικών για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Είναι επιστήμονας, όχι πολιτικός. Μου είπε ότι μια πρώτη λύση θα ήταν η δημιουργία στρατοπέδων εντός των οποίων οι μετανάστες θα παραμένουν ως κρατούμενοι – κοινώς να σταματήσει η χορήγηση του περίφημου χαρτιού που τους στέλνει στην Αθήνα. Ακούγεται απάνθρωπο, αλλά φοβούμαι πως εκεί θα καταλήξουμε. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα στις χώρες προέλευσης να είναι σαφές το μήνυμα για την αλλαγή αντιμετώπισης από τις ελληνικές αρχές. Ταυτοχρόνως η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει μια τεράστια διαφημιστική καμπάνια σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν με ένα και μόνο σύνθημα: «Έρχεσαι στην Ελλάδα παράνομα; Θα βρεθείς στη φυλακή». Μην πιστεύετε αυτούς που λένε ότι οι μετανάστες θα συνεχίσουν να έρχονται απολαμβάνοντας τη «φιλοξενία» των στρατοπέδων. Όχι, δεν έρχονται για ένα πιάτο φαΐ. Στην Ευρώπη κατευθύνονται ή θέλουν κανονική δουλειά για να στείλουν λεφτά στο σπίτι. Όταν μάθουν ότι τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά, τότε θα το ξανασκεφτούν. Διότι το «η Ελλάδα δεν έχει δουλειές» δεν λέει τίποτα σε έναν άνθρωπο που χρειάζεται 4-5 ευρώ τη μέρα για να ζήσει ο ίδιος, να στείλει και λεφτά στο σπίτι. Εν τέλει, ας περιμένουμε λίγο. Μπορεί στο τέλος να σηκώνουμε τείχη για να μη φύγουν οι Έλληνες…