Πρέπει να μείνουμε ζωντανοί…

Για πρώτη φορά μπαίνει ο νέος χρόνος και δεν θα βρει χαρούμενα πρόσωπα να τον περιμένουν… Δεν ξέρω αν θα υπάρξει κανείς που θα πει «καλοδεχούμενος»… Από συνήθεια οι φετινές ευχές… Η μόνη που κάνεις τον σταυρό σου να εισακουστεί, να πιάσει τόπο, είναι το «Με υγεία». Το πολυτιμότερο αγαθό… Που ευτυχώς έχει μείνει εκτός Μνημονίου… Και δεν απειλείται από την «τρόικα» και τον Παπακωνσταντίνου με πρόστιμα, ΦΠΑ και περικοπές…

Ξέρεις ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει. Πολλά θα χαθούν απʼ αυτά που χρόνια, με ιδρώτα και αίμα, αποκτήσαμε… Με το αύριο να είναι άγνωστο. Και το πότε θα φανεί το τρένο… Και για ποια κατεύθυνση… Σε ποια νέα μέρα θα αράξει το θαλασσοδαρμένο καράβι… Με πολλές τις πληγές…
Σωματικές και ψυχικές…

Κι ως τότε τι κάνουμε, το ερώτημα του κάθε πολίτη, της κάθε οικογένειας…
Μονόδρομος η απάντηση…

Να αντέξουμε, να μείνουμε όρθιοι, να αφήσουμε τον καναπέ, να φωνάξουμε, να βγούμε στον δρόμο, να επιβάλουμε και τους δικούς μας όρους. Χωρίς να λέμε όχι σε κάποιες αλλαγές, που έπρεπε να είχαν γίνει. Να καταλάβουν όμως οι εξουσιαστές, ντόπιοι και ξένοι, ότι είμαστε κι εμείς εδώ. Παρόντες. Δεν μπορούν να μας αγνοούν. Να μην υπολογίζουν τις απόψεις μας. Δεν έχουν απέναντί τους άβουλα όντα, πρόβατα… Κι αυτό έχει χρέος να το μεταφέρει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο αγαπητός σε όλους Κάρολος Παπούλιας. Τώρα είναι και η δική του ώρα. Ο λαός τον τίμησε… Του το χρωστάει…
Άλλη επιλογή δεν έχουμε.

Για να μείνουμε ζωντανοί.
Και το μπορούμε. Όπως το έχουμε αποδείξει… Όποτε βρεθήκαμε μπροστά στην καταστροφή.

Χωρίς να σηκώσουμε λευκή πετσέτα.
Μπορούμε να κάνουμε το 2011 να ʼχει λιγότερα δάκρυα και πόνο…

Στο χέρι μας είναι…