Βυζάντιον

Προς τι όλα αυτά; Μα είναι Χριστούγεννα, η γιορτή των παιδιών. Και μαζί ο καταναγκασμός της υποχρεωτικής χαράς. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μιζέρια από το να είσαι κατηφής πλην όμως να τραγουδάς τη διαφήμιση του Jumbo. Αυτό δεν είναι απλώς πλύση εγκεφάλου, είναι αλλαγή προσωπικότητας. Είμαι θλιμμένος και τραγουδάω «στην καρδούλα του παιδιού δεν βάζεις φόρο». Σαν να πενθώ και να με πλακώνεις στα ναρκωτικά. Δεν νομίζω ότι ήταν έτσι και παλαιότερα, ας πούμε στην εποχή του Παπαδιαμάντη ή και πιο μετά. Διότι τότε δεν υπήρχαν διαφημίσεις. Τότε συνδύαζες τα Χριστούγεννα με το κρύο, ένα ταπεινό δώρο και ένα πιάτο καλό φαΐ. Τώρα τα βάζεις όλα μέσα σε μια σακούλα από τα Jumbo. Παραδοσιακά η περίοδος των Χριστουγέννων είναι η ιδανική για να αυτοκτονήσεις. Είναι και οι μέρες με τις περισσότερες εισαγωγές στα ψυχιατρεία. Όχι πια. Γιατί όσο και αν επιμένουν οι διαφημιστές, όσο και αν οι low budget τηλεοπτικές παραγωγές μιμούνται τα Χριστούγεννα στην Αλβανία, αυτήν τη χρονιά η ψεύτικη χαρά δεν θα κάτσει σαν κρέμα γάλακτος πάνω από μια σκληρή μπριζόλα. Είναι η πρώτη φορά που περνάμε τα Χριστούγεννα όπως πραγματικά είναι: Μέσα στη μιζέρια, την κατήφεια, σαν τραγούδι που το μουρμουρίζεις και φοβάσαι να το τραγουδήσεις. Είναι τα Χριστούγεννα που οι άνθρωποι δεν θα νιώσουν μόνοι. Ανοίξτε τα ψυχιατρεία. Είτε για να βγουν οι ασθενείς, είτε για να μπούμε εμείς μέσα. Είναι ακριβώς το ίδιο.
•••
Εννοείται πως δεν πρόκειται να ανοίξω την πόρτα μου στα κάλαντα. Πάντα το κάνω, άλλα φέτος θα δείξω μεγαλύτερη σκληρότητα. Πρώτον επειδή όλο και περισσότερο αυτή η δουλειά γίνεται για τα λεφτά. Γινόταν και παλαιά, όταν βγαίναμε και εμείς στον δρόμο, αλλά τώρα τα παιδιά είναι απαιτητικά. Εμείς παίρναμε το τάλιρο και χαμηλώναμε το βλέμμα από ντροπή. Τώρα αν τους δώσεις πέντε ευρώ πρέπει να ντραπείς εσύ. Επίσης με ενοχλούν φριχτά οι γύφτοι και τα παιδιά που δεν ξέρουν ελληνικά αλλά λένε κάλαντα επειδή τα εκμεταλλεύονται οι γονείς τους. Καλύτερα κλειστή πόρτα. Άλλωστε τι νέο έχουν να πουν τα κάλαντα; Και εκτός των άλλων, τα περισσότερα παιδάκια θα προτιμούσαν να σου παρουσιάσουν ένα χορευτικό από την Patty.
•••
Εγώ δεν βλέπω Patty. Θα τη δω μόνο αν κολλήσει λέπρα και μπει στο Νησί για εορταστικό επεισόδιο, να χαρούν και λίγο οι ασθενείς. Βλέπω άλλα αρρωστημένα. Παρακολουθώ τον Μίχαλο, αυτόν τον τηλε-έμπορο, να διαμαρτύρεται για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις μεταφορές επειδή, όπως λέει, πλήττουν την εμπορική κίνηση στο κέντρο της Αθήνας. Τον βλέπω και αρχίζω να απευθύνω στον εαυτό μου ένα ερώτημα που πάντα με βασάνιζε. Μεγάλε, πώς είναι να είσαι πλούσιος; Πώς είναι να μην έχεις άγχος επιβίωσης; Πώς είναι να μην ιδρώνεις μπροστά στο καταραμένο γραμματοκιβώτιο που μόνο λογαριασμούς ξερνάει; (Θυμάμαι ακόμα την εποχή που έπαιρνες και γράμματα φίλων, πριν από το Internet.) Θα ήθελα να ρωτήσω το ίδιο και την Ντόρα, όταν τη βλέπω να απευθύνει παρατηρήσεις στον συνδικαλιστή των εργαζομένων στα λεωφορεία. Πώς στο διάολο τα έχουμε καταφέρει έτσι; Όσοι συζητούν για το δικό μας πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζουν ή μπορεί να το έχουν προκαλέσει και οι ίδιοι. Αλλά ναι, οι αντοχές έχουν εξαντληθεί. Ακινητοποιημένος στην Κηφισίας, σαν να παίζω σε διαφήμιση που παγώνει τον χρόνο, αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι δείχνουν κατανόηση γι’ αυτήν την απεργία. Μπορεί να είναι και μοιρολατρική παράδοση στην καινούργια μας ζωή. Όμως πιστεύω ότι μέσα στην ταλαιπωρία τους βάζουν μια αίσθηση αντίστασης. Είναι από τις λίγες φορές που δεν βλαστήμησα τους απεργούς ούτε μέσα από τα δόντια μου. Μετά είναι και το άλλο. Όσο είσαι στο μποτιλιάρισμα, χαζεύεις τα σκουπίδια, βλέπεις τι πετάει ο κόσμος, μπορείς να κρίνεις αλλιώς το επίπεδο της κοινωνίας. Διότι προσέξτε τι στα αλήθεια συμβαίνει. Παρά την κρίση, παρά την πτώση του βιοτικού επιπέδου, αυτή η χώρα είναι στις 30-40 πρώτες του πλανήτη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δεις τα πράγματα αποκλειστικά και μόνο μέσα από τους δείκτες του ΟΗΕ, θα πιστέψεις ότι δεν μας συμβαίνει δα και κάτι τραγικό. Εγώ όσο βλέπω στα σκουπίδια γιαούρτια που συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του εντέρου μένω ήσυχος.
•••
Αντιθέτως με ανησύχησε η πρόσληψη της Έλλης Στάη στην ΕΡΤ. Υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη από την επιστροφή στη δραχμή; Τηλεφώνησα στον άνθρωπό μου, στον ειδικό για τα οικονομικά που εδώ και τόσα χρόνια μάς βγάζει ασπροπρόσωπους και τον ρώτησα αν τελικά υπάρχουν σκέψεις για επιστροφή στη δραχμή. Μου επανέλαβε ότι όλα αυτά είναι βλακώδη και δεν έχουν καμία σχέση με τη λογική, αφού η δραχμή συνεπάγεται απογείωση του χρέους. Τον ρώτησα αν μπορούμε να επιστρέψουμε στη δραχμή αφού πρώτα χρεοκοπήσουμε. Μου είπε ότι αυτός ο δρόμος έχει σχέση με τη λογική, αλλά όχι με την πολιτική βούληση των ισχυρών της Ευρώπης. Θα μας κρατήσουν ως τον φτωχό συγγενή στο πλαίσιο μιας πολιτικής ενοποίησης. Εμένα αυτό δεν με χαλάει καθόλου. Προτιμώ ο πολιτικός έλεγχος της χώρας να περιέλθει σε Γερμανούς παρά να παραμείνει σε απογόνους κατσαπλιάδων, με το πλιάτσικο να έχει εμποτίσει το DNA τους. Ναι, πάμε για πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Νομίζω ότι και η Οθωμανική Αυτοκρατορία κάτι τέτοιο ήταν. Πολιτική ενοποίηση αδέσποτων εδαφών στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά με άλλους όρους.
•••
Επίσης λόγω γιορτών θέλω να σας πω ότι βαριέμαι να κάνω πολιτική κριτική ή να βρω καμιά εξυπνάδα να πω για τον προϋπολογισμό που μας έφεραν και ψηφίσαμε. Βοηθάει και αυτή η απεργία που κάναμε. Είναι επίσης σαν να σταματάει ο χρόνος. Δύο μέρες σερί χωρίς ειδήσεις, μετά κάτι μου έτυχε και δεν ασχολήθηκα και να που μπορείς να παραστήσεις τον ταξιδιώτη του χρόνου. Φοβούμαι δε πως όλα θα ήταν καλύτερα έτσι: να έκλειναν όλες οι πηγές ενημέρωσης για μερικά χρόνια. Να μην υπήρχε απολύτως τίποτα. Επικοινωνιακό σκοτάδι. Και να άνοιγαν κάποια στιγμή όλα μαζί, σαν καταπακτή πάνω από κελί απομόνωσης. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά ίσως ήταν καλύτερα έτσι. Άλλωστε ένα κομμάτι της κρίσης είναι μέσα στο μυαλό μας, ξέρασμα της ψυχής. Αν κανένας δεν σου μιλάει για κρίση, τότε η κρίση θα σταματήσει να υπάρχει.
•••
Που λες εκδότη, για να ζηλεύεις, σκέφτομαι όλα αυτά να αρχίσω να τα λέω και τηλεοπτικώς. Διότι έχω πλέον ανοιχτή πρόσκληση από την εκπομπή «Στοχασμοί ενός πατριώτη» που μεταδίδεται στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ κάθε Παρασκευή 2-3. Βέβαια το ότι μπορεί ως εφημερίδα να έχουμε ίδιο κοινό με την εκπομπή είναι κάτι που δεν με απασχολεί όσο πληρώνομαι. Ας απασχολήσει τον εκδότη. Την καλή εκπομπή παρουσιάζει ο Αλέξης Οικονόμου, που διατηρεί και τη στήλη «Αριστερή Γωνιά» στην εφημερίδα του Καρατζαφέρη. Ο Αλέξης μού έστειλε μια ευγενική πρόσκληση και οφείλω να τον ευχαριστήσω δημοσίως. Το σκέφτομαι. Πλέον για όλα με έχω ικανό. Να κάνω εμφάνιση στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ, να γράψω μια επιφυλλίδα στην Α1, να δηλώσω ότι διαβάζω τα βιβλία του Άδωνι. Ίσως στο τέλος να ψηφίσω Καρατζαφέρη με θέρμη. Η έκπτωση είναι πρώτη ξαδέρφη της ηδονής.
•••
Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πότε ακριβώς κυκλοφορούν οι εφημερίδες αυτήν την εβδομάδα, αλλά κάπου μέσα στα Χριστούγεννα θα είναι. Να περάσετε καλά και να μη θυμηθείτε Χριστούγεννα από την παιδική σας ηλικία. Η πληγή θα μεγαλώσει.