«ΑΛΥΣΙΔΕΣ ή ΟΠΛΑ» ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ, ΤΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΚΚΕ

Tην ορολογία ότι έχουμε να κάνουμε στην παρούσα συγκυρία με πόλεμο για «τη σωτηρία της χώρας» χρησιμοποίησε και ο Γ. Παπανδρέου. Ο Περισσός, με άρθρο στον «Ριζοσπάστη» του κορυφαίου στελέχους του Δ. Γόντικα, επεξηγεί με σαφήνεια τι εννοεί όταν λέει «βρισκόμαστε σε πόλεμο».
Είμαστε, λένε στο ΚΚΕ, κατ’ αρχάς σε πόλεμο οικονομικό, αφού το κεφάλαιο μπροστά στην κρίση και την απειλή μείωσης των κερδών του και της απώλειας θέσεών του στον εγχώριο και τον διεθνή ανταγωνισμό, γίνεται ασύγκριτα επιθετικό και απαιτεί την απόλυτη επικράτηση και κυριαρχία απέναντι στην εργασία «με φωτιά και τσεκούρι». Αυτός ο πόλεμος, τονίζουν, είναι μπροστά μας και είναι πόλεμος για την πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου, για κατακόρυφη αύξηση της απλήρωτης ουσιαστικά εργασίας, με την απειλή της πείνας.
Ηγέτης, καταγγέλλουν, αυτού του πολέμου, εκ μέρους της αστικής τάξης, είναι σήμερα η σοσιαλδημοκρατία, ο Γ. Παπανδρέου, το ΠΑΣΟΚ, με τη συμπαράταξη στην ουσία και της ΝΔ.
Μάλιστα ο Δ. Γόντικας αναφέρει στο άρθρο του ότι μπροστά στην πρωτοφανή επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη ταιριάζει πλήρως το διαχρονικό σύνθημα «τις αλυσίδες ή τα όπλα» και επεξηγεί: «Όπλα εδώ είναι η δύναμη της οργάνωσης της ενιαίας πάλης της εργατικής τάξης στα κύρια μέτωπα στους μονοπωλιακούς ομίλους, στις μεγάλες επιχειρήσεις. Να αποκρούσουμε το σχέδιο αλυσοδέματος και στην πορεία (να πετύχουμε) την ανατροπή όλης της εξουσίας των πλουτοκρατών, να γίνουν τα εργοστάσια, οι τράπεζες κ.ά. ιδιοκτησία του λαού».
Το ΚΚΕ κάνει λόγο επίσης για πόλεμο ανάσχεσης και συντριβής του κινήματος της εργατικής τάξης με κυρίαρχο στοιχείο την προβοκάτσια και διευκρινίζει ότι επειδή το «εξαγορασμένο συνδικαλιστικό κίνημα» βρίσκεται σε κρίση και οδηγείται σε χρεοκοπία, έχουν στηθεί προβοκατόρικοι μηχανισμοί και επιτελεία προκειμένου να ανακοπεί η αντίδραση των εργαζομένων.
Η δολοφονία των εργαζομένων στη ΜΑΡΦΙΝ δεν είναι τυχαίο περιστατικό, λένε, όπως επίσης και οι «ορδές» που πρωταγωνιστούσαν, τον περασμένο Μάιο, μπροστά στη Βουλή με τα γνωστά συνθήματα. Δεν ήταν, αναφέρουν, απλώς αγανακτισμένοι πολίτες, όπως θέλουν να τους παρουσιάσουν, αφού το
ίδιο σκηνικό επιχειρήθηκε να στηθεί και στην πρόσφατη πανεργατική απεργία στις 15 Δεκεμβρίου. Ανάμεσα, καταγγέλλουν, στους διάφορους αγανακτισμένους, κυκλοφορούσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία άνθρωποι της Αστυνομίας και άλλων υπηρεσιών, ενώ και οι «κουκουλοφόροι» αξιοποιούνται και εντάσσονται στο σχέδιο. Όλοι αυτοί, εκτιμά το ΚΚΕ, επιδιώκουν να παγιδεύσουν το κίνημα σε παραπλανητικούς στόχους (φταίνε και οι 300 της Βουλής, να πάει κάποιος φυλακή κ.ά.) προκειμένου να το εκτονώσουν με πράξεις εντυπωσιασμού, οι οποίες μπορούν ταυτόχρονα να δράσουν και τρομοκρατικά και αποπροσανατολιστικά.
Κοντά σε όλα αυτά ο Περισσός εκτιμά ότι έχουμε να κάνουμε και με πόλεμο κατά του ΚΚΕ, ο οποίος ποτέ δεν είχε σταματήσει, ειδικά μετά την περίοδο του 1990-91. Σήμερα, λένε, αυτός ο πόλεμος κλιμακώνεται, βρίσκεται σε εξέλιξη και αναπτύσσεται με όλα τα μέσα, όπως τα ιδεολογικά, τα πολιτικά, τα τρομοκρατικά, τα οικονομικά, τα υπονομευτικά, της προβοκάτσιας κ.ά.
Σήμερα, λένε, μπροστά στην άνοδο της ταξικής πάλης και του ΚΚΕ επιλέγεται ως ανάχωμα για μια ακόμα φορά η χρησιμοποίηση του «οπορτουνιστικού χώρου», τον οποίο ο Περισσός προσδιορίζει στα «διάφορα διαλυμένα κομμάτια του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έως τις διάφορες γκρούπες, συχνά ετερόκλητες, που απαρτίζουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ».
Οι παραπάνω δυνάμεις, εκτιμούν, παρά τις διαφορές που έχουν στις γραμμές τους, επιχειρούν να ανασυνταχθούν πάνω στο έδαφος της πάλης με το ΚΚΕ και την πολιτική του και μάλιστα βαδίζουν βάσει σχεδίου.