Αναζητείται νέος Φρόιντ…

Και εν αρχή ην ο Λόγος, ο Γ. Παπανδρέου ο Γ΄. Επικεφαλής μιας Κληρονομικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, πειραματίζεται στο στυλ του Ναστραδίν Χότζα, όστις διαπορούσε γιατί και πώς ο κυρ Μέντιός του «ψόψησε τώρα που τον έμαθε να μην τρώει»!

Ο κύκλος που τον περιβάλλει (Κοινοβουλευτική Ομάδα ΝεοΠΑΣΟΚ και μέλη Υπουργικού Συμβουλίου), ως χορός αριστοφανικής κωμωδίας, «κατά λύχνων αφάς», κραυγάζει ομαδόν «Ευοί, ευάν», υπό τους γόους του «Πειναλέοντα» και της «Ανεργίτσας»…

Ο «Λόγος», εν πλήρη γλωσσική αφασία, προσφεύγει, κατά τον Μεγάλο Αλεξανδρινό, «ικέτης εις τα Σούσα για σατραπείες και άλλα τέτοια», αλλά του διαφεύγει «ο λόγος της αληθείας», όπως αυτός εκφράζεται στη λαϊκή θυμοσοφία: «Ψόφησε ο Μαύρος μας, πάει η σεμπριά μας»!

Ο «Λόγος», «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος», εν αρχή κήρυξε, στεντορεία τη φωνή, ο «Τιτανικός» βουλιάζει στη θάλασσα των «διεφθαρμένων», εξόρκισε το «κατηραμένο φίδι» του «σοσιαλιστή» Ντομινίκ Στρος-Καν και εξήγγειλε την τοποθέτηση, χωρίς να διευκρινίζει ενσφαίρου ή ασφαίρου, περιστρόφου επί της τραπέζης και «πριν αλέκτορα φωνήσαι», οδήγησε τους «κακεντρεχείς» να αναλογισθούν το Σημίτειο: «Τζάμπα μάγκες»…

Ο «Λόγος», αν και περιδιαβαίνει εις τον λειμώνα της «Αλαλίας» (π.χ. «μηδέν εις το πηλήκιον»…) στήριξε τον λόγο του, ως δύστροπη πεθερά, στη γνωστή έκπαλαι αρχή «όλα τα στραβά ψωμιά η νύφη μας τα κάνει»… Όχι, βεβαίως, ότι η νύφη είναι άμοιρη βαρύτατων ευθυνών. Άλλωστε ως προς αυτό απεφάνθη και το λαϊκό κριτήριο το φθινόπωρο του 2009…

Φιλοδοξεί η προσωπογραφία του να αναρτηθεί στην «αίθουσα των πορτρέτων» του ελληνικού Κοινοβουλίου, αν και είναι αναμενόμενο να διαμαρτυρηθεί για τη γειτονία από το υπερπέραν ο Μπαρμπα Γιάννης Αλευράς. Είναι ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Φίλιππος Πετσάλνικος.

Βεβαίως, κατά την απόφανση του Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβυτέρου, «μόνο ο θάνατος και ο χρόνος αφήνουν την Ιστορία να επιτελέσει ανενόχλητη το έργον της», παραμένει ανατίρρητο όμως ότι η τελευταία δεν θα διασκελίσει ότι επί προεδρίας του εκ Καστοριάς πολιτευτή η Βουλή των Ελλήνων μετεβλήθη σε εργαστήριο ψήφισης καθοριστικών για την τύχη του λαού και της χώρας, απνευστί, με τη διαδικασία του «κατεπείγοντος», νομοθετημάτων καθ’ υπαγόρευσιν ξένων επικυρίαρχων!

Ο κατ’ επίφασιν αντικαταστάτης του «Λόγου», αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος ο Ανοικονόμητος, καταγράφει στην πολιτική ανεκδοτολογία τις τελευταίες επιδόσεις του στην ευθεία των γνώριμων ρήσεών του «λέμε και καμιά μ….. έτσι για να περνάει η ώρα»…

Ο χειμαρρώδης και λάτρης του ρωμαϊκού αξιώματος «verba volant» (=τα λόγια πετούν), υπουργός Άμυνας, Ευάγγελος Βενιζέλος, ενυπνιάζεται το θρηνώδες «και πάλι με χρόνους και καιρούς και πάλι δικά μας θα ‘ναι»… Δεν αποκλείεται, όμως, να αποδειχθεί «ο άνθρωπος που βλέπει τα τραίνα να περνούν»…

Ως εγκρατής, πάντως, της ελληνικής πολιτικής σκέψης, αλλά και κατ’ ειδικότητα της Συνταγματικής Τάξης, εν τη ερημία του, είναι ίσως η ευκαιρία να εγκύψει και πάλι στα νάματα των σκέψεων του μεγάλου Νομοδιδάσκαλου Ν. Σαρίπολου, αν όχι του Διδασκάλου του Αριστόβουλου Μάνεση…

Η πολύφερνος υπουργός Παιδείας, κ. Άννα Διαμαντοπούλου, επιδίδεται με μαεστρία, ομολογουμένως, στην αντίστροφη εφαρμογή της θεωρίας του γάλλου μαθηματικού Andre Weil, ο οποίος διατύπωσε τον «νόμο των πανεπιστημιακών προσλήψεων», και στον οποίο προβλέπεται:

• «Πρώτης κατηγορίας άνθρωποι προσλαμβάνουν ανθρώπους πρώτης κατηγορίας. Δεύτερης κατηγορίας άνθρωποι προσλαμβάνουν ανθρώπους τρίτης κατηγορίας. Τρίτης κατηγορίας άνθρωποι προσλαμβάνουν ανθρώπους πέμπτης κατηγορίας…».

Το «αδιανόητο τίποτα», πλανάται στο περικαλλές μέγαρο της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας. Ο άγνωστος μέχρι πρότινος και στον «θυρωρό της πολυκατοικίας του» Δημήτριος Δρούτσας επιδιώκει να διεισδύσει στους ερεβώδεις διαδρόμους της μυστικής διπλωματίας (!) και οδηγεί τους διπλωμάτες του ΥΠΕΞ να διαπορούν αν «γιγνώσκει α αναγιγνώσκει», είτε αυτά συμποσούνται στις εκθέσεις των διπλωματικών μας εκπροσώπων στις πρωτεύουσες του εξωτερικού, είτε τις εισηγήσεις των κατ’ αρμοδιότητα διπλωματών μας επί καιρίων για την πορεία της χώρας θεμάτων…

Ο «πολλά βαρύς» υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Χάρης Καστανίδης, επιδίδεται εις βαρυγδούπους συστάσεις προς τους πάντες και τα πάντα. Άδει σε πλάγιο ήχο τον επικήδειο των νεανικών σοσιαλιστικών και δημοκρατικών οραμάτων του. Και παραμένει αδιάφορος στην ποιότητα απονομής της Δικαιοσύνης.

Και μόνο να αναλογισθεί κάθε εχέφρων πολίτης πώς είναι δυνατόν να συνδυασθεί ορθή, ποιοτική και ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης, όταν για αυτόφωρα αδικήματα, και δη με πρωταγωνιστές σε εκβιασμούς καταστηματαρχών υπαλλήλους του υπουργείου Περιβάλλοντος, τους οποίους συλλαμβάνει «στα πράσα» η αρμόδια αστυνομική αρχή, προσδιορίζεται η εκδίκασή τους μετά ένα εξάμηνο, και αν δεν υπάρξει και πάλι αναβολή! O tempora, o mores…

Ο διακατεχόμενος από το σύνδρομο της «ασέλγειας ύφους», υπουργός Ανάπτυξης, κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, είναι γεγονός ότι απέβαλε το συγκεκριμένο ύφος, ευθύς με τη μετακίνησή του από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης σ’ αυτό της Ανάπτυξης.

Όμως εποχούμενος της υπουργικής λιμουζίνας, ηχομονωτικής κατασκευής και με φιμέ υαλοπίνακες, αποτρέπεται να αντικρίζει τη με γεωμετρική πρόοδο καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη λαίλαπα, «κλειστό λόγω Μνημονίου», καταστημάτων και επιχειρήσεων, αποβιομηχάνισης της χώρας, τη φυγή κεφαλαίων στην αλλοδαπή. Ότι η χώρα βρίσκεται στην «ώρα μηδέν» των παραγωγικών δυνατοτήτων της…

Ο κλαυθμυρίζων κ. Ανδρέας Λοβέρδος, ο πλέον επιτυχής διεκπεραιωτής των βουλήσεων των νέων επικυρίαρχων της χώρας και φανατικός κατεδαφιστής του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, με τις πράξεις και τις παραλείψεις του, δικαιώνει την αξιολόγηση του Θεόδωρου Πάγκαλου Παππού, «αυτός είναι ακίνδυνος ως εχθρός και επικίνδυνος ως φίλος»…

Εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο ως συνοδοιπόρος των λαϊκών αιτημάτων και αποδείχθηκε στη συνέχεια, ως διαχειριστής εξουσίας, «όφις φαρμακερός στους κόλπους των λαϊκών κατακτήσεων»…

Εξεφώνησε και δη απροκαλύπτως κατ’ απαίτησιν της Νέας Ξενοκρατίας τον επικήδειο των κατακτήσεων των εργαζομένων την τελευταία εκατονταετία.

Σαράντα εννέα πρόσωπα, τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, πλέον επιζητούν, όχι συγγραφέα, αλλά έναν νέο Φρόιντ, να αναλύσει τις σκέψεις και τα κίνητρα των πράξεών τους…