Και νέες «βόμβες» για το νομικό καθεστώς των media

Ξεκίνησαν οι «βόμβες» από την απόφαση 3578/2010 της Ολομέλειας του ΣτΕ που καταργεί όλο το νομικό εξάμβλωμα της προσωρινής λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών. Παράλληλα, υπάρχει σοβαρός προβληματισμός και στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για τη δυνατότητα ουσιαστικής εφαρμογής του νόμου Ρουσόπουλου (3592/2007) περί ελέγχου της συγκέντρωσης των τηλεοπτικών σταθμών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το SBC, το οποίο πλέον δεν λειτουργεί αυτοτελώς σε κάποια συχνότητα, αμφισβητεί τις διαφοροποιήσεις για τους προϋπάρχοντες και μεταγενέστερους λειτουργούντες τηλεοπτικούς σταθμούς. Η απόφαση του ΣτΕ είναι ξεκάθαρη επί της περίπτωσης του Αθήνα TV: Όποιος σταθμός δεν έχει άδεια δεν πρέπει να λειτουργεί. Το SBC υποστηρίζει πως στον παρόντα χρόνο, συνεπώς, ο όρος «νομίμως λειτουργών» ή μη, που επιτρέπει σε άλλους να εκπέμπουν και σε άλλους όχι, δεν έχει πλέον νόημα και μόνο διά της αδειοδότησης μπορεί να αποκατασταθεί η νομική τάξη. Η δεύτερη σοβαρή νομική επίπτωση είναι πως το ΕΣΡ, μέχρι να υπάρξει αδειοδότηση, πρέπει να φροντίσει για την εύρυθμη λειτουργία των σταθμών, διαφορετικά καταργείται σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το πεδίο δράσης του ΕΣΡ.
Θεωρούν ότι το «κατώφλι» του ελέγχου του 35% στο σύνολο των Μέσων Ενημέρωσης είναι πρακτικά ανεφάρμοστο, αφού οι επιχειρηματίες έχουν τη δυνατότητα να συγκεντρώνουν ΜΜΕ σε ομίλους, χωρίς ποτέ να προσεγγίζουν αυτό το ποσοστό. Ειδικά για το σκέλος της τηλεόρασης δεν λαμβάνεται υπόψη το κριτήριο της θεαματικότητας, αλλά αντιθέτως η επιρροή μετράται από τα διαφημιστικά έσοδα (που είναι αποτέλεσμα της απήχησης) και από τα έσοδα από πωλήσεις προγράμματος εντός χώρας… Το πρόβλημα μεγεθύνεται από την τεχνολογική εξέλιξη, καθώς υπάρχουν τα ζητήματα λειτουργίας για τις ψηφιακές πλατφόρμες, όπου για να διαπιστωθεί αν οι προσφορές τους δημιουργούν ζητήματα αθέμιτου ανταγωνισμού πρέπει να εξεταστεί η επιρροή τους.