Ζητείται συντονιστής

Να βάλει σε κάθε υπουργείο στόχους και ιεράρχηση προτεραιοτήτων και να τρέξει μέχρι τις 15 – 20 Ιανουαρίου το πρόγραμμα που θα εξασφαλίσει την επόμενη δόση του δανείου. Όμως κανείς δεν παίρνει πρωτοβουλία, δεν αναλαμβάνει το κόστος του συντονιστή, αν δεν πάρει το πράσινο φως από το Μαξίμου. Στο οικονομικό επιτελείο μιλούν για πλήρη ασυνεννοησία: «Ποιος θα συντονίσει τις διαπραγματεύσεις για τις νέες συλλογικές συμβάσεις, για τα νομοσχέδια που αφορούν την ηλεκτρονική συνταγογράφηση, για τις διαρθρωτικές αλλαγές στις ΔΕΚΟ, τα κλειστά επαγγέλματα, τις αποκρατικοποιήσεις, τις προμήθειες στα νοσοκομεία, όπου κόβονται 2,1 δισ., αλλαγές που εμπλέκονται τρεις και τέσσερις υπουργοί και ο καθένας τους θέλει να κρατήσει τα κεκτημένα για να μη βρεθεί στο πυρ το εξώτερον; Αν δεν υπάρξει κάποιος που θα αναλάβει να συντονίσει τη μισή κυβέρνηση με την άλλη μισή, τότε είναι περίπου βέβαιον ότι θα αποτύχουμε…».
Ασυνεννοησία και κακές σχέσεις
μεταξύ υπουργών
Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου φοβάται ότι δεν θα είναι μέσα στα χρονοδιαγράμματα που θέτει η «τρόικα» και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Οι προσπάθειες του Φίλιππου Σαχινίδη, που παρακολουθεί τις δαπάνες, είναι πιεστικές για περικοπές, πάντως δεν βλέπει φως στον ορίζοντα, επειδή υπουργοί δεν θέλουν να σπάσουν αυγά. Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τρομάζει στην ιδέα ότι μέχρι της 15 Γενάρη θα πρέπει να αλλάξουν τα πάντα στη χώρα, να έρθουν τα πάνω κάτω σε νοοτροπίες και συνήθειες ολόκληρων δεκαετιών και μάλιστα χωρίς να ανοίξει μύτη…
Ο Γιάννης Ραγκούσης, που τελευταία εμφανίζεται κάπως αποστασιοποιημένος από τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης, ισχυρίζεται ότι ο ίδιος ποτέ δεν είχε τον ρόλο του συντονιστή, παρά μόνο την ευθύνη για τον σχεδιασμό των επιλογών που πρέπει να γίνουν, ανεβάζοντας έτσι την πίεση του Παπακωνσταντίνου – και είναι κοινό μυστικό ότι οι σχέσεις τους δεν είναι και οι καλύτερες… Υπουργοί, Κοινοβουλευτική Ομάδα, κομματικά στελέχη τονίζουν ότι ο ρόλος του καθενός τους είναι οριοθετημένος και όλοι μαζί ρίχνουν ευθύνες στο Μέγαρο Μαξίμου που δεν παρεμβαίνει ορίζοντας συντονιστή και τα αφήνει όλα χύμα. Ίσως για να μην έχει κανένας το πάνω χέρι.
Στο μεταξύ ο Παπανδρέου βρίσκεται στο στόχαστρο της κριτικής εξαιτίας των συχνών ταξιδιών του στο εξωτερικό. Όλοι οι βουλευτές, μηδενός εξαιρουμένου, λένε ότι μόνο ο Γιώργος μπορεί να τους συντονίσει.
Τα σενάρια της αποτυχίας
Στο Μαξίμου εξετάζουν και τα σενάρια να μην έχει αποτέλεσμα η πρόσκληση του πρωθυπουργού στους αρχηγούς των κομμάτων για συναίνεση. Εκείνοι που μπορούν να… μαντέψουν τις προθέσεις του Παπανδρέου υποστηρίζουν ότι το ύστατο μέσο που διαθέτει είναι οι εκλογές, που παραμένουν ανοικτές, έστω κι αν αυτήν την ώρα η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου βοηθά τη χώρα -παρά τη μακροχρόνια δέσμευση- ενώ οι εκλογές δυσκολεύουν αυτήν την εξέλιξη. Ο πρωθυπουργός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη στο θέμα αυτό και περιμένει να δει τις προθέσεις των άλλων πολιτικών αρχηγών. Οι κινήσεις του περιλαμβάνουν δύο στόχους… Ο ένας αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας και ο άλλος το εσωτερικό του κόμματος, που είναι καζάνι που βράζει. Ή κάνει εκλογές, αν βρεθεί σε αδιέξοδο, και πηγαίνει σε λύσεις συνεργασίας με άλλα κόμματα (συγκυβέρνηση), που αναλόγως θα έχει ή δεν θα έχει τριγμούς και αναταράξεις. Αν έπειτα από πολλά αδιέξοδα οδηγηθεί σε συγκυβέρνηση χωρίς εκλογές, τότε το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει ακόμη και με διάσπαση. Είναι αυτονόητο ότι κάποιοι θα φύγουν. Αν η συγκυβέρνηση προκύψει έπειτα από εκλογές, τότε οι αναταράξεις στο κόμμα θα είναι ελεγχόμενες και πάντως χωρίς μεγάλες πολιτικές συνέπειες. Ή επιλέγει εκτόνωση του εσωκομματικού τοπίου που αμφισβητεί τα πάντα και όχι εκλογές ή συγκυβέρνηση, οπότε θα αναγκαστεί να πάει σε συνέδριο και όχι σε συνδιάσκεψη, όπως πρότεινε και το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου Παντελής Οικονόμου και φάνηκε να το υιοθετεί ο Παπανδρέου.
Όποιος χάσει φεύγει
Αν επιλέξει τελικά το συνέδριο μέσα στον νέο χρόνο για να εκτονωθεί το βαρύ κλίμα που υπάρχει, τότε πολλές εσωκομματικές πλευρές θα ενοποιηθούν με έναν και μόνο σκοπό, να θέσουν σε ομηρία το Μαξίμου και τον Παπανδρέου (αλλαγή πολιτικής την ονομάζουν οι άλλοι) και στη μάχη αυτή όποιος χάσει θα φύγει. Ήδη ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που επιμένει στην πραγματοποίηση του συνεδρίου, κάνει επαφές με στελέχη που παρά τις διαφωνίες τους, παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ. Πιστεύει ότι μπορεί να βρει κοινό βηματισμό μαζί τους ώστε να αλλάξει η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζουν οι «νεοΠΑΣΟΚοι», όπως ονομάζει κάποιους υπουργούς του Παπανδρέου. Ίσως πάλι μπορέσει να τα βρει μ’ ένα μικρό κομμάτι της ομάδας των εκσυγχρονιστών, που έχουν πολυδιασπαστεί, και με ορισμένους υπουργούς που την επόμενη μέρα θέλουν να έχουν ρόλο. Βενιζέλο και Χρυσοχοΐδη κυρίως. Στη μάχη αυτή, αν τελικά υπερισχύσει η άποψη της διεξαγωγής του συνεδρίου, θα συγκρουστούν δύο κυρίαρχες τάσεις. Και αυτός που θα ηττηθεί θα αναγκαστεί να αποχωρήσει, αφού δεν θα μπορεί να συνυπάρξει με τους άλλους.