Χρειάζεται εθνική συμφωνία για αποφάσεις εθνικών διαστάσεων
Ο πρώην υπουργός, «πατέρας» του «Καποδίστρια», υποστηρίζει ότι πρέπει να επιτευχθεί ένα «εθνικό consensus», για να ληφθούν «αποφάσεις εθνικών διαστάσεων», «ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης», που θα πρέπει να υποβάλει μια ανεξάρτητη επιτροπή κύρους (Σημ. «Π»: Ποιοι μπορεί να είναι αυτοί; Σήμερα γιατί δεν «ακούγονται»;), τη συγκρότηση της οποίας θα εγκρίνει μέσα στο 2011 η Βουλή.
Με εκλογές
Θα πρόκειται, τόνισε, για «ένα σχέδιο αναγέννησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα, πειθαρχημένα και χρονοστοχευμένα στην έξοδο από την κρίση. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από τον λαό με εκλογές – το ξαναλέω μʼ ΕΚΛΟΓΕΣ. Τις εκλογές αυτές βέβαια δεν τις εννοώ και δεν τις προτείνω σε καμιά περίπτωση ως ένα από τα συνήθη πολιτικά παίγνια και καμώματα του συστήματος, αλλά εκλογές με “ανοικτά τα βιβλία”, για να επιτευχθεί εθνική συμφωνία με βάση αυτό το πενταετές πρόγραμμα, που υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές περιόδους. Θα ενσωματώνει τα μέτρα του Μνημονίου και θα κινείται πέραν αυτού. Για νʼ αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός».
Αυτό που προτείνει ο Αλέκος Παπαδόπουλος είναι να υπάρξει ένα μπούσουλας, κάτι ανάλογο με το πόρισμα της Επιτροπής Βαρβαρέσου το 1950, που τηρήθηκε από τις κυβερνήσεις της εποχής εκείνης και οδήγησε τη χώρα στην ανάκαμψη από τα ερείπια του εμφυλίου και στην ανάπτυξη.
Εκτιμά ότι «η συναίνεση μεταξύ των σημερινών κομμάτων της χώρας είναι ανέφικτη και άνευ αξίας!», επομένως, τζάμπα γίνεται σήμερα όλη αυτή η κουβέντα από εφημερίδες και κόμματα…. περί συναίνεσης ή συνεννόησης…
Απαιτείται τόνισε «μια νέα συμφωνία της ελληνικής κοινωνίας, κυρίως με τον εαυτό της, για το πού θέλει να πάει η χώρα», και πρόσθεσε:
«Οι περιστάσεις απαιτούν έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης. Κατά καιρούς έχει γίνει συζήτηση για οικουμενικά σχήματα και κυβερνήσεις τεχνοκρατών. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιες λύσεις εντός των σημερινών τειχών. (Σημ. «Π»: Άραγε να υποθέσουμε ότι Αλέκο εννοείς ότι πρέπει να αναζητηθούν αλλού; Και πού;). Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό πριν επιχειρήσει αξιόπιστα να καθοδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση».
Οικονομικός παγετώνας
Δεν απέφυγε ο πρώην υπουργός Οικονομικών να καταγράψει με τα μελανότερα χρώματα τη σημερινή κατάσταση, τονίζοντας πως «η οικονομία είναι σε αργό θάνατο» και ότι τελούμε υπό «διεθνή οικονομικό έλεγχο» και όχι «μια συνήθη απλή επιτήρηση ρουτίνας», όπως μας την παρουσιάζουν. Ότι «η χώρα τελεί ήδη υπό χρεοκοπία από τον περασμένο Μάιο», και ότι «το δίλημμα είναι αν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από την εθνικών διαστάσεων απόφαση που θα λάβουμε».
Κατηγορηματικά λέει ότι «το 2011 θα είναι μια εφιαλτική χρονιά όπου θα καταπέσουν μύθοι και λεοντές» και ότι «η χώρα βιώνει τον θανατηφόρο συνδυασμό υψηλού κόστους δανεισμού και ύφεσης»!
Και επισημαίνει ότι «Όλα θα κριθούν το 2011. Τότε θα φανεί αν θα επιβεβαιωθεί ο φόβος του μακροχρόνιου οικονομικού παγετώνα, που είναι πιθανότερο ότι θα επικαθίσει επί της χώρας».
Παίρνει η μπάλα και Μητροπολίτες
Στο πλαίσιο της περικοπής του κράτους κατά 30%, πέρα από τις αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων, προτείνει μεταξύ των άλλων την άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ, συγχώνευση Μητροπόλεων, περιορισμό του μεγάλου αριθμού στρατηγών, ναυάρχων, πτεράρχων και ταξιάρχων των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, περιορισμό του πολυάριθμου διδακτικού προσωπικού με αύξηση των ωρών διδασκαλίας και δραστική μείωση του μεγάλου αριθμού των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων.
Βέτο στις δαπάνες
Τέλος, στις προτάσεις που έκανε ο Αλέκος Παπαδόπουλος περιλαμβάνει: συνταγματική απαγόρευση παραγωγής δημοσιονομικών ελλειμμάτων, συνταγματικό προνόμιο στον υπουργό Οικονομικών για δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας (βέτο) επί των δαπανών, κατάργηση φόρων υπέρ τρίτων – των βολεμένων κοινωνικών συντεχνιών, σύσταση αυτόνομου Οργανισμού Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, κατάργηση του Ελεγκτικού Συνεδρίου ως δικαστηρίου και να μετατραπεί σε σύγχρονη ανεξάρτητη ελεγκτική αρχή, και να καταργηθούν τα προνόμια του δημοσίου τομέα και να προσαρμοστούν τα δεδομένα της λειτουργίας του σʼ αυτά του ιδιωτικού τομέα.
Αργά…
Υπήρξαν βέβαια και τα πικρόχολα σχόλια. Όχι μόνο πολιτικών ένθεν και ένθεν, αλλά και των ΜΜΕ. Όλα ήταν επικεντρωμένα στο ότι γιατί αυτά που λέει σήμερα, αυτά που προτείνει ο Αλέκος Παπαδόπουλος, (που πολλά δεν είναι αποτελέσματα της κρίσης) δεν τα έκανε, δεν τα προώθησε όταν ήταν υπουργός Οικονομικών, Προεδρίας, Εσωτερικών και Υγείας;