επί του πιεστηρίου

Υπάρχει κι άλλο καλό νέο. Παρών και ο πρόεδρος της Ρωσίας στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ! Θα τρίζουν τα κόκαλα του Μπρέζνιεφ… Ποιος να το πίστευε. Τι Ρώσος, τι Αμερικανός. Αγκαλιές και αγάπες… Τζάμπα τα 90 χρόνια… Το κακό ΝΑΤΟ, οι δολοφόνοι των λαών έγιναν όλοι καλοί…

Ο κόσμος έγινε καλύτερος; Μάλλον όχι. Οι μονοκρατορίες ποτέ δεν λειτούργησαν για το συμφέρον του λαού…

Το ζούμε και τώρα. Μοιράζουν και πάλι ρόλους. Η Γερμανία κυρίαρχη στην Ευρώπη, από κοντά η Αγγλία, παρέα και η Ρωσία, με μπος την Αμερική. Και αφού ελέγξουν τη γειτονιά βάζουν πλώρη όλοι μαζί για Κίνα μεριά… Μόνο που ο δράκος δεν είναι εύκολος αντίπαλος… Δαγκώνει… Όσο για το ευρώ, παραμύθια όλα εκείνα που γράφτηκαν την περασμένη Κυριακή, ότι σπάει στα δύο, ένα ισχυρό για τις πλούσιες χώρες της ΕΕ κι ένα ιμιτασιόν για τα φτωχαδάκια… Ένα το ευρώ, λίρα εκατό, και οι απείθαρχοι στο… Άουσβιτς για σωφρονισμό…

Κάτι πρέπει να έχει πάθει ο Πάγκαλος, αλλιώς δεν εξηγούνται αυτά που λέει και οι κοτρώνες που πετάει κατά του Στρατεύματος. Προχθές έβγαλε άχρηστους τους ηρωικούς πιλότους μας, που παίζουν τη ζωή τους κορώνα – γράμματα υπερασπιζόμενοι την πατρίδα, την ώρα που ο κυρ αντιπρόεδρος στρογγυλοκάθεται στο πολυτελέστατο γραφείο που του έφτιαξαν στο κτίριο της Ζαλοκώστα. Δεν παράγουν τίποτε οι πιλότοι, είπε ο Πάγκαλος. Οι μόνοι που είναι παραγωγικοί είναι οι μηχανικοί, γιατί φτιάχνουν τα αεροπλάνα, υποστήριξε… Μόνο που, κυρ αντιπρόεδρε, χρειάζονται και κάποιοι που πρέπει να πετάξουν τα αεροπλάνα. Και το κάνουν όχι ως επάγγελμα αλλά για κάτι παραπάνω, γιατί το λέει η ψυχή τους και λίγοι το έχουν αυτό… Είναι ύβρις, λοιπόν, να τους πετάτε στα άχρηστα. Αν δεν τους χρειάζεστε, καταργήστε τους, κύριε Πάγκαλε. Έτσι θα εξοικονομήσετε και λεφτά… Προκαλεί πάντως εντύπωση ότι η ηγεσία της Πολεμικής Αεροπορίας δεν έβγαλε κιχ… Άφησε ανυπεράσπιστα τα παιδιά της… Τόσο πολύ σας έχει υποτάξει η καρέκλα; Παραίτηση δεν υπάρχει στο λεξικό σας; Έτσι φυλάτε Θερμοπύλες;

Έχει βρει το… κουμπί η κυβέρνηση. Όποτε βλέπει ότι δεν περνάει μια επιλογή της, καταφεύγει σε διλήμματα εκβιαστικά. Την αρχή την έκανε στις εκλογές για τον «Καλλικράτη». Ή λέτε «ναι» στην πολιτική του Μνημονίου ή σας πάω σε πρόωρες εκλογές. Τώρα βάζει το περίστροφο στον κρόταφο των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Διαλέξτε, μείωση μισθών, που θα φτάσει με την περικοπή των επιδομάτων μέχρι και 50%, ή απολύεστε…

Πώς το λένε αυτό; Δημοκρατικό, σοσιαλιστικό διάλογο;

Κανένας επενδυτής απʼ έξω δεν είναι ευεργέτης ούτε φιλάνθρωπος ούτε ξαφνικά ψυχοπόνεσε την Ελλάδα. Και απʼ αυτό το «κανένας» δεν εξαιρείται η Κίνα. Για εργασιακό μεσαίωνα κάνουν λόγο οι έλληνες λιμενεργάτες στον Πειραιά αναφερόμενοι στους επαχθείς όρους που ζητάει να υπογράψουν! Και ήδη έχουν καταφύγει στο Διεθνές Συμβούλιο Λιμενεργατών. Κανένας πάντως δεν πρόκειται να φέρει τα λεφτά του αν δεν ξέρει ότι θα… γδάρει. Στην εποχή της Πάουερ και της Ούλεν γυρίζουμε…

Για το πρώτο που ενδιαφέρθηκαν οι δήμαρχοι που εκλέχθηκαν ήταν για την πάρτη τους… Ζήτησαν να μην υπάρχει επαγγελματικό ασυμβίβαστο και όσοι είναι δημόσιοι υπάλληλοι να επιστρέφουν στην υπηρεσία τους όταν δεν επανεκλέγονται. Τον δρόμο έχουν ανοίξει ως γνωστόν οι βουλευτές. Γιατί, σου λένε οι δήμαρχοι, μόνο αυτοί και όχι κι εμείς; Άρχισαν δηλαδή τα… καλλικράτεια προβλήματα, πριν καλά καλά αναστηθεί. Καλά ξεμπερδέματα, Γιάννη Ραγκούση. Πάντως μʼ αυτήν την… καινοτομία, που καθιερώθηκε επί ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο της… πλέριας δημοκρατίας, να πολιτεύονται οι εφοριακοί, οι αστυνομικοί και γενικά οι δημόσιοι υπάλληλοι, το μόνο που επετεύχθη είναι να αυξηθούν η διαφθορά και η διαπλοκή στο Δημόσιο και η ψηφοθηρία με αντάλλαγμα τον μη έλεγχο. Και νομίζουμε ότι είναι η ώρα να καταργηθεί. Όποιος θέλει να πολιτευθεί δικαίωμά του, μόνο που αν είσαι δημόσιος υπάλληλος θα πρέπει να παραιτηθείς. Και η πόρτα έχει οριστικά κλείσει. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς το Δημόσιο σαν εφαλτήριο για να γίνεις δήμαρχος, νομάρχης παλαιότερα, βουλευτής. Οι παλιοί αποδεικνύονται και σʼ αυτό το θέμα σοφοί…

Προφητικός αποδείχθηκε ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης όταν έγραφε για «εξόδιο ακολουθία» από την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική δικαιοσύνη. Κι ακόμη είμαστε στην αρχή…

Καραμέλα έχει γίνει τελικά αυτή η περιβόητη «συναίνεση» και η «συνεννόηση». Τίποτε άλλο δεν ακούς… Λόγια πολλά, πράξη καμιά. Κάνουν πως αγνοούν, ότι δεν ξέρουν πως δεν είναι ένα πιάτο που το παραγγέλνεις ή πατάς ένα κουμπί και να σου πετιέται η… χοντρή… Άσε που αλλιώς την εννοεί ο ένας, αλλιώς ο άλλος… Το ίδιο συμβαίνει με τα περί συγκυβέρνησης, συμμαχικής κυβέρνησης ή προσωπικοτήτων. Άσε που όποτε επιχειρήθηκε δεν άντεξε περισσότερο από 2-3 μήνες… Και έργο ουδέν…