Διά χειρός…

… Γιάννη Βαρβιτσιώτη (με πολλά πρώην)
«Όταν βρέθηκα το 1961, νεαρός τότε, μέλος του Κοινοβουλίου, τουλάχιστον 20 από τους 300 βουλευτές, απʼ όλα τα κόμματα, θα μπορούσαν να σηκώσουν το βάρος του πρωθυπουργικού αξιώματος. Σήμερα υπάρχει κανείς που να μπορεί να ισχυρισθεί ότι υπάρχει κάτι ανάλογο;»
Πικρές αλήθειες, πικρές αναμνήσεις…

… του Γιάννη Πρετεντέρη, από το άρθρο του στο κυριακάτικο «Βήμα», όπου θέτει το ερώτημα «Εκλογές την άνοιξη;»:
«Το πικρό ποτήρι:
Ή θα το πιει και θα προχωρήσει στην απόλυτη εφαρμογή του Μνημονίου με όποιο κόστος αυτή συνεπάγεται και με εντελώς αμφιλεγόμενη προοπτική. Ή θα το αρνηθεί και θα επιχειρήσει ηρωική έξοδο διά των εκλογών και με εντελώς αβέβαιο αποτέλεσμα.
Ούτως ή άλλως, η σημερινή κυβερνητική αμφιθυμία και ραθυμία δεν μπορεί να παραταθεί πέρα από τον Μάρτιο. Για πολλούς λόγους, αλλά κυρίως επειδή η επιλογή τότε δεν θα βρίσκεται στα χέρια της κυβέρνησης αλλά στα χέρια της “τρόικας”. Και οι εκλογές δεν θα είναι πλέον επιλογή αλλά απότοκος της χρεοκοπίας».

… Σταύρου Λυγερού, στην ανάλυσή του στην «Καθημερινή»:
«Στη Ρηγίλλης εκτιμούν ότι ο Παπανδρέου, που χρησιμοποίησε τις εκλογές ως απειλή, πιθανότατα να τις υποστεί ως τιμωρία. Για την ακρίβεια, εκτιμούν ότι το αδιέξοδο θα τον υποχρεώσει, ίσως και την άνοιξη, να στήσει κάλπες. Δεν θα το πράξει με την ελπίδα ότι θα τις κερδίσει, αλλά με σκοπό να μοιραστεί το κόστος της διακυβέρνησης».