ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ από την Πρόεδρο του ΕΔΟΕΑΠ

Χρειάζεται, Μάκη Κουρή, να επιτρέπεις δημοσίευση αδιασταύρωτων και αναληθών πληροφοριών που άπτονται και ποινικά κολάσιμων πράξεων; Αναφέρομαι στην τιμημένα γηράσκουσα, αλλά αμετανόητα πεισματάρα Σοφία Μαλτέζου, που εννοεί να γράφει στο «ΠΑΡΟΝ» (έστω και με καλή πρόθεση) όσα σκουπίδια διαδρόμων θα έπρεπε κάθε μέλος του ΕΔΟΕΑΠ και αναγνώστης της εφημερίδας να πετάει και όχι να διαβάζει.

Χρειάζεται, Θανάση Αντωνόπουλε, 70 χρόνια μετά το έπος του ’40 να επιδεικνύεις τις ιστορικές σου γνώσεις (που ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε) για να κατηγορήσεις μια έκδοση την οποία όλοι χαιρέτισαν ως έργο προσφοράς στην ιστορία της Ελληνικής Δημοσιογραφίας, γραμμένης τότε στα βουνά της Αλβανίας; Αν, κατ’ εσέ, ο ΕΔΟΕΑΠ λειτουργεί «ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον εξαγνισμό των συνεργατών του κατακτητή»(!!!), τότε λάβε δύο λέξεις και από εμένα:

= Το βιβλίο ξεκινά από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 και κλείνει με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα τον Απρίλιο 1941.

= Αν η Αριστερά και η Δεξιά δεν είχαν, έκτοτε, γεμίσει με άτομα αυτή την κολυμπήθρα, με την ανοχή και τη συνενοχή όλων των πολιτικών κομμάτων και της κοινωνίας μας βεβαίως βεβαίως… σήμερα η πατρίδα δεν θα ήταν εδώ που είναι!

Για μένα μία κολυμπήθρα υπάρχει. Αυτή της Ανθρώπινης Συγγνώμης. «Δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα, μίμησις πράξεως, σπουδαίας και τελείας». Η Τραγωδία της ίδιας της Ζωής, Θανάση, που πρέπει πάντα να σε κάνει περισσότερο ταπεινό, λιγότερο προπετή και καλύτερο Άνθρωπο.

Χρειάζεται, τέλος, Αγαμέμνονα Φαράκο (Μέμο μας), να στεναχωριόμαστε όταν γνωρίζουμε πως αφιερωθήκαμε ψυχή τε και σώματι, αφιλοκερδώς, στο έργο υποστήριξης της Χαμένης τιμής και του Ταμείου μας και της Δημοσιογραφίας; (Σε ευρώ και αξιοπιστία αντίστοιχα, εννοώ.)

Στα 80 τόσα χρόνια σου δεν έμαθες, αμετανόητε νεανία, ότι ΑΝ η αχαριστία και ο φθόνος ήταν ποινικά αδικήματα, τότε περισσότεροι Έλληνες απ’ όσους ΔΕΝ ψήφισαν τον «Καλλικράτη» θα ήταν φυλακή;

Γιʼ αυτό σας λέω, φίλοι μου. Ο Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. δεν είναι κολυμπήθρα για παιγνίδια κανενός! Θέλουν Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία, η Δημοσιογραφία και η Κοινωνική Ασφάλιση…

ΥΓ.: Η έννοια του μετόχου – μέλους νομικά είναι πολύ διαφορετική απʼ όσο την εννοείς, συνάδελφε Θ.Α.. Στη διάθεσή σου, πάντως, και η νομική τεκμηρίωσή της, όπως και η λίστα με τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που έχουν δοθεί από τις παλαιότερες Διοικήσεις του ΕΔΟΕΑΠ για αγορές εκατοντάδων βιβλίων δημοσιογράφων, αθλητικά βραβεία, βραβεία παιδιών μας εισαχθέντων σε ΑΕΙ και βραβεία στη μνήμη των αγωνιστών δημοσιογράφων της Εθνικής Αντίστασης: Κ. Βιδάλη – (Λάρισα) και Κωστή Παπαδάκη – (Ρέθυμνο).

Με φιλικούς, συναδελφικούς
χαιρετισμούς και στους τρεις σας.

Ελένη Β. Σπανοπούλου
Δημοσιογράφος ΕΣΗΕΑ
Πρόεδρος Δ.Σ. ΕΔΟΕΑΠ