«Το νέο ’89»

Το ραντεβού ήταν για τις τέσσερις. Πήγα παρά δέκα. Αισθανόμουνα χάλια.
Κοίταξα και ξανακοίταξα το πρωτοσέλιδο. «Νέο ’89 καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ». Δεν θα το άντεχα πάλι.
Τότε ήμουν 22. Τώρα είμαι 43. Τότε τα παρατήσαμε όλα και τρέχαμε μήνες. Αφισοκόλληση, τοπική, λαϊκή, αμφιθέατρο, αμαξοστάσιο –χίλια κομμάτια, λίγοι άνθρωποι, γιατί οι περισσότεροι κρύβονταν– και κάποιοι δεν δίσταζαν να λένε ότι «ο γέρος τελείωσε» ή ότι «μας ξεφτίλισε με την π….».
Οι «δικές» μας εφημερίδες είχαν γίνει εφιάλτης – ακόμα θυμάμαι το «Έπεσε ο φαύλος».
Μόνο το Κανάλι 29 υπήρχε κι εκείνα τα βράδια «Επί του Πιεστηρίου» να ακούμε μιαν άλλη φωνή…
Πλησίαζε τέσσερις. Ξανακοίταξα το πρωτοσέλιδο «Νέο ’89».
Θυμήθηκα εκείνο το βράδυ στην πλατεία της Νέας Σμύρνης που κολλάγαμε την αφίσα του προέδρου και γράφαμε με σπρέι «Κάτω τα χέρια απ’ τον Ανδρέα». Πλησίασε ένα μαύρο αυτοκίνητο, κατέβηκε το τζάμι και ξεπρόβαλε μια γελοία φάτσα! Όλο ειρωνεία μας το πέταξε: «Τον Δον Κορλεόνε κολλάτε;». Τον πήραμε στο κυνήγι. Σήμερα είναι ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ…
Άνοιξε η πόρτα – ευτυχώς η γιατρός είναι φίλη.
– Θέλω ένα χάπι να ηρεμήσω.
– Χάπι, εσύ, που έβγαλες τρία κατάγματα χωρίς παυσίπονο;
– Σπάσανε τα νεύρα μου. Δες.
– Τι να δω;
– Νέο ’89 μας ετοιμάζουν.
– Και λοιπόν;
– Τι και λοιπόν; Λίγο το ‘χεις; Δεν μπορώ να το ξαναζήσω… Γλυφάδα, κεφτεδάκια, τραχανάς, βουλευτές-κατήγοροι, γουνάκια…
– Καλά, χαζός είσαι; Ή ξέχασες;
– Δηλαδή;
– Τι δηλαδή, που σε είχα και για έξυπνο. Για θυμήσου. Μητσοτάκης, Ντόρα, Μάνος, Ανδριανόπουλος, Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Κουβέλης, Καρατζαφέρης, Ψυχάρης, Μπόμπολας… Πού ήταν όλοι αυτοί το ’89;
– Όλοι μαζί εναντίον του Ανδρέα.
– Πού είναι τώρα;
– Όλοι μαζί με τον Γιώργο.
– Ε, τι φοβάσαι τότε; ΠΑΣΟΚ δεν είσαι;
– Είμαι;
– Είσαι.
– Αυτό είναι;
– Έτσι λέει.
Κατάλαβα κι ησύχασα. Και νέο ’89 να γίνει, τον Σαμαρά θα δικάσουμε.
Κρίτων Βασιλικόπουλος