Ρέκβιεμ στις πολιτικές «Φαμίλιες»…

Σήμερα, 7 Ομιχλώδους 2010, όλες οι ενδείξεις οδηγούν ότι θα καταγραφεί στην πολιτική ιστορία του τόπου η αρχή του τέλους της Κληρονομικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας!
Ήδη, από τον Ομιχλώδη του 2009, η Συντηρητική Παράταξη, με την καινοφανή Κοινωνική Επανάσταση στις τάξεις της -τοποθέτησε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας τα «Τζάκια» ή, κατά τον νεολογισμό, τις πολιτικές «Φαμίλιες», στο πρόσωπο της κ. Ντόρας Μπακογιάννη- προδιέγραψε, με βάση την αρχή των «συγκοινωνούντων δοχείων», την απαρχή των επαναστατικών κοινωνικών διαδικασιών προώθησης στο Ιστορικό Αρχείο και της πολυκέφαλης πολιτικής «Φαμίλιας» των Παπανδρέου.
Βεβαίως το κόστος ανοχής εκ μέρους του εκλογικού σώματος του καθεστώτος της Κληρονομικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας επί δεκαετίες και η θυσία στον βωμό αυτών, τουλάχιστον για την τελευταία 40ετία, τριών γενιών, είναι βαρύ και επαχθές για τον ελληνικό λαό.
Επαχθές διότι οι «Φαμίλιες», από κοινού συμφέροντος ορμώμενες, υπονόμευσαν και τελικώς κατόρθωσαν να εξουδετερώσουν τις ζωντανές δυνάμεις του έθνους, να τις οδηγήσουν στο περιθώριο και εν συνεργία με τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να τις συκοφαντήσουν και να εκθεμελιώσουν, από τη συνείδηση του λαού, την πίστη του στην Αξιοκρατία, την Ηθική, την Ανιδιοτέλεια και κυρίως τη Νομιμότητα!
Το σύστημα εξουσίας των «Φαμιλιών» άλωσε, κατά τρόπο συστηματικό και μεθοδικό, το σύμπλεγμα των εξουσιών (Εκτελεστική, Δικαστική, Νομοθετική), που συγκροτεί την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και εξισορροπεί την αρμονική λειτουργία της Πολιτείας.
ΑΝΥΠΑΚΟΥΟΙ
ΚΑΙ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΙ…
Το σύστημα εξουσιών των «Φαμιλιών» οικοδόμησε το «Κράτος των Ημετέρων»… Άλωσε τους άξονες ενός σύγχρονου κράτους, Γραφειοκρατία, Συνδικαλισμός, στελεχικό δυναμικό Ανώτατης Παιδείας, Δικαστικό Σώμα, Διπλωματικό Σώμα, Ενημέρωση (Δημοσιογραφία), Επιχειρηματίες κ.λπ., και με τη «μέθοδο της αντιπαροχής» εκμαύλισε και οδήγησε σε συμβιβασμό ακόμη και συνειδήσεις που πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση σ’ αυτήν τη μεθοδολογία.
Τους ανυπάκουους τοις ‘κείνων ρήμασι, κατά τρόπο συστηματικό, το σύστημα των «Φαμιλιών» τούς οδήγησε στο περιθώριο. Και μόνο ένα βλέμμα στην πρόσφατη Ιστορία μας των τελευταίων 40 χρόνων θα αναζητήσει, αλλά δεν θα εντοπίσει, τους πρωταγωνιστές, εκτός των ελάχιστων δακτυλοδεικτούμενων συμβιβασμένων, της Γενιάς του 1-1-4, της Αντιδικτατορικής Γενιάς 1967-1974, των κοινωνικών αγώνων της περιόδου της Μεταπολίτευσης.
Μελαγχολικές και μόνο σκέψεις συνοδεύουν τη σημερινή γενιά των πλέον παραγωγικών ηλικιών (20-40 ετών), η οποία μαραζώνει στην ανεργία, στον ευτελισμό των σπουδών της, στην έλλειψη ακόμη και της αμυδρότερης προοπτικής. Είναι η Γενιά χωρίς Ελπίδα. Χωρίς ν’ ανθεί στο πρόσωπό τους το χαμόγελο, πλέουν στο έρεβος της αβεβαιότητας και προβάλλει ενώπιόν τους ένα σκοτεινό μέλλον!
Το ίδιο συμβαίνει και για τον έντιμο και παραγωγικό επιχειρηματία. Αν δεν είναι κρατικοδίαιτος και εθισμένος στη μεθοδολογία της μίζας, των πλαγίων μέσων και της αμαρτωλής διασύνδεσής του με τις «Φαμίλιες» και τους περί αυτές, δεν έχει τύχη στο πεδίο του έντιμου ανταγωνισμού, της άμιλλας, της πρωτοτυπίας.
Οι «Φαμίλιες» τούς επιφυλάσσουν, αν σήμερα δεν επικυρωθεί από τον λαό η οριστική καταδίκη της «Οικογενειοκρατίας», τη μεταχείριση για την οποία ο Δάντης στη «Θεία Κωμωδία» και δη στον προθάλαμο της «Κολάσεως», τους προειδοποιεί:
«Όσοι εισέλθετε εδώ μέσα ξεχάστε κάθε ελπίδα»…
«ΦΑΜΙΛΙΕΣ»
ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΕΣ…
Συνοδό στοιχείο του συστήματος των «Φαμιλιών», οι επαγγελματίες ανεπάγγελτοι πολιτικοί. Οι δεύτεροι επενεργούν ως θεραπαινίδες των πρώτων. Γνώρισμά τους η οσφυοκαμψία, ο λιβανωτός των «εξεχουσών μελών» της ισχυρής «Φαμίλιας», από τη διάθεση της οποίας εξαρτάται η πλουσιοπάροχη σίτισή τους διά βίου στο Δημόσιο Πρυτανείο!
Η ειρηνική Κοινωνική Επανάσταση, που άρχισε τον περυσινό μήνα Ομιχλώδη, στη Συντηρητική Παράταξη, και σήμερα, 7 Ομιχλώδους 2010, σύμφωνα με τις ενδείξεις επεκτείνεται και στον κατ’ ευφημισμόν Κεντροαριστερό Χώρο, αναμένεται να σαρώσει και τα υπολείμματα της Κληρονομικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Ο λαός επιλέγει άτομα, σπλάχνα εκ των σπλάχνων του, τα θωρακίζει με την ακατάβλητη βούλησή του, ενώ ταυτόχρονα τα προειδοποιεί, με τα λόγια του Ποιητή:
«…[Είστε] τέκνα της ανάγκης,
Κι ώριμα τέκνα της Οργής [μου]…».
Το «φαινόμενο Γιάννη Δημαρά», και γενικότερα το «Αντι-Μνημονιακό Ξέσπασμα», που «Ιουδαίοις σκάνδαλον και Έλλησι μωρία φαίνεται», επ’ ουδενί αποσυμπλέκεται της λαϊκής διάθεσης να θέσει τέρμα στις «Φαμίλιες», που επί δεκαετίες διαγουμίζουν τον ιδρώτα του και τον οδήγησαν ενσυνειδήτως στον ζυγό της Νέας Ξενοκρατίας, το καθεστώς της οικονομικής- και -γιατί να αποκρυβεί;- και της εθνικής υποτέλειας!
Η σημερινή ημερομηνία, 7 Ομιχλώδους 2010, ας ελπίσουμε να χαράξει το τέλος μιας εποχής παρακμής και έκπτωσης αξιών και να δρομολογήσει την Καινούργια Εποχή της Λαϊκής Αποφασιστικότητας…