Βυζάντιο

Η χαμηλή επίδοση του Σγουρού, κάτι που είναι γνωστό εδώ και καιρό, θα είναι απλώς η αφορμή. Ο Γιώργος πιστεύει ότι αν κάνει εκλογές τον Δεκέμβριο θα τις κερδίσει, δίνοντας ρόλο στην Ντόρα και στον Κουβέλη. Δεν ξέρω αν εγώ είμαι αφελής ή η προπαγάνδα τους χειρουργικά επαγγελματική. Αλλά το έχω καταπιεί και τείνω να το χωνέψω.

***

θα με ρωτήσετε αν θεωρώ τις εκλογές κακή εξέλιξη. Όχι βέβαια. Οι εκλογές μάς δίνουν ψωμί, λόγο ύπαρξης και ερείσματα γραφής. Αλλά και επί της ουσίας, όποιος έχει εικόνα γι’ αυτά που πρόκειται να γίνουν στη χώρα το 2011, έναν χρόνο πριν από το τέλος του κόσμου, θα συμφωνήσει ότι δεν απαιτείται απλώς ισχυρή κυβέρνηση, αλλά κάτι σαν χούντα. Είτε η χώρα πάει σε χρεοκοπία είτε σε σκληρότερα μέτρα, η πολιτική που θα απαιτηθεί δεν εφαρμόζεται με απλές συναινέσεις. Το 2011 το μόνο που θα τίθεται σε διαβούλευση θα είναι ο προμηθευτής των χημικών με τα οποία θα ψεκάζει η αστυνομία. Κάπως έτσι, αυτά τα πακετάκια με τις βόμβες που κυκλοφόρησαν στις αρχές της εβδομάδας θα θυμίζουν απλές πίτσες, την ώρα που τα delivery θα αρχίσουν να παραδίδουν τα σουβλάκια και τα κοντοσούβλια. Δεν ξέρω αν αυτά τα τυπάκια πίστευαν ότι μπορούν να δολοφονήσουν τον Σαρκοζί με δέμα που είχε αποστολέα τον Πάγκαλο. Ας του έστελναν ένα DVD με τον Πάγκαλο. Είναι περιεχόμενο που σκοτώνει. Τι τα θέλετε; Κατά βάθος έχουμε την τρομοκρατία που μας αξίζει. Ερασιτέχνες που δεν ξέρουν τι τους γίνεται.
•••
Εντάξει, θα πάω να ψηφίσω σήμερα, και ας απαιτεί αυτό μικρή μετακίνηση. Θα πάω να ψηφίσω μια φίλη μου για την οποία η πάγια άποψή μου είναι ότι σε πολύ ιδιωτικούς χώρους αποδίδει καλύτερα απ’ ό,τι στους δημόσιους. Όμως ψωνίστηκε, την απειλεί και η μέση ηλικία και είπε να συμβάλει στα δημοτικά πράγματα. Εκτός των άλλων, για ορισμένους υποψηφίους οι δημοτικές εκλογές είναι η ευκαιρία για να κατεβάσουν ένα τάνκερ αλκοόλ με πρόσχημα τις συγκεντρώσεις φίλων. Και για να είμαι ειλικρινής, κάτι τέτοιες κυρίες, τύπισσες ή θείτσες, είναι ο μοναδικός λόγος για να βρεις κάτι το αισιόδοξο σε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Πρόκειται για τις κυρίες που θα βγουν να μαζέψουν περιττώματα σκύλων, θα κλαδέψουν καμιά τριανταφυλλιά, θα βάψουν τα κάγκελα της παιδικής χαράς και θα φροντίσουν τον άστεγο. Ναι, εκτός από ψήφο αξίζουν και χαμόγελο. Αλλά στην ουσία είναι σαν το ράσο του κλέφτη παπά: Καλύπτουν τη βρωμιά με μια επίφαση αθωότητας.
•••
Υπάρχουν δήμοι όπου η συμμετοχή στις σημερινές εκλογές θυμίζει κάτι συνελεύσεις στην China Town της Νέας Υόρκης, όταν οι τοπικοί έμποροι ψήφιζαν τους αρχηγούς της μαφίας, τους ανθρώπους στους οποίους θα απέδιδαν ένα μερίδιο από τα κέρδη. Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά αν το δείτε εναλλακτικά, η συμμετοχή στις εκλογές της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης δίνει λαϊκή συγκάλυψη στον πλέον διεφθαρμένο θεσμό που δημιούργησε το ελληνικό κράτος. Οι πολεοδομίες είναι παιδικές χαρές μπροστά στους δήμους. Τα οικονομικά των νοσοκομείων θυμίζουν τον κουμπαρά του γιου μου δίπλα στα ταμεία των δήμων. Οι δε βουλευτές μπορούν άνετα να σταθούν ως Καρυάτιδες παρθένες πλάι σε έμπειρους δημάρχους της ελληνικής περιφέρειας. Το αντίθετο θα μου προκαλούσε έκπληξη. Πώς την έλεγαν την τοπική αυτοδιοίκηση; Το «βασικό κύτταρο» της διοίκησης και διάφορα τέτοια χαριτωμένα. Είναι η δεύτερη εστία της διαφθοράς. Η πρώτη γεννιέται μέσα στην ελληνική οικογένεια, όταν ο πατέρας προσπαθεί να βολέψει τα παιδιά του, τα διδάσκει να κλέβουν το κράτος, ο ένας κερατώνει τον άλλον και κάθονται στο κυριακάτικο τραπέζι θάβοντας το μίσος κάτω από τα πιάτα τους. Μετά η διαφθορά ανεβαίνει επίπεδο, πηγαίνει στον δήμο, σε ένα περιβάλλον οργιώδους κομπίνας, ρουσφετιού και διασπάθισης δημοσίου χρήματος. Ε, ο άπληστος δήμαρχος την ψάχνει να μπει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Και την ίδια στιγμή ο έξυπνος πολιτικός ξέρει ότι, αν καμακώσει τον κατάλληλο δήμο, έχει λύσει το πρόβλημά του για πάντα.

Ακούω και διαβάζω τα χίλια μύρια βλακώδη για συμμετοχή και δημιουργία. Βρίσκω κάτω από την πόρτα μου φυλλάδια υποψηφίων που μου μιλούν για πράσινη ανάπτυξη και ανακύκλωση, όταν οι ίδιοι ρυπαίνουν ξοδεύοντας πολλά κιλά χαρτιού. Ο Έλληνας ψηφίζει με γνώμονα τη συγκέντρωση των σκουπιδιών, την κομματική γραμμή και τον φίλο του που μπορεί να είναι υποψήφιος. Ψηφίζει και τελειώνει. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο επιβιώνει το σύστημα διαφθοράς, κραιπάλης και εκμαυλισμού. Στις σοβαρές κοινωνίες της Δύσης η αυτοδιοίκηση όντως κατεβαίνει σε επίπεδο γειτονιάς. Οι άνθρωποι αποφασίζουν για το σχολείο των παιδιών τους, για τον ιερέα τους (τον οποίο και πληρώνουν οι πιστοί βέβαια), ακόμα και για τον αστυνόμο που φέρει την ευθύνη της περιοχής. Εκ των πραγμάτων συμμετέχουν στα κοινά. Εδώ αυτήν τη φορά έχουμε τις πρώτες εκλογές όπου η τοπική κυβέρνηση σου λέει να αδιαφορήσεις πλέον για την περιοχή σου και να ψηφίσεις με βάση το Μνημόνιο και τις κεντρικές πολιτικές επιδιώξεις. Ειλικρινά, θα με ενδιέφερε να δω τον Στρος-Καν υποψήφιο με τον Σγουρό ή τον Καμίνη…
•••
Ασφαλώς ουδόλως σας ενδιαφέρει τι θα σας πρότεινα για τις μεγάλες περιφέρειες, που εκπέμπουν και το πολιτικό μήνυμα. Εγώ θα σκεφτόμουν πρακτικά. Ποιος ο παραγωγικός στόχος της χώρας; Ο τουρισμός. Ποιος μπορεί να σου φέρει τουρίστες; Ο Δημαράς; Αυτός θα τους διώξει. Τι ψηφίζεις λοιπόν; Άδωνι στην Αττική, Ψωμιάδη στην Κεντρική Μακεδονία και βλέπεις τη Eurodisney να αδειάζει σαν τρύπια δεξαμενή. Μετά δεν χρειάζονται πολλά. Βγάζεις τον Άδωνι με ένα αρχαίο άρμα, αμολάς και τον Ζορό επάνω και σώζεις και τον οργανισμό ιπποδρομιών που είναι στις ελλειμματικές ΔΕΚΟ. Αλλά οι Έλληνες δεν έχουν χιούμορ. Και το δυστύχημα σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι θα εκλέξουν τον Ψωμιάδη για λάθος λόγους και για επίσης λάθος λόγους θα δώσουν υψηλό ποσοστό στον Άδωνι. Στα σοβαρά τώρα: Αξίζει ειλικρινά να δούμε τι ποσοστό θα πάρει ο Άδωνις στα εκλογικά τμήματα γύρω από τον Άγιο Παντελεήμονα. Και μετά να κάτσουμε να το συζητήσουμε πάλι.
•••
Και τώρα η στήλη της αλληλογραφίας. Ο κύριος Στέλιος Μπ. απορεί «για ποιο λόγο ο κύριος Κουρής μισθοδοτεί και συντηρεί έναν υπονομευτή των βασικών πυλώνων του Ελληνισμού». Για μένα λέει και ειλικρινά, κύριε Στέλιο μου, είναι στιγμές που απορώ κι εγώ. Προφανώς επειδή τον περισσότερο καιρό με έχει και κολυμπάω μέσα σε μια γυάλα. Ο κ. Σπύρος Σπυρόπουλος μου γράφει ότι ο Παρθενώνας διεσώθη επειδή έγινε νωρίς χριστιανικός ναός, ενώ με εγκαλεί που χλευάζω τους πολιτικούς με πνευματικό, αφού γέροντα είχαν και οι βυζαντινοί αυτοκράτορες. Για τον Παρθενώνα να συμφωνήσω – ήταν τόσο το μένος των χριστιανών, που αν δεν τον είχαν ως ναό θα τον γκρέμιζαν, όπως τόσα άλλα υπέροχα κτίρια της αρχαιότητας. Για τους αυτοκράτορες θέλω απλώς να πω ότι από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει πέντε-έξι αιώνες, η επιστήμη μάς φώτισε με γνώση, μεσολάβησε ο Διαφωτισμός κ.λπ. Με αντιλαμβάνεστε, νομίζω.
•••
Πάει και η «Απογευματινή». Την κατάπιε το τέρας. Θυμίζω πως πέρσι είχε τρακάρει στο παγόβουνο ο «Ελεύθερος Τύπος». Θυμηθείτε τον χαμό που είχε ξεσπάσει. Τώρα δεν ακούς τίποτα. Διότι το σύστημα συμπαρίσταται στον Σαραντόπουλο επειδή και το ίδιο ετοιμάζεται να ρίξει στον δρόμο ζωές. Αηδία…
•••
Ξέρω ότι σας είχα υποσχεθεί πως εδώ θα κρατώ το προσωπικό μου ημερολόγιο, δηλαδή θα κατέθετα όσα θα έλεγα στον ψυχοθεραπευτή μου. Δώστε μου μια μικρή παράταση, είναι οι δημοτικές εκλογές. Μετά ελπίζω να έρθουν οι εθνικές εκλογές. Και αν έρθουν οι εθνικές εκλογές, τότε θα γλιτώσω τα σχέδια για χειμερινές διακοπές, Χριστούγεννα στα χιόνια και άλλα ηλίθια. Τίποτα δεν με βγάζει από την ασφάλεια της μιζέριας μου!