Όλα απʼ έξω σχεδιασμένα…

Στρατηγική φόβου…

Αυτή είναι η… πολιτική που ξεδίπλωσε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Η επιχείρηση με κωδικό «Φόβος», που έκλεισε τον κόσμο στο σπίτι του όταν ξεκίναγαν τα «μνημονιακά»… χαΐδια, κάτω από το τρομοκρατικό σύνθημα «καθίστε ήσυχοι γιατί αλλιώς πάμε για πτώχευση», επανήλθε…

Αρκετοί, όταν έκλεισαν οι κάμερες –έπειτα από μια δίωρη, κουραστική και ανούσια συνέντευξη, σε διακαναλική μετάδοση, με επαναλαμβανόμενα τα ίδια και τα ίδια από τον πρωθυπουργό, περί… πράσινης ανάπτυξης– είπαν ότι ήταν γκάφα αυτή η επιλογή, να βγει ο κ. Παπανδρέου και να εκβιάσει τον λαό με προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, αν μαυρίσει, όπως ζητάει η αντιπολίτευση, τους κυβερνητικούς υποψήφιους περιφερειάρχες, αναλαμβάνοντας προσωπικά και το ρίσκο μιας στρατηγικής, που μπορεί να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ.

Κι άρχισαν να καταλογίζουν ευθύνες στο «Συντονιστικό» (Ραγκούση, Βάρτζελη κυρίως) και στους νεαρούς συμβουλάτορες του Μαξίμου, ότι παρέσυραν τον πρωθυπουργό σε περιπέτεια, την ώρα που όλα δείχνουν ότι το κλίμα της ήττας δεν αναστρέφεται. Όμως, σύμφωνα με καλές πηγές, όλα είναι σχεδιασμένα απʼ έξω. Όπως και η αρχική «Επιχείρηση Φόβος». Πρόσθεταν μάλιστα με ειρωνεία: Αστεία λέτε ότι όλα αυτά ήταν επινόηση και σχεδιασμός της «παιδικής χαράς»…

Άξονας της στρατηγικής είναι να κάνει τον κόσμο να… λογικευτεί, να φοβηθεί δηλαδή και να ψηφίσει τον Σγουρό και να συσπειρώσει τους οπαδούς του το ΠΑΣΟΚ.

Τη σκυτάλη πήραν από την επομένη οι υπουργοί, οξύνοντας την αντιπαράθεση με τον Σαμαρά, με πιο ακραίο τον Ραγκούση, που μόνο… προδότη δεν τον είπε.

Στο σχέδιο και τα spreads

Όπως τόνιζαν οι ίδιες πηγές, ακόμη και η άνοδος των spreads την επομένη του εκβιαστικού διλήμματος που έβαλε ο πρωθυπουργός, «ή ψηφίζετε ή πάμε για εκλογές», ήταν στον σχεδιασμό. Θέλησαν να στείλουν το μήνυμα στον ελληνικό λαό, να τι θα πληρώσετε, έτσι και καταψηφιστεί ο Παπανδρέου!

Και ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι οι «έξω» έχουν τη δύναμη να ρυθμίζουν τη διακύμανση των spreads μέσω των μεγάλων funds που κατευθύνονται από οικονομικά λόμπι, όπως π.χ. το παντοδύναμο εβραϊκό…

Οι σχεδιαστές αυτοί της «επιχείρησης τρόμου» πιστεύουν ότι η σκληρή γραμμή θα κλείσει την ψαλίδα. Προφανώς δεν υπολογίζουν ότι ο εκβιασμός μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Και ήδη υπάρχουν αρκετές ενδείξεις. Ακόμη και μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Όμως και αυτό το ενδεχόμενο το έχουν λάβει υπόψη τους στο «Σχέδιο διάσωσης του Παπανδρέου».

Αν το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών δεν δίνει αυτοδυναμία στο ΠΑΣΟΚ, τότε η επόμενη λύση στον σχεδιασμό είναι ο σχηματισμός «συμμαχικής κυβέρνησης» με πρωθυπουργό τον Παπανδρέου. Βέβαια στα χαρτιά είναι εύκολοι οι σχεδιασμοί. Το ερώτημα είναι πόσο μπορούν να υλοποιηθούν. Πιθανότατα να υπολογίζουν ένα σχήμα με Ντόρα (αν προλάβει και στήσει το κόμμα που προς το παρόν παραμένει φάντασμα), με τη Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη και τον Καρατζαφέρη ή κάποιους βουλευτές του, αν και αυτή η συμμετοχή θα έδιωχνε βουλευτές και κόσμο από το ΠΑΣΟΚ, το πάντρεμα δηλαδή με την Ακροδεξιά. Πιθανότατα να έχουν υπόψη τους και κάποιες προσωπικότητες, όπως π.χ. Στ. Μάνο, Βασ. Μαρκεζίνη.

Περίπτωση να μπει σε «συμμαχική κυβέρνηση» ο Αντώνης Σαμαράς δεν φαίνεται… Άλλωστε οι όροι του είναι γνωστοί –τους δημοσιεύσαμε την περασμένη Κυριακή– και από τον Παπανδρέου εξαρτάται η συμμετοχή του αντιπάλου του, από το αν θα τους αποδεχθεί.

Του χρωστάνε…

Ποια θα είναι η τελική εξέλιξη δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς σήμερα… Φανερό όμως είναι ότι οι «έξω» θα προσπαθήσουν να ανταποδώσουν τις υπηρεσίες που τους πρόσφερε ο έλληνας πρωθυπουργός.

Οι Αμερικανοί δεν ξεχνούν ότι μέσω της Ελλάδας διεμβολίστηκε το ευρώ, σε μια στιγμή που κατέρρεε το δολάριο, έχανε το προνόμιο να είναι σε παγκόσμιο επίπεδο το αποταμιευτικό νόμισμα (αποκαλυπτικό ρεπορτάζ θυμίζουμε ότι είχαμε πρωτοσέλιδο στο φύλλο της Κυριακής 10 Οκτωβρίου), και τα κεφάλαια κατευθύνονταν στο ευρώ.

Με την κρίση που προκάλεσε το ελληνικό πρόβλημα και την αδυναμία άμεσης παρέμβασης και επίλυσής του που έδειξε η ΕΕ, δημιουργήθηκε η εικόνα ότι η ΕΕ είναι σε κρίση και έτσι το δολάριο επανέκτησε το αποταμιευτικό προνόμιο, σμικρύνοντας το άνοιγμα της ισοτιμίας με το ευρώ. Και έγινε ελκυστικό για αποταμίευση και συμφέρουσες οι εξαγωγές αμερικανικών προϊόντων στην Ευρώπη. Αλλά και μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη στην ΕΕ απέκτησε το δολάριο.