ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΝΕΥΡΙΚΗ, ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ
Μέσα στήν ζάλη τών καιρών
στήν ακαταστασία
όλα μπορούνε νά συμβούν
σ’ Ευρώπη καί Ασία.
Όλοι περνούν τυραννικά
κι ελπίζουνε καί ζούνε
νά βρούνε στόν Παράδεισο
μιά τρύπα γιά νά μπούνε.
Έτσι λοιπόν ο Παναγής
–όχι ο εκ Μεγάρων–
επήρε τήν απόφαση
νά «φύγει» άρον άρον.
Μανιακός ταξιδευτής
τών πέντε μας ηπείρων
ήταν πολύ ρομαντικός
στοχαστικός καί είρων.
Ήθελε ο κακόμοιρος
τόν Κόσμο νά αλλάξει
καί τόν παλιό καί σκοτεινό
νά σκίσει, νά πετάξει.
Αφού λοιπόν επάλεψε
σέ όλη τήν ζωή του
τό μόνο πού κατόρθωσε
–καί τούτο πρός τιμή του–
ήταν νά μπεί σέ Άσυλο
νά αρνηθεί τήν πράξη
νά ζεί μ’ αξιοπρέπεια
μέχρι νά τά τινάξει.
Η πλήξη καί η μοναξιά
τότε δέν τόν φοβίζαν,
ώσπου μιά μέρα άκουσε
δυό γέρους πού γρυλίζαν.
Στήνει αυτί καί έμαθε
ότι οι δύο γέροι
ήταν κι αυτοί ρομαντικοί
καί σώφρονες έν μέρει.
Είχαν καί κείνοι όνειρα
γιά έναν Κόσμο άλλον,
νά ‘ναι γλυκός, χαροποιός
σάν τόν ΧΑΛΒΑ ΦΑΡΣΑΛΩΝ.
Τούς πλησιάζει ο Παναγής
σύννους κι εν απορία
καί άκουσε τήν κάτωθι
μακάβρια ιστορία.
Οι γέροι εις τά νιάτα τους
είχανε συμφωνήσει:
Όλα τού Κόσμου είναι στρεβλά
πρέπει ν’ αλλάξει η κτίση.
Όμως υπήρχε πρόβλημα
ποιόν δρόμο νά τραβήξουν;
Η μάχη θά ‘τανε σκληρή
καί πού θά καταλήξουν;
Στό τέλος χωριστήκανε
μέ τά ιδανικά τους.
Νά καταρρίψουν ήθελαν
τήν έννοια τού Κράτους.
Όταν συναντηθήκανε
μετά από τόσα έτη
έμοιαζαν απαράλλακτοι
μέ τήν γνωστή Ταϋγέτη.
Έμοιαζαν σάν τά ξωτικά
πού συναντάς στά δάση,
είχανε μεταμορφωθεί
χωρίς νά ‘χουν αγιάσει.
Αδιάφοροι, αιρετικοί
δέν είχαν πιά ιδέες.
Δέν πίστευαν σέ τίποτε.
Οι πράξεις τους; Χυδαίες.
Ήταν δυό τέρατα σκληρά
δυό παραλογισμένοι.
Κόλλησαν τήν ασθένεια
πού σπέρνει η οικουμένη.
Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΩΣ ΘΗΛΥΚΟ
ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΗΣ ΤΑ ΜΗΚΗ
ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΓΟΥΡΟΥΝΟΠΟΥΛΟ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ; ΚΙΡΚΗ.
……………….
……………….
Ακούγοντας ο Παναγής τήν ιστορία τών δύο πρεσβυτών φρικίασε.
Τό έσκασε. Τήν άλλη μέρα τόν συναντάμε στήν Ομόνοια μέ δυό πουτάνες
νά συζητούν πώς θά πολλαπλασιάσουν τά πορνεία πού εκμεταλλεύονταν.
(Δέν είναι πάντα κακό τό Κράτος. Σού προσφέρει συχνά τήν σωτήρια λύση.)