Η «τρόικα» έστησε τη διακαναλική!

«Βεβαίως και υπάρχει εναλλακτική πρόταση, όμως υπάρχει η επικοινωνιακή προπαγάνδα των ΜΜΕ που συνδέονται με τις τράπεζες, και ως εκ τούτου με τους δανειστές μας, και δεν επιθυμούν την προβολή των εναλλακτικών απόψεων».

Μιλά στο «ΠΑΡΟΝ» ο Αλ. Μητρόπουλος, υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, επικεφαλής του συνδυασμού «Αττική Συνεργασία – Όχι στο Μνημόνιο». Και αποκαλύπτει πολλά και ενδιαφέροντα, ενώ καταθέτει στη συνέντευξη που είχαμε μαζί του και τον άξονα της εναλλακτικής πρότασης που προωθεί ο συνδυασμός του (στηρίζεται, όπως είναι γνωστό, από δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ).

// Πιστεύετε ότι το δίλημμα ενίσχυση της κυβέρνησης μέσω της ψήφισης των δικών της υποψηφίων ή εκλογές, που έθεσε ο πρωθυπουργός στη διακαναλική συνέντευξη της περασμένης Δευτέρας, ήταν εν αγνοία της «τρόικας»;

– Αυτό που φοβάται η χρηματοοικονομική βιομηχανία και οι δανειστές μας που επέβαλαν το αντικοινωνικό και αντιαναπτυξιακό Μνημόνιο είναι η πολιτική αστάθεια και η κοινωνική αναταραχή της οποίας το πρώτο κύμα ανακόπηκε με τον τραγικό θάνατο των εργαζομένων στη Marfin. Αυτά μπορεί να οδηγήσουν στην πτώση της κυβέρνησης και στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, οπότε σε περίπτωση εκλογών είναι πολύ πιθανόν ο ελληνικός λαός να ακολουθήσει το παράδειγμα των λαών της Ισλανδίας, της Ουγγαρίας κ.λπ. που αρνήθηκαν να πληρώσουν τις ζημίες και τα χρέη των τραπεζών

με την κατάργηση των παροχών του κοινωνικού κράτους. Επομένως, η τριαρχία των εκπροσώπων των δανειστών μας έχει κάθε συμφέρον να παραπληροφορεί τον λαό μέσω της προκατασκευασμένης επικοινωνιακής τακτικής. Εφόσον θεωρούν τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εγγυητές της τήρησης των συμφωνηθέντων, ώστε η χρηματοοικονομική βιομηχανία να αλώσει και όσους τομείς απέμειναν εκτός ελεύθερης αγοράς (γιατί και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ κ. Πόλσεν ομολόγησε πρόσφατα ότι δεν ήταν το δημόσιο χρέος της χώρας το μείζον ζήτημα, αλλά οι «διαρθρωτικές αλλαγές»), επιθυμούν πάση θυσία την παραμονή τους ως εκτελεστικών οργάνων του Μνημονίου. Επομένως, ναι μεν δεν θέλουν εκλογές που μπορούν να συνεπιφέρουν αλλαγή κυβέρνησης, αλλά πολύ περισσότερο δεν επιθυμούν να κερδίσουν τις εκλογές της 7ης Νοεμβρίου οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που δημιουργούν συνθήκες ρήξης με τους τοκογλυφικούς δανειστές. Ως εκ τούτου, το ατελέσφορο και εκβιαστικό δίλημμα του πρωθυπουργού βρίσκεται στον πυρήνα της σκέψης και των επιδιώξεων της τριαρχίας. Να δώσει δηλαδή μια παράταση ζωής στο Μνημόνιο που όλο και περισσότερο αμφισβητείται, αφού αποδεικνύεται σιγά σιγά, με το σπάσιμο της αρραγούς δημοσιολογικής τρομοκρατίας, ότι δεν ήταν σωτηρία αλλά καταστροφή για την ελληνική κοινωνία. Είναι λοιπόν εκ των πραγμάτων αδύνατον να μην ενέκρινε η «τρόικα» τον σχεδιασμό της διακαναλικής. Η φύση άλλωστε και το επίπεδο των ερωτημάτων το αποδεικνύει.

// Ο Μίκης Θεοδωράκης χαρακτήρισε την παρούσα κατάσταση «οικονομική κατοχή» και έκανε διάφορες ιστορικές παρομοιώσεις των επικεφαλής της ιταλογερμανικής κατοχής στην Ελλάδα με «τους κυρίους του άσπρου κολάρου και της γραβάτας» της σημερινής

εποχής. Γιατί, επομένως, όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν συμπαρατάχθηκαν όπως συνέβη τότε με την παλλαϊκή συστράτευση στο ΕΑΜ;

– Προσωπικώς εγώ ζήτησα τη συγκρότηση μια ευρείας παράταξης που θα συμπεριλάμβανε όλους, από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ψήφισαν «παρών» μέχρι και το ΚΚΕ, γιατί διακρίνω τις καινούργιες ενοποιητικές γραμμές που δημιουργούν οι πολιτικές του Μνημονίου στην κοινωνική βάση και όσο εκδηλώνεται ο επιθετικός νεοφιλελευθερισμός θα γίνονται και πιο φανερές. Το ΚΚΕ όμως βιάστηκε να ακολουθήσει τη θαλπωρή του μοναχικού δρόμου. Εξάλλου, οι άλλες δυνάμεις και συλλογικότητες της Αριστεράς κινήθηκαν γύρω από προσωπικές στρατηγικές και αυτοποιητικά συστήματα. Μόνον ο ΣΥΝ δέχθηκε να συμπράξει ισότιμα με το ΔΗΚΚΙ, με τη Δημοκρατική Συνεννόηση, με τον Νέο Αγωνιστή και την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ) που προέρχονται από τον σοσιαλιστικό χώρο. Όλοι όσοι συνεργαζόμαστε στον συνδυασμό «Αττική Συνεργασία – Όχι στο Μνημόνιο» είμαστε σύμφωνοι στην άμεση και όσο το δυνατόν γρηγορότερη καταγγελία του, όπως επίσης ζητούμε και την κατάργηση όλων των αντικοινωνικών νόμων (για το Ασφαλιστικό, για το εργασιακό, για το μισθολογικό, για την προνομιακή ενίσχυση τραπεζών, για τις ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.) που προωθούνται βάσει του προγράμματος, της άλωσης του κοινωνικού χώρου από το κερδοσκοπικό κεφάλαιο. Ελπίζω ότι μετά το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής, οι φωνές που ζητούν τη συνεργασία της ευρύτερης Αριστεράς θα πολλαπλασιαστούν ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να δούμε τις αναγκαίες ενοποιητικές κινήσεις στο πολιτικό εποικοδόμημα, που θα δώσουν μια λυτρωτική διέξοδο στην κοινωνία.

// Πολλοί δημοσιογράφοι των «φιλομνημονιακών» κύκλων κατηγορούν τους «αντιμνημονιακούς» ότι δεν έχουν αντιπρόταση.

Τι τους απαντάτε;

– Όλοι του αντιμνημονιακού κύκλου έχουν τις απόψεις τους. Οι προτάσεις μας αφορούν στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, στην ομαλή εξυπηρέτηση των δανειστικών αναγκών της χώρας από την Ευρώπη και άλλες εναλλακτικές πηγές οικονομικής συνεργασίας, στην αναδιαπραγμάτευση του χρέους και στη διαγραφή σημαντικού του μέρους που, σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, μπορεί να χαρακτηριστεί «επονείδιστο» (κεφάλαια εξαγοράς πολιτικού προσωπικού, περιττές και άχρηστες προμήθειες, ποσά τοκογλυφίας κ.λπ.), στην ανάπτυξη του εγχώριου παραγωγικού ιστού. Εμείς δεν παραπέμπουμε την ευτυχία των πολιτών στο αόριστο μέλλον της κατάργησης του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά με ρεαλισμό και όραμα προτείνουμε ριζοσπαστικά μέτρα για τον παρόντα χρόνο. Είναι άλλο ζήτημα η επικοινωνιακή προπαγάνδα των ΜΜΕ, που συνδέονται με τις τράπεζες και ως εκ τούτου με τους δανειστές μας και δεν επιθυμούν την προβολή των εναλλακτικών απόψεων.

Δίνουμε ελπίδα στον λαό

// Γιατί οι πολίτες της Αττικής να προτιμήσουν τον συνδυασμό σας;

– Γιατί:

= Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας ως ενεργών πολιτών είχαμε αυτονομία συνείδησης και έκφρασης των απόψεών μας έναντι παντός τιμήματος.

= Έχουμε ένα εμπνευσμένο, συνεκτικό, εφαρμόσιμο και λεπτομερές αναπτυξιακό πρόγραμμα για το Λεκανοπέδιο της Αττικής.

= Υποστηρίζουμε από δεκαετιών με πάθος το κοινωνικό κράτος.

= Δίνουμε ελπίδα στον λαό με τη συνένωση όλων των εγρήγορων σοσιαλιστικών δυνάμεων και τη συνεργασία τους με τη διαλεκτική ριζοσπαστική και οικολογική Αριστερά.