Η κ. Θάλεια Δραγώνα και οι προστάτες της…

Αναδείχθηκε σε «θεσμό» η πρώην ειδική γραμματέας στο υπουργείο Παιδείας κ. Θάλεια Δραγώνα από ένιους των προστατών της και θιασωτών του «δικαιώματος της ανεπιστημοσύνης» στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα!
Η ιδία, κατά την προσφιλή «Μέθοδο Λυτσένκο» της εποχής του αειμνήστου Ιωσήφ Βησσαριονόβιτς Τζουκασβίλι – Στάλιν, όποιον δεν ασπάζεται τις «επιστημονικές» ιστορικές της θέσεις τον κατατάσσει στο «Παρακράτος» και στους οπαδούς της «Φαιάς Πανούκλας»!
Μεταξύ των τελευταίων, των οπαδών δηλαδή της «Φαιάς Πανούκλας» κατά την αξιολόγηση της «καθηγήτριας» κ. Δραγώνα, κατατάσσονται:
• Ο αείμνηστος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Μανόλης Παπαθωμόπουλος, το αγλάισμα της αντιδικτατορικής αντίστασης στο Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της Ηπείρου, από τους σημαντικότερους φιλολόγους-ερευνητές τη μετακατοχική περίοδο και αγαπημένος Δάσκαλος που διέπλασε γενιές και γενιές φιλολόγων.
Ο Μανόλης Παπαθωμόπουλος, ως πρόεδρος του ΔΙΚΑΤΣΑ, την περίοδο της Μεταπολίτευσης, πιστοποιεί σε επίσημο έγγραφο του κρατικού αυτού οργανισμού ότι «η ενδιαφερομένη (η κ. Θάλεια Δραγώνα) στερείται βασικού τίτλου σπουδών»!
Και ω του θαύματος, μετ’ ολίγον η στερουμένη «βασικού τίτλου σπουδών», δηλαδή πτυχίου αναγνωρισμένου Πανεπιστημίου κ. Θάλεια Δραγώνα αναδεικνύεται καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών!
• Ο εθνικός μας μουσουργός Μίκης Θεοδωράκης! Τον Μεγάλο Μίκη η κ. Δραγώνα, κατά συγκατάνευση, διαφαίνεται ότι τον τοποθετεί μεταξύ «Παρακράτους» και «Φαιάς Πανούκλας»!
• Οι δεκάδες των ιστορικών και καθηγητών όλων των βαθμίδων, οι οποίοι με βάση τη διεθνή παιδαγωγική εμπειρία αρνούνται πειραματισμούς στην εκπαίδευση και εισαγωγή μεθόδων πριν ή αυτές έχουν κριθεί τελεσιδίκως από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα για την επιστημονική τους αρτιότητα και την παιδαγωγική τους αξία.
• Η Ακαδημία Αθηνών, η οποία στην παράλληλη περίπτωση της κ. Μαρίας Ρεπούση, με τα ανιστόρητα ρήματά της περί «συνωστισμού» στην παραλία της Σμύρνης τον Αύγουστο του 1922 των εκατοντάδων χιλιάδων μικρασιατών Ελλήνων, κατέθεσε την αρνητική συνεισφορά της…
• Το σύνολο του Ελληνικού Λαού. Οι γενιές των Ελλήνων, πιστές στο παράγγελμα του εικονοκλάστη Ευριπίδη « Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν», αλλά και στην υπόδειξη του Εθνικού μας Ποιητή Διονυσίου Σολωμού «Το αληθές είναι και Εθνικόν», επιζητούν να γνωρίζουν και να διδάσκονται στα σχολεία της χώρας τους, χωρίς παραμορφωτικούς φακούς, την ιστορική τους διαδρομή. Τις ανατάσεις και τις πτώσεις. Τα σφάλματα και τις υπερβολές της ηγεσίας τους. Τη Δόξα και τον Διχασμό. Την Ενότητα σε στιγμές εθνικού κινδύνου και τον αλληλοσπαραγμό σε περιόδους κρίσεως. Αυτή άλλωστε είναι η ταυτότητά τους και μέσω της διαδικασίας αυτής –το παρελθόν είναι οδηγός– εισέρχονται στη διαδικασία της Αυτογνωσίας…
Η κ. Θάλεια Δραγώνα, επικαλούμενη το «Δικαίωμα στην ανεπιστημοσύνη», κατά το προηγούμενο Λυτσένκο, όχι μόνο ακρίτως επιζήτησε κατ’ επανάληψη να προωθήσει τις ιστορικές της θεωρίες στην εκπαίδευση, αλλά και ως κυβερνητική υπάλληλος επιδίωξε να υποβαθμίσει το μάθημα της Ιστορίας στη Μέση Εκπαίδευση.
Τι επιζητείται με τη μεθοδολογία αυτή;
Χώρες όπως η Γαλλία, στην οποία το δημοκρατικό ήθος στην Παιδεία, την Εκπαίδευση, παραμένει στοιχείο sine qua non, όχι μόνο θέτουν τη διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας στο πρώτο πλάνο του ωρολόγιου προγράμματος στα σχολεία τους, αλλά και συνεχώς διευρύνουν τη διδακτέα ύλη του συγκεκριμένου μαθήματος.
Η στήλη εν παρόδω και μόνο ασχολείται με τις ιστορικές θεωρίες της κ. Δραγώνα. Ασχολείται με την κ. Δραγώνα ως κυβερνητική υπάλληλο –κατείχε μέχρι πρότινος τη θέση της ειδικής γραμματέως στο υπουργείο Παιδείας, υπό την ευθύνη της οποίας υπάγεται και η εκπόνηση των προγραμμάτων διδασκαλίας στη Μέση Εκπαίδευση– και, κατά το προηγούμενο Λυτσένκο, με την επιβολή θεωριών και πρακτικών οι οποίες δεν έχουν κριθεί στον επιστημονικό στίβο.
Η στήλη μάχεται υπέρ της Νομιμότητας και της ευρύθμου λειτουργίας της Πολιτείας και δη σ’ έναν χώρο, την Ανώτατη Εκπαίδευση, στον οποίο κυριαρχούν ο Νεποτισμός, η κομματική συναλλαγή, η προώθηση παρ’ αξία «ημετέρων», η παραχώρηση ως προικώων πανεπιστημιακών εδρών, η ανάδειξη σε πανεπιστημιακές έδρες ατόμων ακόμη και με σεξιστικά κριτήρια.
Και τέλος, και το κυριότερο, η παραβίαση της Νομιμότητας. Δηλαδή η ανάδειξη ατόμων σε καθηγητικές έδρες τα οποία στερούνται τα υπό του νόμου προσδιοριζόμενα προσόντα (πτυχίο αναγνωρισμένου Πανεπιστημίου, διδακτορικοί τίτλοι σπουδών κ.λπ.).
Στην περίπτωση της κ. Δραγώνα κατά συρροή έχουν επισυμβεί τα εξής «Πράματα και Θάματα», κατά την προσφιλή φράση του μπαρμπα-Γιάννη Μακρυγιάννη:
• Η κ. Δραγώνα, «στερουμένη», κατά την πιστοποίηση του ΔΙΚΑΤΣΑ, «βασικού τίτλου σπουδών», εκλέγεται καθηγήτρια Πανεπιστημίου.
Το καινοφανές για τα παγκόσμια πανεπιστημιακά χρονικά αυτό γεγονός αποκαλύπτεται με «γραφές και ντοκουμέντα» του ΔΙΚΑΤΣΑ.
Έπειτα από σωρεία δημοσιογραφικών σημειώσεων, επεμβαίνει ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, το οποίο είναι το κατ’ εξοχήν θεσμικό όργανο που ασκεί εποπτεία για την τήρηση της Νομιμότητας, και ζητεί με επιστολή του στην υπουργό Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου να πληροφορηθεί αν τα αναφερόμενα στο έγγραφο του ΔΙΚΑΤΣΑ έχουν υπόσταση.
Παραλλήλως, δίδεται εντολή στην προϊσταμένη της Εισαγγελίας κ. Ελένη Ράικου να διενεργήσει δικαστική έρευνα, για το αν τηρήθηκε η Νομιμότητα στις διαδικασίες εκλογής της κ. Θάλειας Δραγώνα στο αξίωμα της καθηγήτριας ΑΕΙ.
Έχει ήδη παρέλθει σημαντικό χρονικό διάστημα και η Κοινή Γνώμη παραμένει στο σκότος τόσο ως προς την απάντηση της κ. Διαμαντοπούλου στην επιστολή του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όσο και για το αποτέλεσμα της έρευνας της εισαγγελικής λειτουργού κ. Ελένης Ράικου για το νόμιμο ή μη της εκλογής της κ. Δραγώνα στο αξίωμα της καθηγήτριας Πανεπιστημίου.
Το περίεργο είναι ότι τα συνταρακτικά αυτά γεγονότα, με «γραπτά και ντοκουμέντα», αγνοούνται συστηματικά από την ομάδα των συντακτών του εκπαιδευτικού ρεπορτάζ!
Η ΕΣΗΕΑ και τα Πειθαρχικά Συμβούλια του Σωματείου μήπως εν προκειμένω προβληματίζονται για φιλτραρισμένη και κατευθυνόμενη ειδησεογραφία; Ιδού η απορία… Ίσως να διακατέχονται από το «Σύννεφο της Άγνοιας»…
Η στήλη συνεχίζει να πιστεύει παρά τα άνωθεν εξιστορούμενα ότι ακόμη «υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο». Η Αλήθεια θα λάμψει. Στην Ελλάδα επέστη ο καιρός να σταματήσουν «οι παρέες να γράφουν Ιστορία», και δη μέσω κομματικών προθαλάμων…