υπουργείο εξω(φρε)νικών

— Τραγική η προσπάθεια της κυβέρνησης να δικαιολογήσει την απαράδεκτη έναρξη συνομιλιών με την Τουρκία, με αντικείμενο ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στον εναέριο χώρο του Αιγαίου.

— Και τι δεν ακούσαμε: Ότι η Ελλάδα «δεν φοβάται» – επομένως μπορεί η Τουρκία να θέτει στο τραπέζι και να συζητά μαζί της η Ελλάδα κάθε διεκδίκηση και αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ακούσαμε ότι δεν υπήρξαν μυστικές διαπραγματεύσεις, γιατί είχε ειπωθεί ότι θα βρίσκονταν οι κ. Ζέππος και Σινιριόγλου – χωρίς φυσικά ποτέ να ανακοινωθεί ότι αντικείμενο της συνάντησης ήταν αεροναυτιλιακά θέματα…

— Ο κ. Ζέππος διαπραγματεύτηκε το έτερο σκέλος των διερευνητικών επαφών, σε ό,τι αφορά τον εναέριο χώρο του Αιγαίου (απλώς οι Τούρκοι φρόντισαν να έχουν τον ίδιο συνομιλητή, τον κ. Σινιρλίογλου και στις δύο διαδικασίες). Όταν είδαν τον κίνδυνο της αποκάλυψης, από την τουρκική πλευρά, της μυστικής διαπραγμάτευσης, προσπάθησαν να την «κάψουν».

— Εξάλλου, εάν πράγματι επρόκειτο περί μη σχεδιασμένης διαρροής, θα ήταν πανεύκολη υπόθεση να εντοπιστεί ο «ένοχος». Τα τηλεγραφήματα αυτά έχουν έως τρεις (3) αποδέκτες. Ο νοών νοείτω. Για παράδειγμα, να σας πούμε ότι στην αρμόδια διεύθυνση έψαχναν την εφημερίδα για να ενημερωθούν…

— Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι το δημοσίευμα (στα «ΝΕΑ») περιλάμβανε στο τέλος και το «ηθικό δίδαγμα»: Ο κ. Παπανδρέου, όταν αντιλήφθηκε ότι οι Τούρκοι θέλουν να στρέψουν τη συζήτηση σε θέματα κυριαρχικών δικαιωμάτων, έδωσε εντολή για «πάγωμα επ’ αόριστον» των συζητήσεων αυτών.

— Προσπάθησαν να εμφανίσουν τον κ. Παπανδρέου ως τον ηγέτη που απέτρεψε την «εθνική υποχώρηση», παραβλέποντας το γεγονός ότι ο ίδιος είχε αποδεχτεί την πρόταση Ερντογάν για μυστικές διαβουλεύσεις με θέμα τον εναέριο χώρο του Αιγαίου.

— Η οποιαδήποτε συζήτηση περί δήθεν μείωσης της έντασης στο Αιγαίο εκ προοιμίου οδηγεί σε διαπραγμάτευση επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, καθώς τα μεν τουρκικά αεροσκάφη ίπτανται ελληνικού εναέριου χώρου για να περάσουν σε διεθνή εναέριο χώρο, ο έλεγχος του οποίου έχει παραχωρηθεί στις ελληνικές αρχές, ενώ αντίθετα τα ελληνικά κινούνται από ελληνικό σε ελληνικό εναέριο χώρο, με διαστήματα πτήσης σε διεθνή εναέριο χώρο του ελληνικού FIR.

— Πολύ απλά: Η Τουρκία επιδιώκει και κατοχυρώνει με τέτοιου είδους συνομιλίες το δικαίωμα να συναποφασίζει με την Ελλάδα για τους όρους «χρήσης» του εναέριου χώρου στο Αιγαίο, στα θεμέλια μιας μορφής συνδιαχείρισης στο Αιγαίο.

— Η σκοπιανή κυβέρνηση έχει πάρει υπέρ το δεόν σοβαρά τον ρόλο της ως προεδρεύουσας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Έτσι ο κ. Μιλόσοσκι πρωτοστατούσε στη λήψη απόφασης για το θέμα των απελάσεων Ρομά, κάτι που αφορά, όπως καταλάβατε, τη Γαλλία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κ. Σαρκοζί και η κυβέρνησή του μάλλον δεν θα εκτιμήσουν αυτό το ενδιαφέρον του κ. Μιλόσοσκι στο να καταδικασθεί ουσιαστικά η Γαλλία από το ΣΤΕ, αν κρίνουμε από τα όσα άκουσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όταν επιχείρησε να στραφεί εναντίον της Γαλλίας…

— Μάλλον δεν έχουν την πλήρη στήριξη, τουλάχιστον την πολιτική, οι δύο πρέσβεις που διεκδικούν θέσεις στο επιτελείο της κ. Άστον και δίνουν τη μάχη με τις δικές τους δυνάμεις. Ο κ. Μ. Σπινέλης θέλει να επιστρέψει από τη Μόσχα στον γνώριμο χώρο των Βαλκανίων, όπου και η κ. Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου μπορεί να προσφέρει από άλλο φυσικά πόστο.

— Το συνήθως λαλίστατο υπουργείο Εξωτερικών λησμόνησε προφανώς να εκδώσει οποιαδήποτε ανακοίνωση για την πολύ σημαντική απόφαση της Νομικής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που χαρακτήρισε ουσιαστικά παράνομο τον Κανονισμό της Επιτροπής για απευθείας εμπόριο της ΕΕ με τα κατεχόμενα. Έκτος εάν δεν ήθελε να προκαλέσει τον κ. Ερντογάν παραμονές επίσκεψής του στην Αθήνα.

— Δεν γνωρίζουμε πότε δόθηκε η συνέντευξη του κ. Ερντογάν στον ΣΚΑΪ, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ ήταν γνωστό στους παροικούντες τη Β. Σοφίας ότι ο κ. Νετανιάχου δεν επρόκειτο να έρθει στην Αθήνα, τέθηκε από τον έλληνα δημοσιογράφο το ερώτημα στον κ. Ερντογάν εάν ήταν διατεθειμένος να τον συναντήσει στη Βουλιαγμένη. Και εκ του ασφαλούς ο κ. Ερντογάν έκανε την υπερήφανη εξωτερική πολιτική του, δηλώνοντας ότι αν πάει στην Αθήνα ο Νετανιάχου, δεν θα πάει ο ίδιος στο συνέδριο του Γιώργου (και ολίγον της Τίνας).

— Εκτός εάν φυσικά ατόνησε η προσπάθεια της Αθήνας να πείσει τον κ. Νετανιάχου να έρθει στο συνέδριο, λόγω του βέτο που είχε θέσει ο κ. Ερντογάν…

— Γιατί άραγε ο κ. Ερντογάν δεν επέλεξε να μείνει στον τόσο ωραίο και ασφαλή χώρο του Αστέρα της Βουλιαγμένης; Πάντως ο μοναδικός λόγος που επέλεξε τη Μ. Βρεταννία δεν ήταν η θέα της στην πλατεία Συντάγματος, αλλά μάλλον το πλεονέκτημα που προσέφερε για ραντεβού μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των δημοσιογράφων και όλων των άλλων που είχαν μαζευτεί στη Βουλιαγμένη.

— Ενδιαφέροντα στοιχεία πληροφορηθήκαμε από την ηλεκτρονική σελίδα του υπουργείου Εξωτερικών για το βιογραφικό του φον Δημητρίου Αʼ.

— Ο κ. Δρούτσας γεννήθηκε στη Λευκωσία –εν μέσω δικτατορίας στην Ελλάδα– αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι το βιογραφικό, έξυπνα γραμμένο, αναφέρει ότι «μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης, ξεκίνησε, το 1994, την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία ως βοηθός καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Ερευνητικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Βιέννης», χωρίς να διευκρινίζει πώς εξελίχθηκε η ακαδημαϊκή καριέρα ενός «βοηθού καθηγητή».

— Ο κ. Δρούτσας φρόντισε ο ίδιος, πάντως, να απομυθοποιήσει και την περίφημη σχέση του με την αυστριακή… καγκελαρία, καθώς λίγο-πολύ είχαμε όλοι θεωρήσει ότι ουσιαστικά χάρασσε επί έτη την αυστριακή διπλωματία. Αναφέρει λοιπόν στο πιο προσγειωμένο βιογραφικό του:

«Παράλληλα με τις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις, διετέλεσε, από το 1998, νομικός σύμβουλος στο επιτελείο του υπουργού Εξωτερικών και μετέπειτα καγκελάριου της Αυστρίας, Wolfgang Schessel.

Toν Σεπτέμβριο 1999 επέστρεψε στην Ελλάδα ως ειδικός σύμβουλος του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Α. Παπανδρέου…» Σε απλά ελληνικά: έκανε ένα πέρασμα στο διάστημα 1998-1999 (το οποίο μπορεί να είναι απλώς μερικοί μήνες) από το νομικό γραφείο του τότε αυστριακού υπουργού Εξωτερικών.

Και μετά βρέθηκε στην άκρη της σκάλας που τον οδήγησε στο νεοκλασικό της Β. Σοφίας…

— Πράγματι λαμπρή πορεία, εάν υπολογίσεις ότι από εκεί πέρασαν πραγματικές φυσιογνωμίες της ελληνικής πολιτικής και πνευματικής ζωής.

Αλλά από την Ελλάδα του Μνημονίου, τι απαιτήσεις να έχεις….

***

— Και μια τελευταία παρατήρηση: Αφού πλήττονται τα εθνικά συμφέροντα, γιατί δεν απεσύρθη οριστικώς η ελληνική πλευρά από τις διαπραγματεύσεις αυτές και απλώς «πάγωσαν επ’ αόριστον» οι συνομιλίες;

***

— Μια και το έφερε η κουβέντα: Θυμόμαστε υπουργούς και πρωθυπουργούς της χώρας να επισκέπτονται την Άγκυρα και ακόμη και σε επισκέψεις εργασίας να υποκλίνονται και να καταθέτουν στεφάνι στο μαυσωλείο του ιδρυτή της σύγχρονης Τουρκίας (και παρεμπιπτόντως σφαγέα του ελληνισμού της Μ. Ασίας) Κεμάλ Ατατούρκ. Δεν έχουμε αντίστοιχη ανάμνηση από κατάθεση στεφάνου τούρκου πρωθυπουργού ή υπουργού Εξωτερικών στον Άγνωστο Στρατιώτη. Επειδή μάλλον δεν πρόκειται για παράλειψη, να υποθέσουμε ότι απλώς η ελληνική πλευρά δέχεται ως όρο για τα πηγαινέλα των τούρκων αξιωματούχων, το να μην περνούν από τον Άγνωστο Στρατιώτη;

***

— Ο κ. Ερντογάν όμως προστατεύτηκε κι από άλλη ανεπιθύμητη συνάντηση. Ο πρόεδρος της Κύπρου Δ. Χριστόφιας τελικά δεν μπόρεσε να έρθει στο συνέδριο του κ. Παπανδρέου για την Κλιματική Αλλαγή στη Μεσόγειο, γιατί κανονίστηκε τις ίδιες ημέρες επίσκεψη στη Λευκωσία του λιβανέζου Προέδρου… Με τη διαφορά πως, από ό,τι είδαμε, ο Λιβανέζος ήταν στη Λευκωσία την Τετάρτη!

***