Παράνομη ενίσχυση σε… χρυσοθήρες!
FΟ γνωστός έλληνας μεγαλοεργολάβος-εκδότης και οι λοιποί μέτοχοι-χρυσοθήρες της εταιρείας European Goldfields πανηγυρίζουν για τη μεγάλη αύξηση της τιμής της μετοχής της εταιρείας στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου. Η αξία της εταιρείας, που πήρε για μια… χούφτα δολάρια τα Μεταλλεία της Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, ξεπέρασε το 1,5 δισ. ευρώ, καθώς μάλιστα ο «πυρετός του χρυσού» ανέβηκε, ύστερα από μια διαρροή σε διεθνές πρακτορείο, σύμφωνα με την οποία στις αρχές του χρόνου θα εγκριθεί η περιβαλλοντική μελέτη της εταιρείας, για να αρχίσει έρευνες για χρυσό και σε άλλες κοντινές περιοχές.
FΌμως η στήλη πληροφορείται ότι η Κομισιόν δεν έχει πεισθεί από τις εξηγήσεις της ελληνικής κυβέρνησης για τη χαριστική πώληση των μεταλλείων το 2003, καθώς το αστείο τίμημα των 11 εκατ. ευρώ που καταβλήθηκε απείχε γύρω στα 400 εκατ. ευρώ από την πραγματική τους αξία, όπως αυτή αποτιμήθηκε λίγο αργότερα από διεθνή οίκο. Η Κομισιόν είναι αποφασισμένη να ζητήσει την επιστροφή από τη European Goldfields παράνομων κοινοτικών ενισχύσεων μεγάλου ύψους, για να καλυφθεί η διαφορά από τη χαριστική αυτή σύμβαση. Αν η κυβέρνηση αρνηθεί να ανακτήσει τις ενισχύσεις, που πιθανόν να φθάνουν και σε αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, τον λόγο θα έχει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
FΣτην Ελλάδα, βέβαια, όπου ως γνωστόν φθάνει πάντα στο κόκκαλο το μαχαίρι των ερευνών της Βουλής για υποθέσεις που προκαλούν ζημιά στο Δημόσιο, ουδείς έχει σκεφθεί να ζητήσει εξέταση της υπόθεσης από Εξεταστική Επιτροπή (άλλωστε πλέον οι ευθύνες πολιτικών προσώπων έχουν προ πολλού παραγραφεί), ενώ ούτε η Δικαιοσύνη έχει «σκαλίσει» την υπόθεση, παρότι, αν ευσταθούν όσα διαπίστωσε η Κομισιόν με τη δική της έρευνα, το Δημόσιο υπέστη τεράστια ζημιά από τη χαριστική μεταβίβαση. Καλή η διαφάνεια, όχι όμως όταν «αγγίζει» τα… πραγματικά αφεντικά αυτού του τόπου.
FΜε την Κομισιόν έχουν, όμως, αρκετά μπλεξίματα και οι δύο κορυφαίες αεροπορικές εταιρείες της χώρας, που έχουν ζητήσει την έγκρισή της για να προχωρήσουν σε συγχώνευση. «Η μεγάλη δυσκολία (σ.σ.: για να δοθεί η έγκριση) είναι ότι οι δύο εταιρείες ελέγχουν σχεδόν ολόκληρη την εσωτερική αγορά στην Ελλάδα», δήλωσε την Πέμπτη ο επίτροπος Ανταγωνισμού Χ. Αλμούνια. Μάλιστα, ο Αλμούνια υπενθύμισε με νόημα ότι η μία από τις δύο συγχωνεύσεις που μπλόκαρε σε όλη της τη θητεία η προκάτοχός του, Νέλι Κρουζ, ήταν η συγχώνευση των δύο μεγαλύτερων αεροπορικών εταιρειών της Ιρλανδίας, που είναι περίπτωση-καρμπόν με αυτήν της Ολυμπιακής και της Aegean.
FΗ στήλη πληροφορείται, πάντως, ότι οι δύο εταιρείες έχουν προσλάβει το κορυφαίο στον κόσμο νομικό γραφείο που ασχολείται με θέματα ανταγωνισμού και προσπαθούν να ξεπεράσουν τις αντιρρήσεις των Βρυξελλών, με ένα σχέδιο οικειοθελούς περιορισμού της μονοπωλιακής τους θέσης στην ελληνική αγορά. Λεπτομέρειες του σχεδίου δεν έχουν γίνει γνωστές, αλλά θεωρείται βέβαιο, όπως λένε νομικοί με γνώση τέτοιων θεμάτων, ότι θα περιλαμβάνει την πώληση slots στα αεροδρόμια, την απόσυρση από δρομολόγια εσωτερικού και άλλα μέτρα που είθισται να λαμβάνονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Η Κομισιόν θα εξετάσει προσεκτικά το σχέδιο και θα αποφασίσει στις αρχές του 2011, αλλά από σήμερα ένα είναι βέβαιο: ότι η συγχώνευση των δύο εταιρειών, όπως την έχουν οραματισθεί, αποκλείεται να εγκριθεί. Στην καλύτερη περίπτωση, για να περάσουν από τη βάσανο της Κομισιόν, θα πρέπει να «κουτσουρέψουν» αρκετά τα μερίδιά τους στην αγορά, ουσιαστικά δηλαδή να διευκολύνουν ανταγωνιστές τους να εισέλθουν στην αγορά και να μετριασθεί ο μονοπωλιακός της έλεγχος από τις δύο εταιρείες.
FΠολύ της μόδας είναι εσχάτως ο Πτωχευτικός Κώδικας και ειδικά το άρθρο 99 για την προσωρινή προστασία από πιστωτές και τη ρύθμιση χρεών μέσω δικαστηρίου, όπου για να γίνει δεκτή μια αναδιάρθρωση χρέους απαιτείται η σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των πιστωτών. Όμως η στήλη πληροφορείται ότι στις τράπεζες, που είναι τα μεγάλα «θύματα» τέτοιων προσφυγών από επιχειρήσεις, επικρατεί έντονος προβληματισμός για το πώς ακριβώς εφαρμόζεται στην πράξη αυτό το άρθρο του Πτωχευτικού Κώδικα. Πολλά ακούγονται, για παράδειγμα, για «μαϊμού» πιστωτές με εικονικές απαιτήσεις, που δημιουργούνται από τους επιχειρηματίες για να επηρεάσουν εμμέσως τις αποφάσεις για τη ρύθμιση του χρέους. Μάλιστα, ορισμένα δικηγορικά γραφεία λέγεται ότι έχουν ειδικευθεί σε τέτοιες πρακτικές δημιουργίας εικονικών πιστωτών. Ποια είναι η άμυνα των τραπεζών; Απλώς προσπαθούν να κρατήσουν με κάθε τρόπο στη ζωή τις επιχειρήσεις, για να αποφύγουν τα χειρότερα. Δύσκολοι καιροί για τραπεζίτες…