Η έωλη ανοχή των Ευρωπαίων

Η ΑΝΟΧΗ κάποιων ευρωπαϊκών κέντρων απέναντι σε βάναυσες θεσμικές στρεβλώσεις που επιχειρεί η Άγκυρα μεταφράζεται τελικά σε στρατηγική ενθάρρυνση των τουρκικών συμπεριφορών. Οι οποίες όχι μόνο περιφρονούν ευθέως υποδείξεις των Βρυξελλών και αποφάσεις των εταίρων, αλλά και διατυπώνουν αυθάδη εκβιασμό, αφού η
Άγκυρα, στην υπόδειξη της υποχρεώσεής της να εφαρμόσει τις πρόνοιες του ομώνυμου της πρωτοκόλλου, προαπαιτεί (διά χειλέων Ερντογάν) την ουσιαστική αναγνώριση του κατοχικού της μορφώματος στην Κύπρο!
«Ανοίξτε τα λιμάνια» του ψευδοκράτους για νʼ ανοίξουν και τα τουρκικά στα κυπριακά σκάφη, αντέτεινε ο τούρκος πρωθυπουργός. Που αντιστρέφοντας τις εντεινόμενες υποδείξεις για επίλυση του Κυπριακού, προκειμένου να διανοιγεί ο ενταξιακός πυλώνας για την Τουρκία, ζητά ένταξη έναντι της λύσεως!
• Στην υπόδειξη δηλαδή των Βρυξελλών για λύση του Κυπριακού προκειμένου να διευκολύνει την ενσωμάτωσή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς («λύστε το για να ενταχθείτε»), ο Ερντογάν διαμηνύει: «Εντάξτε μας για να το λύσουμε».
Κι αυτό μετά την αυτόβουλη κίνηση της Κομισιόν προς την κατεύθυνση εφαρμογής του λεγόμενου κανονισμού για το απευθείας εμπόριο της Κοινότητος με τα κατεχόμενα. Κάτι που εάν συμβεί –και ο κίνδυνος υφίσταται πάντα– θα σημάνει την αναγνώριση χωριστής κρατικής οντότητος στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κι εν πάση περιπτώσει, στα εδάφη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθώς με βάση τη Συνθήκη Προσχωρήσεως, στην Κοινότητα έχει ενταχθεί το σύνολο της κυπριακής επικράτειας, με μόνη εξαίρεση τα λεγόμενα «κυρίαρχα εδάφη» των βρετανικών βάσεων! Άρα και τα κατεχόμενα συνιστούν μέρος της ευρωπαϊκής επικράτειας, όπου όμως το κοινοτικό κεκτημένο έχει ανασταλεί.
Σε περίπτωση που οι Ευρωεταίροι επιμείνουν για το απευθείας εμπόριο και τελικά το επιβάλουν, αυτομάτως θα έχει ανοίξει ο δρόμος για «ταϊβανοποίηση» των κατεχομένων. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει ότι όχι μόνο το Κυπριακό δεν θα επιλυθεί, αλλά και η γεωπολιτική διαίρεση της Κύπρου θα έχει μονιμοποιηθεί.
Οπόταν οποιαδήποτε λύση θα εδράζεται πλέον σε καθαρά συνομοσπονδιακές δομές, με την Τουρκία νʼ αποβαίνει κυρίαρχος στο ένα μέρος του νέου μορφώματος κι επικυρίαχος στο έτερον ήμισυ!
Αυτομάτως θα έχει, έτσι, ενεργοποιηθεί αντίστροφη μέτρηση για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Που θʼ αποκτήσει αδυσωπήτως ημερομηνία εθνικής λήξεως και ιστορικής αναιρέσεως.
Αυτή είναι τελικά η αλήθεια πίσω από τα γεγονότα. Και είναι τουλάχιστον αφελής η πρωθύστερη ανακάλυψη των τουρκικών προθέσεων, από εκείνους που είχαν την εντύπωση –μάλλον την ψευδαίσθηση– ότι μπορούσαν να υπάρξουν τελικά θετικές υπερβάσεις προς την κατεύθυνση λύσεως.
Με την Άγκυρα δηλαδή να παραδίδει μεγαλοψύχως και αφιλοκερδώς την Κύπρο σε τρίτους! Κι εν προκειμένω στους Ευρωπαίους. Έστω κι αν η ίδια παρέμενε τελικά εκτός νυμφώνος!
Η Άγκυρα έχει από πολλού ξεκαθαρίσει (και απλοποιήσει) τη στρατηγική της όσον αφορά το Κυπριακό:
• Είτε θα επιτύχει τώρα λύση παραδόσεως της μεγαλονήσου (στην ίδια) με νομιμοποιητική αποδοχή των τετελεσμένων, δηλαδή της γεωπολιτικής διαιρέσεως, και με τη δική της κηδεμονευτική επιστασία.
• Είτε το πρόβλημα θα παραμένει σε εκκρεμότητα, οπόταν επιτυγχάνεται αφενός η οριστική παγίωση αυτής της πραγματικότητας και αφετέρου η παράταση της εκκρεμότητος.
Εφόσον μάλιστα για λόγους αυτονόητους η Ευρώπη φλέγεται για τη διευθέτηση τέτοιων εκκρεμοτήτων, με απαλλαγή από μιαν εστία που διαταράσσει τη συνοχή και τους μεσοπρόθεσμους σχεδιασμούς της, πολιτικούς και στρατηγικούς γενικότερα.
Οπόταν και καταλήγουμε στα σημερινά δεδομένα. Με αδιέξοδες προοπτικές και με τη Λευκωσία και την Αθήνα να παλινδρομούν μεταξύ κρισίμων διλημμάτων και αορίστων εν πολλοίς ιστορικών αποφάσεων.