Για σύγκρουση με τη ΓΣΕΕ πάνε τα συνδικάτα των ΔΕΚΟ!

Οι πρώτες ενδοσυνδικαλιστικές διενέξεις φαίνεται ότι θα προέλθουν από τον χώρο των συγκοινωνιών (ΟΣΕ – λεωφορεία) όπου συνδικαλιστές βάλλουν κατά της ΓΣΕΕ για τη στάση της, ενώ από τον χώρο της ΕΥΔΑΠ ο εκπρόσωπος της ΔΑΚΕ Μαν. Αγγελάκης κατηγορεί την «κλαδική ΠΑΣΚΕ» ότι «καλύπτει» τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, το ξεθεμελίωμα των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων κ.λπ. και «καταπίνει» τη δρομολόγηση εκχώρησης του μάνατζμεντ σε ΟΣΕ – ΕΛΤΑ – ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ.
Σημειώνεται ότι στις ΔΕΚΟ αυτές ανήκουν κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη της ΓΣΕΕ (για παράδειγμα από την ΕΥΔΑΠ προέρχεται ο Βαγ. Μουτάφης, από τα ΕΛΤΑ ο Φίλ. Θωμάς, από τη ΔΕΗ ο Βαγγ. Μπουζούλας. Και ενώ το προεδρείο της ΓΣΕΕ, στην τελευταία συνεδρίαση της διοίκησης, αποδέχθηκε την πρόταση του αναπληρωτή προέδρου Γ. Γαβρίλη να αναλάβει η Συνομοσπονδία να ηγηθεί και να συντονίσει τον αγώνα των εργαζομένων των ΔΕΚΟ, καμιά τέτοια κίνηση δεν έχει παρατηρηθεί, ενώ το ΠΑΜΕ διά του εκπροσώπου του Σ. Κόντρα, προεξοφλώντας τη στάση της ΓΣΕΕ, καλεί σε συσπείρωση γύρω από το μέτωπο για να αποκρουστούν οι επιθέσεις.
Στους χώρους των ΔΕΚΟ διαμορφώνεται μια άτυπη διαπαραταξιακή συμφωνία για να καταγγελθούν οι υπουργοί και οι διοικήσεις όλων των κυβερνήσεων που είχαν την ευθύνη για τους δημόσιους αυτούς οργανισμούς και τους «κατάντησαν» είτε προβληματικούς είτε αναποτελεσματικούς, και στον βαθμό που συνδικαλιστές συνέβαλαν στο καταστροφικό αυτό έργο, να τους αποδοθούν οι ευθύνες που τους αναλογούν. Στη διαπαραταξιακή αυτή σύγκλιση «απέχουν» ορισμένα συνδικαλιστικά στελέχη όχι μόνο της ΠΑΣΚΕ αλλά και κάποιοι από τη ΔΑΚΕ που εμφανίζονται «επιφυλακτικοί», ενώ το ΠΑΜΕ εξακολουθεί να μην εμπιστεύεται καμία πλευρά και τραβάει τον δικό του ξεχωριστό δρόμο, σε αντίθεση με τα στελέχη της Αυτόνομης Παρέμβασης που πρωτοστατούν ώστε να αντιμετωπίσουν την κυβερνητική επίθεση ενωμένοι οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ.
Οι νέες περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, συγχωνεύσεις οργανισμών, απολύσεις, μετατάξεις που είναι προ των πυλών, μετά και την κατάρρευση του κρατικού προϋπολογισμού του 2011, αλλά και την επικείμενη «νέα» προσαρμογή προς τα πάνω του δημόσιου ελλείμματος από την Ευρωπαϊκή
Ένωση, εξωθούν σε συμμαχία τις ΔΕΚΟ με την ΑΔΕΔΥ, αντί με τη ΓΣΕΕ στην οποία ανήκουν οι ομοσπονδίες τους. Η ρήξη των συνδικαλιστικών ηγεσιών του προσωπικού των δημοσίων οργανισμών με τη ΓΣΕΕ μπορεί να αποφευχθεί μόνο στην περίπτωση που η ηγεσία της Συνομοσπονδίας διαχωρίσει με σαφήνεια και κατηγορηματικά τη θέση της από τις κυβερνητικές επιλογές και πολιτικές και πείσει για την απόφασή της να αντισταθεί σε αυτές.
Όπως και στην κεντρική ΔΑΚΕ, έτσι και στην «κεντρική» ΠΑΣΚΕ οι αντιπαραθέσεις οξύνονται μέρα με τη μέρα μεταξύ των διαφωνούντων και των κυβερνητικών συνδικαλιστών και δύσκολα θα διατηρηθεί η σημερινή φαινομενική ισορροπία της παράταξης. Μάλιστα κεντρικά στελέχη της ΠΑΣΚΕ, όταν τους ζητήθηκε να συμμετάσχουν στην προεκλογική εκστρατεία των εκλεκτών του ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αντέδρασαν με δριμύτητα και αποχώρησαν από τις συνεδριάσεις των οργάνων.
Και μπορεί γνωστά κυβερνητικά και κομματικά στελέχη να καταφέρνουν μέχρι στιγμής να εξασφαλίζουν τη «σιωπή» των διαφωνούντων της ΠΑΣΚΕ, δεν έχουν όμως καμιά επιρροή στις ομοσπονδίες των ΔΕΚΟ που κυριολεκτικά «βράζουν» και ανοιχτά πια στρέφονται κατά της ΓΣΕΕ. Στις αιτιάσεις μάλιστα του προέδρου ότι η ΓΣΕΕ κατάφερε να «διασώσει» τον 13ο και 14ο μισθό, μιλούν οργισμένα υπενθυμίζοντας στον κ. Παναγόπουλο ότι στη δύναμη της Συνομοσπονδίας ανήκει και το προσωπικό των δημόσιων οργανισμών, το οποίο και έχει χτυπηθεί αγρίως οικονομικά και αποτελεί «νέο στόχο» μετά τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με δεδομένο μάλιστα το γεγονός ότι στη 45μελή διοίκηση της ΓΣΕΕ τα περισσότερα μέλη προέρχονται από τις ΔΕΚΟ, όπου η κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, οι νέες μειώσεις των αποδοχών, το ξεπούλημα, οι απολύσεις είναι στα άμεσα πλάνα της κυβέρνησης, οι εξελίξεις και στη ΓΣΕΕ εκτιμάται ότι είναι αναπόφευκτες.
Η γύμνια και η αναξιοπιστία του συνδικαλιστικού κινήματος μόνο μέσα από μια αποφασιστική ανασύνταξή του μπορούν να αντιμετωπιστούν. Μια σκληρή αναμέτρηση ΓΣΕΕ – συνδικάτων των ΔΕΚΟ θα καταφέρει το τελειωτικό χτύπημα στον συνδικαλιστικό θεσμό, όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Κάποιοι οφείλουν να αποφασίσουν εδώ και τώρα! Με το κόμμα και την κυβέρνηση ή με τους εργαζόμενους; Πριν τεθούν οριστικά στο περιθώριο.