Βυζάντιον

Είναι, όντως, από τα show που θέλεις να τα δοκιμάσεις και στο σπίτι ή, τέλος πάντων, στον χώρο σου. Τηλεφωνώ σε φίλους, ακόμα και αυτοί βλέπουν το «Νησί». Όλη η Ελλάδα κλαίει με το «Νησί». Κλαίει με την περιθωριοποίηση και τον ρατσισμό εις βάρος κάποιων ανθρώπων. Από την τηλεόραση και εκ του ασφαλούς. Για γεγονότα που έγιναν μισό αιώνα πριν. Για τώρα ούτε που το συζητάει.

Συζητώντας, λοιπόν, για το «Νησί» με έναν φίλο που ξέρει τα πράγματα, μου είπε ότι περισσότερο κλάμα θα έχει το κείμενο του προϋπολογισμού, παρά οι περιπέτειες των λεπρών στη Σπιναλόγκα. Ούτως ή άλλως, σήμερα θα ήταν μια άκρως συμφέρουσα επιλογή να είσαι λεπρός στη Σπιναλόγκα, εν προκειμένω θα ήταν και καλύτερα από τη Μύκονο. Ο φίλος μου εξηγούσε ότι ο Γιώργος δεν λέει την αλήθεια όταν διαβεβαιώνει ότι δεν θα επιβαρυνθούν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι ή, μάλλον, δεν τη λέει ολόκληρη. Ο νέος προϋπολογισμός θα περιλαμβάνει και αναπροσαρμογή του ΦΠΑ και την αύξηση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης (για του χρόνου). Τυπικώς ο Γιώργος θα είναι συνεπής, ουσιαστικώς θα λέει ψέματα. Ψέματα λέει και ο Σαμαράς. Ουτοπικά λέει και η Αριστερά. Είναι θλιβερό (ή γελοίο;), ζούμε σε μια χώρα όπου ο Καρατζαφέρης δεν έχει απλώς λόγο, έχει και προοπτική.
•••
Και τώρα λέω να γράψω μια στήλη με συμβατικό ύφος και προσανατολισμό. Σας προειδοποιώ ότι κάθε παράγραφος που ακολουθεί έχει κοινή κατάληξη τον θάνατο. Αν διαβάσετε, φτύστε τον κόρφο σας και εμένα μη με ματιάσετε.
•••
Για να πω την πλήρη αλήθεια (μου), στην υπόθεση του Βατοπεδίου πιστεύω ότι υπάρχει σκάνδαλο, αλλά δεν υπάρχει δόλος. Η ρύθμιση, δηλαδή, είναι σκανδαλώδης, αλλά δεν έγινε για να βάλουν λεφτά στην τσέπη τους πολιτικά πρόσωπα. Έγινε για τους ίδιους λόγους που οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου βόλευαν τους καλόγερους: η σωτηρία της ψυχής και οι καλές δημόσιες σχέσεις. Να, δεν νομίζω ότι ο Αγγέλου με τον Ρουσόπουλο κινήθηκαν δολίως. Τη μεγαλομανία τους ικανοποιούσαν, νομίζοντας ότι πλέον συνομιλούν με τον Θεό διά μέσου των μοναχών. Είχαν πνευματικό τον Εφραίμ. Άλλος ένας λόγος για να παραπεμφθούν. Όταν διοικείς δεν είναι δυνατόν να έχεις πνευματικό, είναι απαράδεκτο να δέχεσαι καθοδήγηση από τρίτο πρόσωπο. Όμως οι συγκεκριμένοι απέτυχαν να διαχειριστούν ψυχολογικά τη δύναμη που απέκτησαν. Είτε για λόγους ψυχικής, είτε για αγωνιώδεις λόγους σωματικής υγείας, ο μοναχός απέκτησε λόγο και δύναμη. Ε, οι υπόλοιποι απλώς υπάκουσαν σε τηλεφωνήματα από το περιβάλλον του «μεγάλου». Εννοείται ότι αυτό που συνέβη ήταν ονειρικό για τον Γιώργο Βουλγαράκη, η καλύτερη δυνατή εξέλιξη στην πολιτική του καριέρα. Θα επιστρέψει θριαμβευτής επάνω στο λευκό άλογο της δικαίωσης, ως ο άνθρωπος που αδίκως διώχθηκε. Εν προκειμένω θα έχει και δίκιο.
•••
Όμως αυτό δεν θα γίνεται όσο οι πολιτικοί δεν κρίνονται από τον φυσικό δικαστή, δεν υφίστανται τη μεταχείριση των κοινών θνητών, αλλά υπάγονται σε αυτό το ιδιόμορφο καθεστώς που είναι πότε ευνοϊκό και πότε επιβαρυντικό για την καμπούρα τους; Αν εγώ γράψω τι πραγματικά πιστεύω για ορισμένους εξ αυτών θα με σύρουν στον δικαστή. Εγώ δεν μπορώ να κάνω το ίδιο. Το Σύνταγμα υπονομεύει το ίδιο το Σύνταγμα. Και έτσι όπως θα εξελιχθεί αυτή η ωραία ιστορία, θα λειτουργήσει ως πλυντήριο πολιτικών προφίλ. Οι μοναχοί, φαντάζομαι, δεν ανησυχούν. Διότι το μοναστήρι είναι πάντα καλά. Στο μακρινό μέλλον ο Εφραίμ θα αγιοποιηθεί ως ο ηγούμενος που κράτησε ψηλά το λάβαρο της ορθοδοξίας σε μια περίοδο σκληρών διώξεων.
•••
Μια γνωστή ψυχολόγος μου έλεγε πως ενώ οι συνθήκες για τη δουλειά της έχουν βελτιωθεί θεαματικά, η ίδια αντιμετωπίζει πτώση τζίρου, χωρίς μάλιστα να χρεώνει υψηλά ποσά και να εγείρει απαιτήσεις για εξόφληση αμέσως μετά την επίσκεψη. Στην αρχή είπα να της προτείνω να με πάρει από το χέρι και να γυρίζουμε τα συνέδρια των ψυχολόγων ανά τον κόσμο. Θα με επιδείκνυε, θα τους έδινε την ευκαιρία να κάνουν συνεδρία με ένα case study της ψυχολογίας και απλώς θα μου έδινε ένα καλό ποσοστό από τα κέρδη. Άρχισε να μου λέει τα γνωστά: η κρίση προκαλεί ψυχολογική πίεση, οι άνθρωποι ασφυκτιούν, αλλά δεν έχουν τα 50 ως 100 ευρώ που απαιτεί μία συνεδρία με ψυχολόγο. Εγώ διαφώνησα και της είπα ότι κατά τη γνώμη μου η κρίση είναι μια εξόχως ιδανική ευκαιρία ψυχολογικής ανάτασης. Αρχικώς, καλό είναι να ξεκαθαρίσεις τις σχέσεις σου με τον περίγυρο. Δευτερευόντως, θα πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου. Εν ανάγκη, μετέφερε στην κρίση τις ευθύνες για όλες τις αποτυχίες σου. Και, τρίτον, άρχισε, επιτέλους, να εκτιμάς απλά πράγματα. Ναι, σας μιλάω σοβαρά, έξω επικρατεί άπνοια, ο ουρανός είναι τόσο γκρίζος ώστε να μην τον πεις ακριβώς μαύρο και ένα μεγάλο δένδρο, που όλο ξεχνώ να ρωτήσω πώς λέγεται, έχει ανοίξει σαν αγκαλιά. Είναι από τις στιγμές που βλέπεις τον θάνατο ως μια ευχάριστη προοπτική. Επιστρέφεις στη φύση και δεν έχεις καμία απολύτως έγνοια.
•••
Καλό, αλλά μαύρο. Το ξέρω. Όμως η μαυρίλα σε προκαλεί να τη ξύσεις. Ξέρω περιπτώσεις ανθρώπων που βρήκαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν το απλό. Δεν θα σας πω ότι η φτώχεια έγινε μόδα, επειδή αν στήνεσαι στην ουρά για να πληρώσεις με δόσεις τη ΔΕΗ, θα με πάρεις με τις πέτρες. Είναι, όμως, από τις περιπτώσεις που επανεξετάζεις αυτά που έχεις, που ζητάς απλώς υγεία και στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Θέλω να σας πω κάτι σκληρό. Τις μέρες αυτές επισκέπτομαι συχνά ένα νοσοκομείο. Μη χαίρεστε θρησκευόμενα πατριωτάκια, οι κατάρες που μου στέλνετε δεν έπιασαν τόπο. Επισκέπτομαι συγγενικό πρόσωπο. Το εν λόγω πρόσωπο είχε την ευχέρεια να πληρώσει μόλις δύο χιλιάρικα για μία επέμβαση, να προμηθεύεται εξοπλισμό από την αγορά και, τέλος πάντων, να καλύπτει τα έξοδα για μία αποκλειστική νοσοκόμα. Ομως έναν όροφο μακριά μπορείς να δεις νέους ανθρώπους που κάνουν χημιοθεραπεία σε ράντζο. Διαβητικούς που φροντίζουν μόνοι τη διατροφή τους επειδή το νοσοκομείο δεν έχει τα απαραίτητα προς κάλυψη. Μπορώ, Λοβέρδε μου, να κατανοήσω τα πάντα. Μπορώ να δεχθώ και το δάκρυ σου, που χάρη σε σένα μπορούμε να εισάγουμε σίριαλ από τη Βραζιλία και να τους στέλνουμε πολιτική επικαιρότητα. Δεν μπορώ, όμως, να δεχθώ την έλλειψη της στοιχειώδους αξιοπρέπειας. Επίσης δεν γίνεται, όπως πληροφορούμαι αρμοδίως, να ζητεί το υπουργείο λειτουργία ολοήμερων νοσοκομείων και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να επιστρέφει την απόφαση ως απαράδεκτη. Να που τελειώνει και αυτή παράγραφος και πάλι στον θάνατο φτάνω. Έτσι κι είσαι ένας φτωχός ασθενής, η μοναδική οδός προς την αξιοπρέπεια είναι η μακαρία που προβλέπει και βαρκάδα στην Αχερουσία για να ταΐσεις μετά το άγριο σκυλάκι που λέγεται Κέρβερος. Και αυτό πάντα σε αφήνει να περάσεις.
•••
Γι’ αυτό σε πληροφορώ ότι δεν έχω κανέναν ηθικό ενδοιασμό όταν οι άλλοι διαδηλώνουν και αποκλείουν την Ακρόπολη. Πάντα αυτός ο βράχος υφίσταται τα βάρη της εποχής που τρέχει στα πόδια του. Οι χριστιανοί τον κακοποίησαν, Τούρκοι και Ενετοί έπαιξαν κανονιές, άλλοι πλιατσικολόγησαν. Ο βράχος δεν είναι υπεράνω της εποχής του. Επίσης δεν υφίσταται ιερότητα χώρου και άλλες μπούρδες όσο οι άνθρωποι βυθίζονται στη μιζέρια. Στο παρελθόν κάποιοι ταμπουρώθηκαν εκεί για να σώσουν τη ζωή τους. Τώρα το κάνουν άλλοι για να προστατεύσουν την αξιοπρέπειά τους. Τα μνημεία δεν έχουν χαρακτήρα, δεν ταπεινώνονται. Οι άνθρωποι όμως θα το υποστούν και αυτό. Τα μνημεία στέκουν αγέρωχα στην αιωνιότητα. Σε δέκα, είκοσι, πενήντα και εκατό χρόνια κανένας δεν θα θυμάται τον κακομοίρη που διαδήλωσε ζητώντας να πληρωθεί. Γιατί και η δικιά του ιστορία θα σβηστεί από τον χρόνο, ενώ ο ίδιος θα έχει γίνει λίπασμα για ζουμπούλια. Όπως πολύ σοφά το είχε πει και ο Παπακωνσταντίνου, μακροπρόθεσμα θα πεθάνουμε όλοι.