Το λυκόφως των «φαμιλιών»…

Η «Φαμίλια» Μητσοτάκη, με ισχυρή δόση τηλεοπτικής «Δυναστείας», εφελκύει την προσοχή της ελληνικής πολιτικής ζωής επί μία εξηκονταετία.
Η κορύφωση της δράσης της εστιάζεται σε δύο φάσεις:
• Ιούλιος 1965: Η άμεση και αποφασιστική συνεργασία του αρχηγέτη της Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο Bασιλικό Πραξικόπημα ανατροπής της νομίμου κυβερνήσεως της Ενώσεως Κέντρου υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου. Η γνωστή «Αποστασία».
Στο μεσοδιάστημα, Ιούλιος 1965 – προσχώρηση στη ΝΔ 1978, ο Κ. Μητσοτάκης παραμένει ο απόβλητος της ελληνικής πολιτικής ζωής. Με την παρεμβολή της επταετούς χουντικής διακυβέρνησης (1967 – 1974), αν και αποσυνάγωγος, καθίσταται βαθμιαίως, έστω και με δισταγμούς, από τη συντηρητική παράταξη συνομιλητής, ενώ προβάλλει πάντοτε για τον χώρο του Δημοκρατικού Κέντρου ο
«Αποστάτης»…
• Η αποδοχή της προσχώρησής του το 1978 στη Νέα Δημοκρατία από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Πρεσβύτερο αποκαθαίρει τον Κ. Μητσοτάκη από το προπατορικό αμάρτημα της Αποστασίας, σε σημείο ώστε ο «σώγαμπρος» του 1978 να αλώσει την ηγεσία της παράταξης το 1984 και να καταστεί πρωθυπουργός της χώρας την περίοδο 1990-1993…
Η «Φαμίλια» Μητσοτάκη, τοπικής κρητικής εμβέλειας και δράσης προ του Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου (Αντιδικτατορικό Κίνημα υπό την ηγεσία του Αριστομένη Μητσοτάκη το 1938 κ.λπ.), εισέρχεται στον πανελλήνιο στίβο λόγω της εξ αγχιστείας συγγένειάς της με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Παραμένει σημείο αναφοράς στην πολιτική πορεία του εκ Κρήτης πολιτευτή, η φωτογραφία που τον απεικονίζει μαθητή του Δημοτικού στην αγκαλιά του Εθνάρχη. Όμως και στην περίπτωση αυτή ο Κ. Μητσοτάκης επέδειξε «διαγωγή Κάιν» προς τον Σοφοκλή
Ελευθερίου Βενιζέλο στις αρχές της δεκαετίας του 1950!
Ιστορικοί και πολιτικοί αναλυτές δεν αντέχουν παρά να τον χαρακτηρίζουν ως τον «κακό δαίμονα» της πολιτικής ζωής της χώρας και να διασυνδέουν τη δράση του με καταστροφικά αποτελέσματα για την ομαλή πορεία της (Αποστασία – Δικτατορία. Ταραχώδες 1989 – Ειδικό Δικαστήριο για Ανδρέα Παπανδρέου = Διχασμός Ελληνικού Λαού κ.λπ.).
Το χαρακτηριστικό της «Φαμίλιας» Μητσοτάκη, κυρίως μετά τον Ιούλιο του 1965 και τη σύμπραξή της στο Βασιλικό Πραξικόπημα -προάγγελο της επταετίας των συνταγματαρχών- και την πλήρη σχεδόν απομόνωσή της από το σύνολο του πολιτικού φάσματος, είναι η σφυρηλάτηση ισχυρών συνεκτικών δεσμών μεταξύ των μελών της.
Μητριαρχικής υφής, η «Φαμίλια» αναγνωρίζει, άνευ αντιλόγου, καθοδηγητικό ρόλο στη «Μητέρα Μαρίκα», η οποία αγκάλιασε ολοψύχως τον αείμνηστο γαμπρό της Παύλο Μπακογιάννη, μετά τη στυγερή δολοφονία του οποίου αντιμετώπισε, κατά τους γνωρίζοντες τα της οικογενείας, με επιφυλακτικότητα την εξακόντιση σε πρώτο πλάνο στην πολιτική, της θυγατέρας της Ντόρας Μπακογιάννη. Είναι από τις ελάχιστες στιγμές διάστασης απόψεων στη «Φαμίλια» Μητσοτάκη.
Η «Μάδερ Φαμίλια» παραμένει, ως λέγεται, προσηλωμένη στην αρχή της αρρενογονίας… Και επομένως τάσσεται υπέρ του προβαδίσματος του υιού της Κυριάκου.
Η «Φαμίλια» Μητσοτάκη έχει κατορθώσει μέχρι στιγμής τρία από τα μέλη της (Πατήρ, Ντόρα, Κυριάκος) να έχουν εξασφαλίσει διά βίου πλουσιοπάροχο σίτιση στο Δημόσιο Πρυτανείο, ενώ προωθεί προς αυτήν την κατεύθυνσή και τον εγγονό Κώστα Μπακογιάννη!
Το «Πόθεν έσχες» της «Φαμίλιας» την κατατάσσει μεταξύ των πλέον πλουσίων της χώρας (κτίρια, οικήματα, πολυτελή ή μη, οικόπεδα, αγροτεμάχια, τραπεζικές καταθέσεις κ.λπ.).
Ο Νοέμβριος του 2009 στιγματίζει την πολιτική δράση της «Φαμίλιας» Μητσοτάκη. Η βεβαιότητα ότι το «δαχτυλίδι της διαδοχής», κατά τα ειωθότα μεταξύ των «Φαμιλιών», θα παραδοθεί από τον εκπρόσωπο της «Φαμίλιας» Καραμανλή στην Ντόρα Μπακογιάννη – Μητσοτάκη εξανεμίζεται όταν στους κόλπους της συντηρητικής παράταξης εκρήγνυται αιφνιδίως και απροειδοποιήτως η εκ των κάτω Κοινωνική Επανάσταση.
Η εκλογική βάση της παράταξης μετά τη συντριπτική ήττα των εκλογών του Οκτωβρίου συνειδητοποιεί τον ολέθριο ρόλο των «Φαμιλιών» για την ίδια την υπόσταση της χώρας, και οι «καθωσπρέπει» ή, άλλως πώς, «άνθρωποι του καναπέ», συνθέτουν την πλημμυρίδα των 850.000 ατόμων που προβάλλουν βέτο στις «Φαμίλιες». Και αποφασίζουν να αποδεσμευθεί η συντηρητική παράταξη από την κηδεμονία τους.
Η ήττα για τη «Φαμίλια» Μητσοτάκη είναι αβάστακτη… «Πατήρ Φαμίλιας» και η διάδοχος κόρη, η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, διακατέχονται από το «σύνδρομο Σαμψών» («Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων…»). Θέτουν την ικανοποίηση του προσωπικού τους εγωισμού υπεράνω της παράταξης και ευρύτερα της ομαλής πολιτικής εξέλιξης της χώρας.
Παραμονεύουν και αναζητούν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν το στιλέτο της εκδίκησης κατά της νυν ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας. Συμμαχούν «ακόμη και με τον διάβολο», αρκεί να ικανοποιήσουν το πάθος τους…
Στο σημείο αυτό επέρχεται και ένας εσωτερικός κλονισμός στη «Φαμίλια». Ο υιός Κυριάκος προβάλλει ισχυρές τάσεις ανεξαρτησίας. Εξορκίζει το «Σύνδρομο Σαμψών» και διαμηνύει προς την Αραβαντινού, την έδρα της «Φαμίλιας», «παρελθέτω απʼ εμού το ποτήριον τούτο…».
Όμως στο σημείο αυτό εκδηλώνεται η έμπρακτη αλληλεγγύη των «Φαμιλιών». Εκείνη των Παπανδρέου, με τις επιρροές που διαθέτει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, προωθεί στο βήμα της επικαιρότητας για λόγους μικροκομματικής σκοπιμότητας, τον «Πατέρα Φαμίλια» και σε πλάγιο ήχο τη φιλόδοξη κόρη, που ενυπνιάζεται «κομματικούς σχηματισμούς για ανανέωση της πολιτικής ζωής»!
Αλλά «φωνή μεν Ιακώβ, χείρες δε Ησαύ»! Το λυκόφως των «Φαμιλιών» επέρχεται ανεπιστρεπτί…