Αύξηση του ΦΠΑ

Μετά τις εκλογές στις 7/11 για την τοπική αυτοδιοίκηση (ή, για να το πούμε καλύτερα, μετά τις δημοτικές εκλογές που παραμένουν Τ.Α. και τις περιφερειακές την ίδια μέρα, που ΔΕΝ έχουν μόνον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα αλλά και ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ του ίδιου του κράτους) είναι προφανές πως η κυβέρνηση θα περάσει στην τρίτη και ίσως ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ. Το γιατί δεν το κάνει πριν από τις 7/11 είναι ηλίου φαεινότερον, μεγάλα παιδιά είστε. Να διακινδυνεύσει και σε αυτό το επίπεδο την έκφραση των πολιτών στις κάλπες; Εδώ αναγκάστηκε ο εκλεκτός της υποψήφιος περιφερειάρχης για την Αττική να δηλώσει ότι ως πολίτης (sic!) είναι κατά του Μνημονίου (!) για να μαζέψει κανένα ψηφαλάκι… Πάμε λοιπόν για την αύξηση του ΦΠΑ μετά τις 7/11, μην προκαλούμε ανοιχτά κιόλας. Όμως αυτός ο χρονικός σχεδιασμός απλώς μετατοπίζει για λίγες εβδομάδες τις ήδη ΕΙΛΗΜΜΕΝΕΣ αποφάσεις. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Με βάση τις δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών και αυτά που διοχετεύουν στα ΜΜΕ τα παπαγαλάκια προκύπτει το συμπέρασμα ότι θα αυξηθεί κατά
1-2 μονάδες ο κατώτατος συντελεστής ΦΠΑ, θα αυξηθεί ο μεσαίος συντελεστής από 11% στο 13% και θα υπάρξουν είδη που βαφτισμένα ως «είδη πολυτελείας» θα μεταφερθούν από τον μεσαίο συντελεστή που σήμερα είναι 11% στον ανώτατο συντελεστή, ήτοι στο 23%.
Για τη «λαϊκότητα» του θέματος -και του ΘΕΑΜΑΤΟΣ- ορισμένα βασικά είδη -όπως το ψωμί, το γάλα, κάποια τυριά- θα περάσουν από τον μεσαίο στον κατώτατο συντελεστή, ώστε να προστατευθεί και το (μη υπάρχον) «εισόδημα του φτωχού»… (καλά, για του ανέργου δεν το συζητάμε, «ας πρόσεχε»…).
Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να αποφύγει το μαζικό πέρασμα ειδών και υπηρεσιών από το 11% στο 23%, όπως προβλέπεται στο απεχθές Μνημόνιο, και να επιτύχει, ει δυνατόν, ισοδύναμο δημοσιονομικό αποτέλεσμα σκαμπανεβάζοντας όλους τους συντελεστές του ΦΠΑ. Αποτέλεσμα όλων τούτων, φορολογική ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ της κατανάλωσης κατά ένα δισεκατομμύριο ευρώ ΕΤΗΣΙΩΣ.
Γίνεται ευκόλως αντιληπτό σε όλους / όλες τι σημαίνει η νέα αύξηση του ΦΠΑ, όσον αφορά τόσο την οικονομία όσο και την τσέπη μας. Κοντολογίς, μια ΤΑΞΙΚΗ πολιτική όχι ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ του δημόσιου χρέους, αλλά ΤΑΞΙΚΗΣ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗΣ – ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗΣ της ελληνικής κοινωνίας με ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ του αριθμού του 1/3 ως τώρα «αποκλεισμένου» πληθυσμού (οι περιβόητες κοινωνίες των 2/3 του αναπτυγμένου καπιταλισμού) και με τη λογική ότι στο τέλος θα γίνει ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ, θα προκύψουν ως 1/3 οι «προνομιούχοι» – οι λοιποί θα καταλήξουν ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ (ή εν πάση περιπτώσει μονίμως ζορισμένοι).
ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΚΑΜΙΑ κοινωνία ΘΛΙΨΗΣ και ΜΙΖΕΡΙΑΣ ούτε προτείνω την ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ μπας και γίνει η «Επανάσταση του Προλεταριάτου» που ορισμένοι προσδοκούν πάνω από 100 χρόνια. Απεναντίας, είμαι υπέρ της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ, της ΣΥΝΕΥΡΕΣΗΣ. Δυστυχώς όμως όλα αυτά, όπως και η κοινωνική συνοχή,
όλο και απομακρύνονται με τις
αποφάσεις της κυβέρνησης, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ…

* Αρχιτέκτονα – συγγραφέα, υποψήφιου συμβούλου στον Κεντρικό Τομέα με τον συνδυασμό «Αττική Συνεργασία – ΟΧΙ στο Μνημόνιο» υπό τον Αλέξη Μητρόπουλο για την Περιφέρεια Αττικής.