Το ΠΑΣΟΚ ως… Μαρία Αντουανέτα

Είναι βέβαιο, πλέον, ότι το Μνημόνιο δεν «βγαίνει»…
Ένα πρόγραμμα «δημοσιονομικής προσαρμογής», το οποίο έπειτα από 5 χρόνια της πιο σκληρής λιτότητας δεν καταφέρνει να μηδενίσει το έλλειμμα, ενώ αντιθέτως αυξάνει υπερβολικά το χρέος, δεν είναι «πρόγραμμα εξυγίανσης».
Είναι πρόγραμμα που οδηγεί σε χρεοκοπία! Κι επειδή η Ελλάδα έχει ήδη παραδοθεί σε «διεθνή διαχείριση», η χρεοκοπία θα είναι «ελεγχόμενη».
Τι σημαίνει «ελεγχόμενη χρεοκοπία»;
Για την ίδια τη χώρα που χρεοκοπεί είναι σκέτη χρεοκοπία, αν και πολύ πιο οδυνηρή…
Για τις χώρες που την έχουν δανείσει (οι τράπεζές τους) είναι λιγότερο επώδυνη ωστόσο. Διότι προλαβαίνουν να ξεφορτωθούν τα «τοξικά» της ομόλογα, με κάποια «έκπτωση» ασφαλώς, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα…
Αυτό το ομολογεί πλέον και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος, ο κ. Τομάζο Σκιόπα.
Χώρια που το αποκαλύπτουν πλέον και οι αριθμοί:
Σε όλα, σχεδόν, η Μνημονιακή Πολιτική έπεσε έξω:
— Σχεδίαζε για φέτος αύξηση των Εσόδων κατά 13,7%. Μέσα στο πρώτο τετράμηνο πέτυχε άνοδο κατά 3,4%. Κι αυτό σχεδόν συνολικά από την «έκτακτη εισφορά» των επιχειρήσεων. Χωρίς την έκτακτη εισφορά η αύξηση των εσόδων είναι ουσιαστικά γύρω στο 0,6%! Δηλαδή έκαναν όλες αυτές τις σαρωτικές αυξήσεις σε πάσης φύσεως φόρους για να βγάλουν… τίποτε!
– Τους ξέφυγαν και οι Δαπάνες. Εδώ υπάρχει μείωση, αλλά με μέτρα εκτός Μνημονίου: Περιόρισαν, μεταξύ άλλων, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) κατά 33%, ενώ προγραμμάτιζαν να το μειώσουν κατά 3,3%.
– Τους ξέφυγε, τέλος, και ο πληθωρισμός – είναι τριπλάσιος απ’ όσο τον υπολόγιζαν!
Ήδη έχουν πέσει έξω σε όλα.
Συνεπώς;
Μας πάνε για χρεοκοπία! Μακρόσυρτη και βασανιστική. Για πολλά χρόνια, όσο κοιτάμε στο μέλλον θα βλέπουμε σκοτάδι…
Και το χειρότερο: Τώρα πια ξέρουμε ότι δεν ήταν «αναπόφευκτο»:
Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία είχαν πριν από λίγες μέρες το ίδιο δίλημμα που είχαμε εμείς τον περασμένο Μάιο.
Δεν προσέφυγαν σε Μηχανισμό Στήριξης και δεν υπέγραψαν Μνημόνιο. Προτίμησαν να δανειστούν από τις αγορές κατευθείαν. Με πολύ υψηλό επιτόκιο. Πάνω από 6% και ενίοτε πάνω από 6,5%. Όσο μπορούσαμε κι εμείς να δανειστούμε τον περασμένο Απρίλιο…
Μόνο που εκείνοι γλίτωσαν το Μνημόνιο…
Προσέξτε: Η Ιρλανδία έφτασε να δανείζεται με τρέχον έλλειμμα 32%, όχι 13,6% που είχαμε εμείς πέρυσι (κι αυτό «πειραγμένο», από το ΠΑΣΟΚ). Και με συνολικό χρέος λίγο πάνω από 100%, πολύ κοντά σε αυτό που είχαμε κι εμείς πέρυσι (112%).
Αυτοί δανείστηκαν όμως. Δεν παραδόθηκαν στην «τρόικα»…
Τώρα, λοιπόν, αποκαλύφθηκε ότι ακόμα και στο «παρά ένα», στα τέλη του περασμένου Απριλίου, μπορούσαμε να βγούμε στις αγορές και να δανειστούμε, έστω και ακριβά, για να αποφύγουμε το Μνημόνιο. Όπως ακριβώς έκαναν τώρα η Πορτογαλία και η Ιρλανδία – η δεύτερη με πολύ χειρότερα νούμερα από τα δικά μας.
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που μας «έδεσε» με το Μνημόνιο και ταυτίστηκε απόλυτα με το Μνημόνιο, είναι ήδη χαμένη. Για να μην πω «τελειωμένη». Αποδεικνύεται «μιας χρήσεως» γι’ αυτούς που τη χρησιμοποίησαν…
Μαζί με την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, όμως, είναι τελειωμένοι και οι καθεστωτικοί μηχανισμοί: Οι εφημερίδες και τα μεγάλα ΜΜΕ που στήριζαν παραδοσιακά το ΠΑΣΟΚ –ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση– πνέουν τα λοίσθια.
Η πορεία μιας κοινωνίας σε χρεοκοπία με ταυτόχρονη διάλυση των παραδοσιακών «στηριγμάτων» του καθεστώτος είναι εξαιρετικά επικίνδυνη προοπτική. Όσο πιο λίγο κρατήσει, όσο πιο γρήγορα γίνει, τόσο το καλύτερο.
Το ερώτημα είναι, πλέον, αν το ΠΑΣΟΚ θα παραδώσει την εξουσία ομαλά και σύντομα ή θα το «τραβήξει όσο πάει» (πιθανόν για να προλάβει ο πρωθυπουργός να μεταπηδήσει σε άλλα «διεθνή καθήκοντα» για τα οποία εμφανώς προετοιμάζεται)…
Η κάθαρση της Ελληνικής Τραγωδίας δεν θα γίνει μέσα από…εξεταστικές που ουδέν ανακαλύπτουν. Αλλά από την οδυνηρή αφύπνιση και την ψήφο του λαού, με την οριστική ήττα του κόμματος που έφερε τρία πράγματα στην Ελλάδα: τον κρατισμό, τον λαϊκισμό και τη συστηματική πολιτική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος. Αυτό το κράμα κυνισμού και υποκρισίας δηλητηριάζει πια την κοινωνία περισσότερο κι από την ίδια την ύφεση.
Το να ακούς υψηλόβαθμο στέλεχος της κυβέρνησης να λέει στους ψηφοφόρους του «μη διαμαρτύρεστε, μαζί τα φάγαμε» είναι πολύ χειρότερο από εκείνο που ξεστόμισε η Μαρία Αντουανέτα, όταν από το μπαλκόνι της αντίκρισε τον επαναστατημένο όχλο του Παρισιού: «Γιατί φωνάζουν για ψωμί και δεν τρώνε… παντεσπάνι»;
Το «λεφτά υπάρχουν» και το «μαζί τα φάγαμε» είναι οι τέσσερις λέξεις που κλείνουν μιαν ολόκληρη 35ετία «προδομένων οραμάτων», και καμιά δεκαπενταριά χρόνια ολοφάνερης παρακμής. Που την έβλεπαν πολλοί. Αλλά δεν την ομολογούσε κανείς. Και τώρα τη βιώνουν στο πετσί τους όλοι…
Με το «παντεσπάνι» η Μαρία Αντουανέτα το ‘φαγε το όμορφο κεφαλάκι της.
Σήμερα δεν υπάρχουν γκιλοτίνες και Ροβεσπιέροι. Αλλά η έπαρση και η αλαζονεία των ισχυρών συναντούν πάντα τη Νέμεση.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα παραδώσει γρήγορα και ομαλά, για να σωθεί ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί.
Και για να αποτραπούν τα χειρότερα που, δυστυχώς, φάνηκαν ήδη στον ορίζοντα…
Ν. Ζ.