Σκάνδαλο ή σκευωρία;

Και οι δύο πλευρές, επιτιθέμενη και αμυνόμενη, ποντάρουν τα ρέστα τους, γνωρίζοντας ότι καμία από τις δύο δεν πρόκειται να τα χάσει. Επιχειρήματα και «επιχειρήματα» υπάρχουν ΑΦΘΟΝΑ και για τους μεν και για τους δε. ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ δεν θα πάρω –και δεν μπορώ να πάρω– θέση, αφού αγνοώ, όπως άλλωστε και το σύνολο των Ελλήνων που ΔΕΝ ανήκουν στο ένα ή το άλλο από τα εμπλεκόμενα κόμματα (και ΔΕΝ φανατίζονται με ΜΙΣΕΣ αλήθειες), ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΤΥΧΕΣ του πολυδαίδαλου προβλήματος του Βατοπεδίου.
Έμμεση όμως ΠΟΛΙΤΙΚΗ θέση θα πάρω ευθαρσώς. ΠΟΛΙΤΙΚΗ θέση που στρέφεται εναντίον του επιτιθέμενου, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό επειδή προδήλως πρόκειται για ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ή, ορθότερα, για ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΑΜΥΝΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ, αφού οι κρατούντες σήμερα, με τα πεπραγμένα τους και τα όσα προτίθενται να πράξουν ακόμα, έχουν σφαγιάσει οικονομικά και ηθικά τους πλείστους Έλληνες και έχουν συρρικνώσει χωρίς αιδώ την εθνική κυριαρχία της χώρας μας.
Επιπλέον αιτία της προρρηθείσας «απεγνωσμένης άμυνας διά της επιθέσεως» είναι Ο ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ, ώστε οι ήδη ξεζουμιζόμενοι και απολυόμενοι πολίτες να μη σκέπτονται τα δεινά που τους περιμένουν μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπως, επί παραδείγματι, ο ΥΠΕΡΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης. Ματαιοπονούν όμως οι εκφράζοντες δημοσίως τις… σωτήριες για την Ελλάδα απόψεις και αποφάσεις τους, ψευδόμενοι μονίμως ασύστολα, με φαιδρά, άοσμα και άγευστα πρόσωπα, όπως ο πληκτικός κ. Πεταλωτής ή ο κ. αντιπρόεδρος, η προσωποποίηση της ιταμότητας και της γελοιοποίησης θεσμών, αξιών και παραδόσεων, συμπεριλαμβανομένου και του υποτίθεται… αριστερού ατομικού του παρελθόντος.
Παρά τις άοκνες προσπάθειες των στη μεγάλη τους πλειονότητα ΔΙΑΒΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΩΝΗΜΕΝΩΝ ΜΜΕ, οι Έλληνες ούτε ξεχνούν ούτε τρώνε το κουτόχορτο με τη σέσουλα. Το αντίθετο μάλιστα. Χαρακτηριστική –και αποστομωτική– υπήρξε η απάντηση μιας ξερακιανής γριούλας στην ερώτηση δημοσιογράφου ποιος κατά τη γνώμη της από τους Καραμανλή και Παπανδρέου είναι ο χειρότερος. «Κουμάσια, παιδί μου, είναι και οι δυο τους. Όμως ο Παπανδρέου μού πήρε την μπουκιά απʼ το στόμα, όχι ο Καραμανλής».
Η αξιολύπητη γριούλα δεν θα ήξερε τι να απαντήσει εάν της ετίθετο ένα ανάλογο ερώτημα για την εξωτερική πολιτική των δύο. Κάθε καλόπιστος, μορφωμένος και συνειδητός πολίτης θα θύμιζε, αντιμετωπίζοντας ένα τέτοιο ερώτημα, τα εξής: «Ο Καραμανλής, παρά τις συνεχείς τρικλοποδιές της επί των Εξωτερικών υπουργού του, έβαλε βέτο στο Βουκουρέστι για το Σκοπιανό παρουσία του Μπους. Προώθησε τις σχέσεις της χώρας μας με τη Ρωσία, συναντώμενος πέντε φορές με τον Πούτιν για την υλοποίηση του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης. Καταδίκασε έμμεσα αλλά σαφέστατα το επαίσχυντο Σχέδιο Ανάν δηλώνοντας ότι “υπό ορισμένες προϋποθέσεις θα μπορούσε να έχει και κάποια θετικά σημεία”, ενώ ο Παπανδρέου έσπευσε να ταχθεί αναφανδόν υπέρ του και μάλιστα ΠΡΙΝ από το διάγγελμα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου». Αυτά θα έλεγε περίπου κάθε καλόπιστος, μορφωμένος και συνειδητός πολίτης, υποθέτω. Όσο για μένα, θα προσθέσω και θα επαναλάβω για τρίτη ή τέταρτη φορά ότι «ο Καραμανλής ο νεώτερος υπήρξε Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ έλληνας πρωθυπουργός μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που ΥΠΕΡΕΒΗ ΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ στους Αμερικανούς». Γιʼ αυτό και, συντρεχόντων και των δικών του λαθών, τον έφαγαν λάχανο μέσω των υποκλοπών των προσωπικών του τηλεφώνων.
Αντίθετα με τον Καραμανλή, ο θιασώτης και ζηλωτής του επαίσχυντου Σχεδίου Ανάν (που ΑΝΑΒΙΩΝΕΙ σήμερα με ανούσιες βελτιώσεις) έχει αναγάγει ως πρωθυπουργός την ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ στους Αμερικανούς σε υπέρτατο κανόνα της πολιτικής του. Αυτός είναι ο λόγος που μας υποδούλωσε στο ΔΝΤ και έγινε πειθήνιος εντολοδόχος των επιταγών του Μνημονίου. Επιταγές εισπρακτικές και μονεταριστικές ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΤΕΛΕΣΦΟΡΕΣ – και το γνωρίζει. Ταξιδεύει συνεχώς, έρχεται ως επισκέπτης στην Ελλάδα, προσφέρει πλουσιοπάροχα γεύματα και δείπνα σε βουλευτές του και πολιτικούς συντάκτες, την ώρα που η γενική σπατάλη του κράτους έχει εξανεμίσει 4 δισ. ευρώ –όσα εξοικονόμησαν οι έλληνες δυνάστες μας από τις περικοπές μισθών και συντάξεων του Δημοσίου– χώρια τα ανυπολόγιστα ακόμα έξοδα που κοστίζει μια κυβέρνηση 49 (από 36 η προηγούμενη) μελών και τις πρόσθετες επιβαρύνσεις που προκύπτουν από τις εξόφθαλμες δυσλειτουργίες της. Ο… θριαμβευτής των παρά μία ημέρα προ έτους εθνικών εκλογών –εκλογές που τις κέρδισε χωρίς να αυξήσει ούτε κατά κεραία το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ λόγω αφειδών υποσχέσεων– ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΠΛΗΡΕΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. Αδιέξοδο που κυβερνητικά και εξωκυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ το νιώθουν στο πετσί τους, γιʼ αυτό και προσπαθούν να διαφοροποιούνται σε ιδιωτικές έστω συζητήσεις από το Μνημόνιο και να προβάλλουν αντιρρήσεις σε κατάπτυστα μέτρα που αφορούν τους φορτηγατζήδες (που τους κλέβουν απροκάλυπτα, παραβαίνοντας και το Σύνταγμα) ή την αθωωτική για τους μεγαλοκαρχαρίες απατεώνες περαίωση.
«Υπάρχουν λεφτά, υπάρχουν λεφτά!», διαλαλούσε προεκλογικά ο Παπανδρέου ο τρίτος για να σκαρφαλώσει στην εξουσία ή μάλλον στον σβέρκο μας και τον πιστέψαμε, αφού ο άλλος δεν υποσχόταν τίποτα. Τώρα που συνεχίζει να ψεύδεται ακατάπαυστα, εφαρμόζοντας μάλιστα τα εκ διαμέτρου αντίθετα από εκείνα που ευαγγελιζόταν, ήρθε η ώρα να τον φιλέψουμε… «Θα μας πάρουνε με τις πέτρες», έλεγε ο ίδιος. Προφητικά μήπως; Την πρώτη δόση της… προσφοράς μας θα την… απολαύσει μαζί με τα κατάμαυρα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Καταλήγω όπως άρχισα: Σκάνδαλο ή σκευωρία; Παρʼ όλο που έχω απάντηση διαισθητική, δεν θα τη δώσω, αφού τα στοιχεία που διαθέτω είναι πλημμελή. Το μόνο που θα πω έμμεσα είναι ότι, αν υφίσταται σκάνδαλο, είναι αποτέλεσμα σκοτεινών δραστηριοτήτων του γνωστού για τη φιλοχρηματία του Εφραίμ. Και θα προσθέσω ότι υπάρχει αναλογία με το «σκάνδαλο Κοσκωτά», το οποίο ήταν δημιούργημα μεγάλων εκδοτών που φρύαξαν επειδή η τεράστια επιτυχία των «24 ωρών» του Κοσκωτά είχε μειώσει αισθητά την κυκλοφορία των δικών τους εφημερίδων. Στόχος τότε ο Ανδρέας και στόχος σήμερα ο Καραμανλής.