«ΚΛΕΙΔΩΝΕΙ» Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΧΡΕΟΥΣ!
Η χώρα αποφεύγει τη χρεοκοπία με αντάλλαγμα όμως τεράστια εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική, που θα την καθορίζει εκπρόσωπος των δανειστών, που θα εγκατασταθεί εδώ!
Θα είναι στην ουσία ο υπερυπουργός Οικονομικών, καπέλο στον έλληνα υπουργό Οικονομικών, που απλώς θα υλοποιεί τις εντολές του… Και όταν θα βλέπει ότι τα έσοδα υστερούν από τον στόχο, θα διατάζει κόψε κι άλλο τους μισθούς, τις συντάξεις, τέλος τα «δώρα», αυξήστε τον ΦΠΑ! Όλα αυτά σημαίνουν δέσμευση για λιτότητα διαρκείας μέχρι το 2014.
Η συμφωνία που προωθείται φαίνεται ότι ικανοποιεί τα διεθνή τραπεζικά κεφάλαια, καθώς απομακρύνει τη βέβαιη χρεοκοπία της χώρας το 2014. Δεν είναι τυχαίο, αναφέρουν καλά πληροφορημένες τραπεζικές πηγές, ότι το spread των ελληνικών 10ετών ομολόγων έπεσε σε λίγες ημέρες περίπου κατά 200 μονάδες βάσης (2%), ενώ οι διεθνείς οίκοι άρχισαν να συνιστούν στους πελάτες τους αγορά ελληνικών τίτλων.
Αξιόπιστες πληροφορίες του «Π», από πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις παρασκηνιακές συζητήσεις, αναφέρουν πως σε ό,τι αφορά την Ελλάδα η διεθνής συμφωνία μεταφράζεται ως εξής:
= Η χώρα θα τεθεί υπό την «ομπρέλα» του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF) αμέσως μετά τη λήξη της περιόδου χρηματοδότησης από την «τρόικα», το 2014. O EFSF, που σχεδιάζεται να ενσωματωθεί πλήρως στη νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και όχι να διαλυθεί μετά το 2013, όπως προβλέπεται σήμερα, θα προχωρήσει σε μερική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
= Η αναδιάρθρωση δεν θα περιλάβει κατ’ αρχήν χρέη σε ιδιωτικούς φορείς (τράπεζες, επενδυτικά χαρτοφυλάκια κ.λπ.), αλλά μόνο τα 110 δισ. ευρώ (περίπου ένα τρίτο του εθνικού χρέους) που θα έχει χορηγήσει η «τρόικα». Κατ’ αυτήν την έννοια, ο πρωθυπουργός είναι εν μέρει… ακριβής, όταν επαναλαμβάνει σε διεθνή ακροατήρια ότι δεν θα γίνει αναδιάρθρωση (restructuring) χρέους, έννοια που αναφέρεται σε υποχρεώσεις προς πιστωτές του ιδιωτικού τομέα. Σύμφωνα με πληροφορίες, πάντως, εξετάζεται αν θα ζητηθεί και από τους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας να συμμετάσχουν εθελοντικά στην αναδιάρθρωση, αποδεχόμενοι μια επιμήκυνση της χρονικής διάρκειας των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν, λαμβάνοντας ενδεχομένως εγγυήσεις από τον EFSF.
= Παίρνοντας τη… σκυτάλη από την «τρόικα», στην οποία μετέχει και το ΔΝΤ, ο αμιγώς ευρωπαϊκός μηχανισμός θα προχωρήσει σε αναχρηματοδότηση του δανεισμού της Ελλάδας από την «τρόικα», ο οποίος εσφαλμένα, όπως διαπιστώνουν πλέον όλοι, προβλέπει τριετή διάρκεια των δανείων, δημιουργώντας ασφαλείς προϋποθέσεις χρεοκοπίας της χώρας το 2014. Τα τριετή δάνεια θα μετατραπούν σε χαμηλότοκα ομόλογα του EFSF μεγάλης διάρκειας, οι λήξεις των οποίων θα τοποθετηθούν στα έτη με τις χαμηλότερες επιβαρύνσεις του Δημοσίου από χρεολύσια, ώστε να διευκολυνθεί η αποπληρωμή.
Οικονομικά κέρδη, πολιτική ζημία…
Όμως, αυτή η φαινομενικά ευνοϊκή συμφωνία αναχρηματοδότησης της χώρας συνεπάγεται τεράστια εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην οικονομική πολιτική, σύμφωνα με τους απαράβατους όρους που θέτει η Γερμανία, για να αποδεχθεί τη μονιμοποίηση του EFSF, παρά τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Η Ελλάδα θα δεσμευθεί για άλλα τρία χρόνια, με δυνατότητα επιμήκυνσης της περιόδου, σε εξαιρετικά αυστηρή οικονομική πολιτική, υπό την εποπτεία της Κομισιόν και του Eurogroup, αναλαμβάνοντας και ποσοτικές δεσμεύσεις για τη μείωση του δημόσιου χρέους.
Ουσιαστικά, επίσης, η χώρα θα χάσει το δικαίωμα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων στο Eurogroup, σύμφωνα με τη γερμανική επιταγή για στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων των χωρών με υπερβολικά χρέη που θα διασώζονται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αυτό, βέβαια, είναι ένα λεπτό σημείο της διαπραγμάτευσης, καθώς υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις στο παρασκήνιο για τις εξαιρετικά αυστηρές σχετικές γερμανικές προτάσεις.
Πάντως, το πλαίσιο της επικείμενης συμφωνίας περιγράφεται με αρκετή ακρίβεια σε βαρυσήμαντο άρθρο που υπέγραψαν στους «Financial Times» δύο γερμανοί καθηγητές υψηλού κύρους και ο κ. Σκιόπα (το περιεχόμενο του άρθρου, μάλιστα, υιοθέτησαν πλήρως ο Ζακ Ντελόρ, ο Ρομάνο Πρόντι, ο Γκι Φέρχοφσταντ και ο Γιόσκα Φίσερ): «Μια απόφαση για μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης δεν θα πρέπει να αποκλείει την αφερεγγυότητα κρατών (“sovereign insolvency”) στην Ευρωζώνη. Μια διαδικασία ομαλής αναδιάρθρωσης χρεών είναι αναγκαία και θα πρέπει να συμφωνηθεί παράλληλα. Αλλά ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης δεν πρέπει να είναι προσωρινός. Θα πρέπει να ενσωματωθεί πλήρως στο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης», τονίζεται σε φράση-κλειδί του άρθρου, που προκάλεσε πολλές συζητήσεις στην Αθήνα.