Γιατί απέτυχε η μετάβαση στην επίγεια ψηφιακή TV… πριν καν αρχίσει

Ο καθένας εκπέμπει όπου θέλει, όταν το θέλει, και ο τηλεθεατής δεν ξέρει πού θα δει τι. Το αδιέξοδο έχει ως εξής: Στην Ελλάδα δεν έχει συνταχθεί το Προεδρικό Διάταγμα που προβλέπει ο νόμος 3592/2007, που ορίζει το Εθνικό Πρότυπο Αποκωδικοποίησης. Η Digea, η κοινή εταιρεία των επτά σταθμών εθνικής εμβέλειας, ηγείται της μετάβασης έχοντας το σύστημα αποκωδικοποίησης
MPEG4, χωρίς όμως στο εγχείρημα να συμμετέχει και η ΕΡΤ, η οποία παραμένει στο MPEG2. Στην καλύτερη περίπτωση, ο θεατής στο λεκανοπέδιο πρέπει να έχει δέκτη και με τα δύο συστήματα για να παρακολουθήσει δωρεάν τα ψηφιακά προγράμματα.
Υπάρχει όμως εξήγηση γιʼ αυτό το αλαλούμ. Και αυτή βρίσκεται στην περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ. Ο Θ. Ρουσόπουλος, με την ιδιότητα του υπουργού Επικρατείας, αρχικά έδωσε μόνο στην ΕΡΤ το δικαίωμα να εκπέμπει πιλοτικά τρία προγράμματά της με ψηφιακό σύστημα. Στο δίλημμα MPEG2 ή
MPEG4 η κρατική τηλεόραση επέλεξε το πρώτο, με το επιχείρημα πως το δεύτερο ήταν στα σπάργανα και δεν είχε δοκιμαστεί ακόμη.
Στη συνέχεια, με τον νόμο του 2007 ο Θ. Ρουσόπουλος έδωσε το προβάδισμα στην αγορά για να επιχειρήσει τη μετάβαση, δίνοντας και ημερομηνία έναρξης, στις 2 Νοεμβρίου 2008, η οποία δεν τηρήθηκε. Υπήρχε και μια αντιπρόταση από τον Ροδόλφο Μορώνη, με την ιδιότητα του μέλους του ΕΣΡ, που έλεγε πως έπρεπε να εγκαταλειφθεί η αναλογική αδειοδότηση και να δημιουργηθεί ένας φορέας μετάβασης, με τη συμμετοχή υπουργείων, ιδιωτών και ΕΡΤ, ο οποίος θα αναλάμβανε το εγχείρημα. Προκρίθηκε η συνεργασία των ιδιωτικών σταθμών με την ΕΡΤ, όμως υπήρξε το ζήτημα της έμμεσης κρατικής ενίσχυσης. Η σχεδιαζόμενη συνεργασία σε κοινή εταιρεία αποκαλύφθηκε με ερώτηση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ προς το Ευρωκοινοβούλιο και το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε. Χωρίς να υπάρχει φορέας, αδειοδότηση και εθνικό πρότυπο αποκωδικοποίησης, η Digea πήρε το προβάδισμα κάνοντας μετάβαση σε τρία σημεία, Ξυλόκαστρο, Θεσσαλονίκη (Χορτιάτης) και Αττική (Αίγινα, Υμηττός), με MPEG4, ενώ η ΕΡΤ παρέμεινε στο MPEG2. Μέχρι και σήμερα δεν έχει εκδοθεί ο οριστικός χάρτης συχνοτήτων παρά μόνο ο μεταβατικός, που –όπως προκύπτει– δεν εφαρμόζεται κατά περίπτωση, αφού δεν υπάρχει σχέδιο για τη μετάβαση ούτε και διάθεση για συνεργασία.