ΒΡΗΚΑΝ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΡΟΧΙΑ

Λαγός τήν φτέρη έτρωγε
κακό τής κεφαλής του.
Κανείς δέν γνώρισε ποτέ
τό μίσος τής φυλής του.

Κανείς δέν μπόρεσε ποτέ
νʼ αρμέξει όλο τό γάλα,
σκέψου όταν ανέβηκε
στήν κάλαμο καβάλα…

Ουδείς ποτέ κατόρθωσε
νά σφάξει μία χώρα
κι όποιος τό επιχείρησε
σέ τάφο μένει τώρα.

Όποιος πρακτόρισε αισχρά
εις βάρος τού Λαού του
εις τόν πρωκτό κατάλαβε
τό μήκος τού λαγούτου.

Ο Εφιάλτης πέρασε
σέ μονοπάτι Πέρσες
μά κόπηκαν οι όρχεις του
απʼ τίς Λερναίες πρέσες.

Λερναία Ύδρα οι Λαοί
μʼ αμέτρητα κεφάλια
κι όποιος δέν τό εννόησε
δέν δρέπει μαδριγάλια.

Δρέπει τά κερατιάτικα
καί τών νεκρών τόν θρήνο
καί δέν τό πλένουν οι πηγές
πού χύνονται στόν Ρήνο.

Οι Λέσχες, καί τά Lobby τους
μαζεύουν τούς αυνάνες
κι αφού τούς ξεφλουδίσουνε
τούς τρώνε σάν μπανάνες.

Άνθρωποι, αχυράνθρωποι
εις τόν καθρέφτη μπρός τους
βλέπουνε ένα φάντασμα
κι όχι τόν εαυτό τους.

Κάθε σφογγοκωλάριος
βρωμάει από σκατίλα
καί ζέχνει ο περίγυρος
κόπρανα. Τί ξεφτίλα!

Στόν τάφο θά σκαλίσουνε
σοφή μιάν μαργαρίταν:
Ενθάδε κείται ένας νεκρός
πού ζωντανός δέν ήταν.

Αυτή θά είναι η αμοιβή
μίας ζωής χαμένης.
Εκεί θά ζήσεις άπατρη
εκεί θά περιμένεις.

Θά περιμένεις τήν ψευτιά
–Δευτέρα Παρουσία–
καί οι νεκροί οι δίπλα σου
θά λέν μέ σημασία:

«Κακόμοιρε, αστόχαστε
μπούφε Διεθνιστάκο,
τής Βενετίας Σάυλοκ
βρόμισες καί τόν λάκκο».

Σάν έρθει τό φθινόπωρο
θά φθίνουμε ως οπώρες
κι όλοι μαζί θά κράξουμε
O Debora, o mores.
Υπάρχει ένα ευτύχημα
ότι οι παραπάνω
είναι μιάς χώρας μακρινής
τό χαλασμένο πιάνο.

Σκεφτείτε καί νά ήτανε
εις τήν Γραικία οι πάντες.
ΟΧΙ σέ άλλες μηχανές
εισί πάντες… ιμάντες.

……………………………….
……………………………….

Τήν λεβέντικη αυτή λοβιτούρα τήν άκουσα
σέ μιά ερημωμένη φτωχογειτονιά από μία
γραία. Έφτιαξα από θαυμασμό
νά τής φορέσω ένα στεφάνι από Δάφνη.
Όμως τήν αρπάξανε καί αντί γιά Δάφνη…
τώρα σαπίζει στό Δαφνί.