Νέα κυβέρνηση, παλιά προβλήματα – Ανοιχτοί λογαριασμοί, νέες πληγές
Ο πολυμήχανος Χάρης ξέρει τι πρέπει να κάνει και τι δεν πρέπει να αφήσει προς συνεκμετάλλευση. Ήξερε ότι ο Χρυσοχοΐδης ήθελε να χωθεί στο νομοσχέδιο χωρίς να το έχει διαβάσει, άρα να πάρει και κάτι από τη δόξα των επενδύσεων.
Ο Μιχάλης, γνώστης της τακτικής της Αστυνομίας «ακουμπάμε παντού και όπου μας κάτσει», φρόντισε με τον τρόπο του να βάλει μια κάποια σφραγίδα στο νομοσχέδιο του Χάρη. Όμως ο διαβασμένος Χάρης, σαν καθηγητής, έπιασε αδιάβαστο τον Μιχάλη. Τον πήρε λοιπόν από το αυτί και τον… πέταξε έξω. Όσοι γνωρίζουν τον Χάρη μιλούν για άνθρωπο εργασιομανή, τελειομανή, πολυδιαβασμένο και καλοδιαβασμένο, μα, πάνω απ’ όλα, το δικό του έργο δεν είναι προς συνεκμετάλλευση. Ό,τι κάνω εγώ, το κάνω εγώ και απολογούμαι εγώ. Συνιδιοκτήτες δεν χρειάζομαι ούτε φυσικά και συνεταίρους. Άλλο οι συναρμοδιότητες που υπάρχουν και άλλο η πνευματική κλοπή που πάει να γίνει. Επίσης ο Χάρης, απελευθερωμένος πια από το βάρος του συντονισμού μιας παιδικής κυβέρνησης, θέλει να αποδείξει ότι ο μύθος γύρω από το όνομά του δεν δημιουργήθηκε τυχαία και δεν θα τον αφήσει στους αδελφοκτόνους υπουργούς να τον κατασπαράξουν. Ξέρει το ρίσκο που παίρνει, ξέρει να κολυμπά, ξέρει να τραβά κουπί και στις μεγάλες θάλασσες να μην κρατά κουτάλι.
Στα δύσκολα υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις και ρίσκο, αλλιώς τα παπούτσια δεν θα μας τα πετάνε μόνο, αλλά θα μας τα δώσουν στο χέρι, λέει ο Χάρης. Χωρίς επενδύσεις η χώρα θα βαδίζει γυμνή, ξυπόλυτη όχι στα αγκάθια αλλά σε σουβλερές πέτρες και οι σουβλερές πέτρες ματώνουν πολύ. Έτσι η ανάπτυξη μέσω ξένων επενδύσεων είναι μονόδρομος, όπως και η στήριξη στον υπουργό είναι μονόδρομος.
Στην κυβέρνηση όμως υπάρχουν και δρόμοι κλειστοί, αδιάβατοι, που οι υπουργοί δεν θέλουν ή δεν μπορούν να ακολουθήσουν παρόλο που είναι υποχρεωμένοι. Στον δρόμο του Παύλου έχει βρεθεί ο Αντρέας και στον δρόμο του Αντρέα ο Παύλος. Πολιτισμένοι και οι δύο, με κουλτούρα νεοεποχική, όμως το χρήμα φέρνει γκρίνια και η γκρίνια παλιές κακές συνήθειες. Κάνουν σαν μικρά παιδιά που τους παίρνουν τις καραμέλες. Δικό μου, όχι δικό μου. Και όταν γύρισε ο τροχός, ο Παύλος βρέθηκε με γένια και ο Αντρέας ξυρισμένος από αρμοδιότητες. Έτσι θα μείνει με το fitness και τον αθλητισμό των ΚΑΠΗ.
Κάτι περίπου σαν κι αυτό που συνέβη και με τον ΕΦΕΤ. Ο ΕΦΕΤ, αφού έκανε διάφορους κύκλους σαν ανεμόμυλος και σαν σβούρα, που παίζαμε μικρά παιδιά, έγραψε πάνω στο τυχερό νούμερο Μιλένα Αποστολάκη. Και το υπουργείο Υγείας, που θα γινόταν σούπερ υπουργείο, έμεινε με τα νοσοκομεία και τις τρύπες και την πολιτική ηγεσία να τρέχει από δω και από κει, να ψάχνει να βρει λύσεις.
Έτσι κάπως εξελίχθηκαν αυτά τα θέματα και στο υπουργείο του Μιχάλη, που περίμενε να πάρει ενέργεια για να αποκτήσει δυνάμεις και να λειτουργήσει και στο τέλος έμεινε με τους βενζινάδες και τον υφυπουργό του πλαφόν και με ένα κύρος τραυματισμένο στον τομέα του αύριο. Ο Μιχάλης πήρε τη Β-ΕΣΠΑ αλλά ξέμεινε από καύσιμα και ενέργεια.
Άντε τώρα με τέτοιο κύρος να σκέφτεσαι το αύριο της ζωής σου. Πίστεψε ότι όλα είναι δημόσια τάξη και αστυνόμοι που σηκώνονται στο πρώτο κοίταγμά σου και σου λένε «μάλιστα, κύριε υπουργέ». Η αγορά έχει νόμους, υπονόμους και σπανίως αστυνόμους. Πληγές βέβαια υπάρχουν και στο Παιδείας, με τις γενικές γραμματείες που πήγαν στη Λούκα, μα εδώ το πρόβλημα δεν είναι οι γραμματείες που χάθηκαν, αλλά η αναπληρώτρια που πήγε. Και επειδή γκρίνια, έριδα, ζήλια είναι γένους θηλυκού, σε λίγο καιρό θα ακούσουμε να βαρούν τα κουδούνια με μεγάλη συχνότητα. Θα γίνει της Παιδείας το κάγκελο και ο νοών νοείτω.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα δεν είναι το σομπρέρο Ραγκούση στον Πάγκαλο. Εδώ είναι σκέτη πρωτοτυπία να υπάρχει αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση άνευ αρμοδιοτήτων και να υπάρχει υπερπρωθυπουργός υπουργός που –θεωρητικά αλλά και ουσιαστικά– παίζει τον ρόλο του αντιπρωθυπουργού. Μόνο στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ μπορούν να συμβούν αυτά και μόνο υπουργοί του Γιώργου μπορούν να τα αποδεχτούν, δυστυχώς. Κι έτσι έχουμε μια κυβέρνηση που χάνεται στις αρμοδιότητες, που ψάχνεται για αρμοδιότητες, και έναν πρωθυπουργό με αντ’ αυτού υπουργό και έναν αντιπρόεδρο. Αντί, αντί αυτού. Δηλαδή έχουμε αντιαντιπρόεδρο και υπουργό να μην καταλαβαίνουν τι γίνεται με τους αναπληρωτές που έχουν στα υφυπουργεία.
Γενικώς έχουμε αντιαντιυπουργούς, αντιαντιπρωθυπουργούς και αντιαντιπροέδρους. Όλοι είναι αντί και όλοι μαζί αντιλαϊκοί. Δυστυχώς, όμως, έχουμε μια κυβέρνηση που παρόλο που είναι αντί, παράγει αντιλαϊκή πολιτική, παίρνει αντιλαϊκά μέτρα, σπέρνει ψεύτικες ελπίδες και θερίζει τους μισθούς και τις συντάξεις. Έτσι, δυστυχώς, είναι η κατάσταση στη χώρα του αντί και ο μόνος κερδισμένος είναι ο Ραγκούσης, που αυτός τουλάχιστον είναι αντιπρωθυπουργός και μπορεί να χαίρεται.
Ίσως γιατί δεν κατάλαβε ότι το αύριο έρχεται γρήγορα και τα μεγαλεία διαρκούν λίγο και για τους σωτήρες. Έτσι είναι όμως η πολιτική ζωή στη χώρα, να γίνεσαι ο σωτήρας της χωρίς να έχεις καταφέρει να καταλάβεις τι είναι πολιτική. Ο Αντρέας έγινε πρωθυπουργός στα 59 και είχε 15 χρόνια πριν βουλευτής, ενώ τώρα πάνω στον Κλήδονα σε χρίζουν σωτήρα, εσένα και καμιά εικοσαριά που περνούσαν έξω από τη Βουλή. Αν όμως ήξερες πόσα απίδια πιάνει ο σάκος σου και είχες το γνώθι σαυτόν, θα έλεγες ένα μεγάλο όχι. Όχι για να σε γράψει η Ιστορία, αλλά για να μη σε ξεχάσει. Και δυστυχώς όλους αυτούς του ΑΝΤΙ η Ιστορία θα τους ξεχάσει σύντομα.
Ο Ρεπορταζάκιας