Η ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥΣΚΑΣ ΚΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΦΟΥΣΚΑΣ

Όταν γνωρίζεις νά κλωτσάς
πάντοτε τό θυμάσαι.
Όταν ζητάς νά σέ κλωτσούν
δούλος τών πάντων θά ʼσαι.

Μέ τήν αξιοπρέπεια
βαδίζουν οι λεβέντες,
αυτό δέν θέλει ερώτημα
ούτε πολλές κουβέντες.

Θυμόμαστε οι πιό παλιοί
Κόκσις καί Χιντεκούτι
καί πώς σηκώναν Κύπελλα
κι όχι κονσερβοκούτι.

Αυτά καί άλλα όμορφα
όταν τά ζεί μιά χώρα
αντέχει καί Σταλινισμό
καί όποια άλλη μπόρα.

Οι Μαγυάροι τραγουδούν
καί η φωνή δέν γρούζει
στέκεται εκεί πού είν’ η τιμή
καί μέ τό φώς τήν λούζει.

Σέ Κόσμους δέν ταξίδεψαν
Άστεα δέν γνωρίσαν
ούτε καί είχαν Οδυσσείς.
Μά δέν ποιούν τήν νήσσαν.

Πολλάκις δέν δοξάστηκαν
δέν κυριεύσαν Τροίες
είχαν κι αυτοί τήν μοίρα τους
κόμματα καί φατρίες.

Κανείς δέν είναι άριστος
όμως όταν παλεύει
δέν παραδίνει στόν εχτρό
αυτά πού τού γυρεύει.

Μάχεται, αντιστέκεται
αρνείται εκεί πού πρέπει,
καί δέν γεμίζει μέ YES SIR
τού κλεφταρά τήν τσέπη.

Τό ίδιο πρόβλημα μέ μάς
έχει κι η Ουγγαρία,
– λακέδες εμείς είμαστε
κι αυτή μένει Κυρία.

Ουδείς εντρέπεται εξ ημών
λέγω: οι «Κυβερνήτες»
καί γίναμε ρεντίκουλα
άχρηστοι καί λεχρίτες.

Ακόμα καί οι όρνιθες
-όχι τού Αριστοφάνη-
παλεύουνε τήν αλεπού
όταν ο χάρος φτάνει.

Ανάξιοι καί θλιβεροί
ως νά ‘μαστε ευνούχοι
χέζουμε στίς πισίνες μας
θρασείς καί τροπαιούχοι.

Κι όταν θά έρθει η στιγμή
γιά νά μάς ξεβρακώσουν
οι «Κυβερνήτες» θά ‘ν’ αλλού
κι εμάς θά μάς τόν χώσουν.

Άν παραφέρθηκα ζητώ
τήν κατανόησή σας,
είμαι κι εγώ μία σταλιά
μέσα στήν ύπαρξή σας.

Μιλώ στραβά τά Ελληνικά
γιατί μιλά η ψυχή μου.
Όταν τά σπλάχνα μου πονούν
ανάβει η ύπαρξή μου.
……………………………………………
……………………………………………

Οι λαοί κάνανε καί κάνουνε λάθη,
καί η Ουγγαρία επίσης,
όμως παράδειγμα
πρέπει νά παίρνουμε από
τίς μεγάλες στιγμές τους.
Εκείνες πού μένουν
στήν Ιστορία.
Όπως τώρα.