ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

Χωρίς αμφιβολία, στο μεγαλύτερο ποσοστό του λαού μας οι συνειδήσεις έχουν γίνει πολύ ελαστικές, γι’ αυτό και η εξαγορά τους είναι σχεδόν τυπική διαδικασία. Πολύ λίγοι νιώθουν ντροπή επειδή γίνονται κλέφτες ή επειδή ανέχονται τους κλέφτες. Η διαφθορά μοιάζει με κληρονομική αρρώστια, με πολλά πλεονεκτήματα. Γι’ αυτό και φαντάζει δύσκολο, αν όχι αδύνατον σήμερα, να κυριαρχήσει μια ηθική επανάσταση, που θα πυροδοτήσει μία πολιτική επανάσταση. Και τούτο γιατί ο λαός έπαψε να παράγει ηθικά αντισώματα. Θεωρεί εκτός εποχής, αφελή και αιθεροβάμονα τον έντιμο και ανιδιοτελή, έξυπνο όμως και ικανό τον μιζαδόρο, τον κομπιναδόρο.
Σε μια τέτοια εποχή δεν είναι παράξενο που ο λαός εκλέγει ηγέτες, οι οποίοι ταιριάζουν στην κατάπτωση αξιών και στη σήψη που πλέον επικρατεί. Κάθε λαός εκλέγει ό,τι του αξίζει. Ήταν πολύ φυσικό, νομοτελειακό, να εκλέξει έναν πολιτικό που σύντομα θα θεωρείται ο ολετήρας της Ελλάδας, για τον οποίο δεν θα ισχύει ως ελαφρυντικό ο «πρότερος έντιμος βίος», όπως λένε οι συνήγοροι κάποιου εγκληματία στα δικαστήρια. Και τούτο διότι ο ΓΑΠ είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο, πριν αποφανθεί ο κυπριακός λαός, σε απόλυτη συμφωνία επ’ αυτού με το Μητσοτακαίικο. Εξελέγη πρωθυπουργός πρόσωπο που μιλά δύσκολα τα ελληνικά, για το οποίο ο Πάγκαλος είχε πει ότι αν εκλεγεί πρωθυπουργός αυτός θα αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ. Πρόσωπο που προσπαθεί μέσω δεκάδων συμβούλων –κυρίως ξένων– να καλύψει την ένδεια ιδεών, και με στάση ενδοτική έναντι των Αμερικανών, γεγονός που δημιουργεί βάσιμους φόβους για τα εθνικά θέματα.
Όλοι γνωρίζουν πλέον ότι η ψήφιση του Μνημονίου και οι όροι που επιβάλλονται από την «τρόικα» οδηγούν μόνο στην πτώχευση των Ελλήνων και δεν έχουν κανένα ευεργετικό αποτέλεσμα. Τα έσοδα μειώθηκαν, αφού στέγνωσε η αγορά, τα σπρεντ κινούνται στις 900 από τις 130 μονάδες που τα άφησε η ΝΔ, η ανεργία αυξήθηκε, όπως και ο πληθωρισμός.
Ερώτημα: Είναι τόσο ηλίθιοι όλοι οι έλληνες πολιτικοί και οικονομολόγοι που συμφώνησαν με αυτό και επίσης ηλίθιοι οι ξένοι επιτηρητές που ενώ ήξεραν τις δυσμενείς επιπτώσεις προχώρησαν στα μέτρα του Μνημονίου; Η απάντηση είναι οδυνηρή. ΟΧΙ, δεν είναι όλοι ηλίθιοι. Ήξεραν. Και οι μεν της «τρόικας» (οι της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ήθελαν την Ελλάδα ως παράδειγμα προς αποφυγήν για τις άλλες χώρες, οι δε του ΔΝΤ για να μπουν σφήνα στις οικονομίες της Ευρώπης και στο ευρώ. Συγχρόνως, να ξεζουμίσουν την Ελλάδα, παίρνοντας σε τιμή ευκαιρίας τα λεγόμενα «ασημικά», αλλά και να μπορούν να την πιέζουν στα εθνικά θέματα, δοθέντος ότι στο ΔΝΤ οι Αμερικανοί δεσπόζουν.
Και οι δικοί μας πολιτικοί; Ο ΓΑΠ; Αυτός για να δικαιολογηθεί για τα ψεύδη που είπε προεκλογικά στον ελληνικό λαό και για να επιτρέψει στους Αμερικανούς να μπουν μέσω ΔΝΤ στα της Ευρώπης.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο ΓΑΠ εξαρχής μίλησε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, ο δε Σαχινίδης είπε σε συνέντευξή του ότι από τις 5 Οκτωβρίου 2010 είχαν στη σκέψη τους το ΔΝΤ.
Η οικονομική κατάσταση του μέσου Έλληνα έχει χειροτερέψει δραματικά. Και την άνοιξη, όταν η κατάσταση θα έχει γίνει τραγική, θα έχουμε λαϊκό ξεσηκωμό.
Όμως δείγμα υγείας του λαού μας θα ήταν να μην εκλέγει τέτοιους ηγέτες. Δυστυχώς, με την πλύση εγκεφάλου, την παραπληροφόρηση των αισχρών στο σύνολό τους ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης, που μανιασμένα στηρίζουν τον ΓΑΠ, προφανώς διότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους, ο λαός δεν αντιδρά έγκαιρα για ηθικούς ή πολιτικούς λόγους. Αντιδρά πλέον μόνο όταν τον ληστεύουν.
Θα θυμίσω χαρακτηρισμούς του μεγάλου χρονογράφου Δημήτρη Ψαθά, που αποκαλούσε «χαμομηλάκηδες» τους πολίτες που κάθονται αποχαυνωμένοι στην πολυθρόνα τους και υφίστανται την πλύση εγκεφάλου από τη δικτατορία των εξωνημένων ΜΜΕ, πίνοντας χαμομήλι για να πάνε για ύπνο. Αυτή η κατηγορία των αποχαυνωμένων πολιτών της πολυθρόνας εκλέγει πολιτικούς σαν τον ΓΑΠ. Και φυσικά, όταν ο λαός έλθει σε τέτοια κατάσταση, εκλέγει αυτό που του πρέπει. Και για να χρησιμοποιήσω και μια άλλη ρήση του Δημήτρη Ψαθά (σε άλλη περίπτωση την είχε πει) «τοιούτος άνδρας έπρεπε ημίν».
Στην κρίσιμη αυτή περίοδο υπάρχουν δυνάμεις που, όπως οι δωσίλογοι στην Κατοχή συνεργάζονταν με τον κατακτητή, σήμερα άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν το Μνημόνιο και τον ΓΑΠ. Η Ντόρα, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα και προοπτική, μόνο στόχο έχει να μη γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς, καθώς και ο Καρατζαφέρης, που όχι μόνο ψήφισαν το Μνημόνιο, αλλά σαφώς στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ.
Ο Α. Σαμαράς εξαρχής είδε τον κίνδυνο του ΔΝΤ και καταψήφισε το Μνημόνιο. Ήδη τα γεγονότα τον δικαίωσαν. Είναι ο μόνος που με σαφή και συγκεκριμένα μέτρα δείχνει τον δρόμο για έξοδο και απαλλαγή σε δύο χρόνια από τους νέους μας δυνάστες. Όμως για να μπορέσει να κάνει γνώστη αυτών των μέτρων τον λαό, πρέπει να βρει τρόπο να σπάσει το τείχος σιωπής των εχθρικών ΜΜΕ, που μανιασμένα παραποιούν, παραπληροφορούν, διαστρεβλώνουν και αποσιωπούν.
Αν δεν καταγγείλει ανοιχτά στον λαό τη στάση τους, αν δεν σπάσει το σιωπητήριό τους, τότε θα ισχύει η αρχαία ρήση «θνήσκει σιγαθέν». Και φυσικά, πέρα από αυτήν τη σύγχρονη δικτατορία των ΜΜΕ, ο Σαμαράς έχει και το τεράστιο πρόβλημα των στελεχών και βουλευτών που βρήκε στη ΝΔ, τα περισσότερα των οποίων είναι μετρίων ικανοτήτων, ενώ αρκετά είναι μπολιασμένα από μητσοτακικό ιό. Απαιτείται από αυτόν υπεράνθρωπη προσπάθεια, δουλειά μυρμηγκιού, επιλογή ανιδιοτελών και ικανών συνεργατών, που δεν χρειάζεται να είναι κατ’ ανάγκην μέλη της ΝΔ. Αρκεί να είναι πατριώτες.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, που υπό άλλες συνθήκες τα κριτήρια επιλογής θα έπρεπε να είναι σχετικά με τις ικανότητες των υποψηφίων, σήμερα υπό συνθήκες Μνημονίου, ο λαός οφείλει να μαυρίσει κάθε υποψήφιο στηριζόμενο από το ΠΑΣΟΚ, έστω κι αν αδικηθούν κάποιοι ικανοί και έντιμοι, για να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε αυτούς που τον εξαπάτησαν. Η αποχή θα είναι έγκλημα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα έχει κάθε λόγο ο ΓΑΠ να ισχυριστεί ότι ο λαός εγκρίνει τις επιλογές του και τότε φυσικά θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.