Το δίλημμα των εκλογών

Οι προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν ασφαλώς μια σημαντική ιδιαιτερότητα. Πραγματοποιούνται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή για τη χώρα. Η οικονομική κρίση που ανατρέπει δεδομένα δεκαετιών μάς αναγκάζει να δούμε τις επιλογές μας μέσα από άλλο πρίσμα. Η δυσπιστία των πολιτών προς την πολιτική και το πολιτικό προσωπικό είναι αναμφίβολη. Η διάθεση για ιδιώτευση και «αποχή» είναι μεγάλη. Κι όμως ποτέ άλλοτε, τουλάχιστον στα μεταπολιτευτικά χρονικά, η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν είχε τόσο καθοριστική σημασία.
Η εφαρμογή των μέτρων του Μνημονίου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη επηρεάσει αρνητικά κάθε πλευρά της ζωής μας: η οικονομία συρρικνώνεται, η ύφεση βαθαίνει, τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται και η ανεργία καλπάζει.
Η συνταγή για την έξοδο από την κρίση που μας επιβλήθηκε είχε εξαρχής τη σφραγίδα της αποτυχίας. Χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, με εμμονή στα φοροεισπρακτικά μέσα για να πληρωθούν οι δανειστές μας δεν υπάρχει αύριο.
Για την «τρόικα» όμως και τα κυβερνητικά στελέχη η πορεία που διαβαίνουμε παρουσιάζεται σαν μονόδρομος. Και δεν κρύβουν ότι έπεται συνέχεια. Άλλωστε, το ίδιο το περιεχόμενο του επικαιροποιημένου Μνημονίου το περιγράφει.
Εξάλλου, ήδη προαναγγέλλουν μέτρα που θα πλήξουν ευθέως και ανεπανόρθωτα τα μεσαία και χαμηλά στρώματα, όπως αυτό για την αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης. Το δεύτερο αυτό κύμα της πολιτικής του Μνημονίου ανάγκασε τον κ. Παπανδρέου να καταφύγει σε ανασχηματισμό της αποτυχημένης κυβέρνησής του. Για να αντιμετωπίσουν όλοι μαζί, παλαιό και «μεταμοντέρνο» ΠΑΣΟΚ, την αντίδραση της κοινωνίας. Και η ογκούμενη αγανάκτηση των πολιτών πολλαπλασίασε τα, ταπεινωτικά για τον πρωθυπουργό, «όχι» των στελεχών του για τις θέσεις των αυτοδιοικητικών υποψηφίων.
Ο πολίτης είναι, επομένως, αναγκασμένος εκ των πραγμάτων να απαντήσει στο δίλημμα: θα συναινέσει με τη στάση του στην κυβερνητική πολιτική ή θα στείλει το μήνυμα της αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν; Χωρίς αυταπάτες, η λογική λέει ότι κάθε ψήφος προς υποψήφιο που στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, είτε στις δημοτικές είτε στις περιφερειακές εκλογές, δένει πιο σφιχτά τη θηλιά του Μνημονίου στον λαιμό της κοινωνίας.
Ποιος, άραγε, αμφιβάλλει ότι εάν η κυβέρνηση βγει αλώβητη από την εκλογική μάχη δεν θα παρουσιάσει το ίδιο βράδυ το εκλογικό αποτέλεσμα ως ψήφο εμπιστοσύνης στην πολιτική της;
Ποιος αμφισβητεί ότι την επαύριο των εκλογών, με θετικά για το ΠΑΣΟΚ αποτελέσματα, δεν θα έλθουν περισσότερα και σκληρότερα μέτρα;
Και βέβαια τότε η ευθύνη θα βαραίνει όλους. Διότι σήμερα, μέσα στην κρίση και στη γενική παρακμή, επανέρχεται η αξία της πολιτικής, και μάλιστα με Π κεφαλαίο. Σήμερα που απαιτούνται συγκρούσεις, ανατροπές, επαναστατικές αλλαγές.
Ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία εγκαίρως είχαμε επικρίνει την οικονομική πολιτική του Μνημονίου. Και στη Βουλή το καταψηφίσαμε. Και αυτό είχε κόστος. Η πραγματικότητα, όμως, δυστυχώς, μας δικαίωσε. Όπως, πιστεύω, θα μας δικαιώσει και για το σχέδιο εξόδου από την κρίση που προτείναμε. Σχέδιο που θα επιτρέψει στη χώρα να σταθεί με τις δικές της δυνάμεις συντομότερα στα πόδια της.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές αποτελούν μια πολύτιμη ευκαιρία να δηλώσουμε ως πολίτες τη θέλησή μας για μια άλλη πολιτική. Η ουσιαστικότερη επιτυχία της επικείμενης αναμέτρησης θα είναι μέσα από την εκλογική διαδικασία να μπουν τα θεμέλια για μια πλατιά κοινωνική συμμαχία. Συμμαχία που θα διευρύνεται συνεχώς και μετά τις εκλογές σε μια κοινή προσπάθεια να «σηκωθούμε λίγο ψηλότερα». Η Νέα Δημοκρατία, πάντως, θα το επιδιώξει με όλες της τις δυνάμεις.