Κλειδί οι επενδύσεις
Ούτε ο Παπακωνσταντίνου ούτε ο Ραγκούσης θα βγάλουν τη χώρα από το χείλος της πτώχευσης. Οι περικοπές μισθών, συντάξεων, δώρων, η πληρωμή οφειλών του Δημόσιου προς τον ιδιωτικό τομέα, η αύξηση των φόρων, η εκτίναξη του ΦΠΑ, ο περιορισμός των χρεών των νοσοκομείων είναι η εύκολη πλευρά. Διαταγές βγάζεις και ξέρεις ότι θα εφαρμοστούν, άλλο αν θα αποδώσουν τα προσδοκώμενα και ήδη το έχουν διαπιστώσει, αφού εκ του μη έχοντος ουκ αν λάβοις… Και ό,τι σούμα καταφέρεις να κάνεις αυτή μεν περιορίζει το έλλειμμα, δεν αυξάνει όμως το ΑΕΠ ούτε μειώνει το δημόσιο χρέος.
Το δύσκολο, το αίμα, το οξυγόνο που χρειάζεται είναι η παραγωγή πλούτου. Να ζωντανέψει η αγορά, να έχει έσοδα το κράτος, ν’ αρχίσει να μειώνεται ο δανεισμός, να ξεσφίξει ο βρόχος. Ο πλούτος θα παραχθεί μόνο από επενδύσεις. Ντόπιες και ξένες. Και το κλειδί για να ανοίξει η κρίσιμη αυτή πόρτα το έχει πλέον, ολοκληρωτικά, στα χέρια του ο Χάρης Παμπούκης, που πιστεύουμε ότι στον ανασχηματισμό πήρε το πιο κρίσιμο πόστο. Δεν είναι καθόλου εύκολη η αποστολή που ανέλαβε. Το κλίμα κάθε άλλο παρά… εύκρατο.
Οι χρόνιες παθογένειες που επικρατούν σʼ όλους τους τομείς της χώρας είναι αποτρεπτικές για τον καθένα που έχει χρήματα και θέλει να τα επενδύσει στην Ελλάδα. Από τη γραφειοκρατία, τις καθυστερήσεις, τα πηγαινέλα, τις άδειες που πρέπει να πάρει, το απλωμένο χέρι που θα βρει μπροστά του, τα… διόδια που πρέπει να καταβάλει για να σηκωθεί η μπάρα, και φθάνεις στο σημείο κάποια στιγμή να τα βροντήξεις και να φύγεις…
Τα γνωρίζει τα προβλήματα αυτά ο κ. Παμπούκης. Και ως δικηγόρος που έχει χειριστεί πολλές ιδιωτικές επενδυτικές υποθέσεις αλλά και με τη συμμετοχή του και πριν αλλά και τώρα από πρωταγωνιστική θέση στο Μαξίμου.
Εκτός από τις απαραίτητες συνθήκες που πρέπει να δημιουργηθούν για να αισθανθεί εμπιστοσύνη ο επενδυτής (φορολογικά κίνητρα, σταθερό για 10 χρόνια φορολογικό σύστημα), θα πρέπει να γίνει επιτέλους πράξη εκείνο που από το 1982 είχε εξαγγείλει ο Αρσένης.
Το περιβόητο γραφείο one shop stop, όπου ο επενδυτής θα καταθέτει την πρότασή του και από κει και πέρα το γραφείο αυτό θα εκτιμά αν είναι ολοκληρωμένη και σοβαρή η πρόταση και σε θετική εκτίμηση θα βγάζει ΟΛΕΣ τις άδειες που χρειάζονται μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 4-6 μηνών και από κει και πέρα δίνεται στον επενδυτή το «ok» και προχωρά.
Αν, κύριε υπουργέ Επενδύσεων, δεν υπάρξει ένα τέτοιο πλαίσιο, άδικα θα χάσετε τον χρόνο σας. Και για να έχετε γεύση, ζητήστε να σας ενημερώσουν τι απέγινε η πρόταση για αξιοποίηση του νησιού «Ντία», που είναι απέναντι από το Ηράκλειο, όπου θα γίνονταν μαρίνες, πολυτελή ξενοδοχεία και τελικά ναυάγησε, και τι γίνεται με τον Καϊάφα, όπου έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον ΕΙΚΟΣΙ ξένοι μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι.
Δυνατότητες υπάρχουν, ο τουρισμός είναι η κυριότερη πηγή πλούτου, και ενώ όλοι θέλουμε καλύτερη ζωή, την ίδια στιγμή εμείς είμαστε το εμπόδιο και ιδού πού φτάσαμε, να κινδυνεύουμε να τα χάσουμε όλα. Πρόκληση είναι ο τομέας που αναλάβατε, κύριε Παμπούκη. Μπορεί να οδηγήσει στην έξοδο από τη θύελλα. Χρειάζεται όμως νʼ αλλάξετε γρήγορα νομοθετικά πλαίσια και νοοτροπίες. Να αποφασίσουμε επιτέλους τι θέλουμε, αλλά και το Συμβούλιο της Επικρατείας να αλλάξει τακτική και να μη μένει κολλημένο στον τύπο του γράμματος. Απόδειξη είναι ο Αχελώος, όπου πάνω από 20 χρόνια οι κυβερνήσεις του Ανδρέα, του Μητσοτάκη, του Σημίτη και του Καραμανλή έχουν διαθέσει δισεκατομμύρια για να γίνει η περίφημη εκτροπή και έρχεται τώρα το Συμβούλιο της Επικρατείας και λέει στοπ. Δεν απαξιώνουμε τον ρόλο του ως θεματοφύλακα και τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει στη Δημοκρατία, τότε με τη χούντα. Αλλά δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Στη ζυγαριά της Δικαιοσύνης θα ʼπρεπε να βαραίνει το τι συμφέρει τον τόπο και τον λαό.
Στο χέρι μας λοιπόν είναι να αρχίσει να ξημερώνει, να μικρύνει η βαθιά, μαύρη νύχτα…