Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1 Η ανεργία φουντώνει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε πρόσφατα το υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ, οι άνεργοι στη χώρα αυτή έχουν προ πολλού ξεπεράσει το 10% του εργατικού δυναμικού και ήδη προσεγγίζουν τα 3,97 εκατ. πολιτών, αμφοτέρων των φύλων. Στην Ευρωζώνη επίσης η ανεργία συνεχίζει την ανοδική της πορεία και έχει ξεπεράσει ήδη το 10% του εργατικού δυναμικού, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Eurostat. Ελαφρά ηπιότερη είναι η ανεργία στην ΕΕ-27, όπου το ποσοστό φτάνει στο 9,6%. Την υψηλότερη ανεργία έχει η Ισπανία με 20,5%, η Λετονία με 20% και η
Εσθονία με 19%, ενώ τα μικρότερα ποσοστά ανεργίας τα βρίσκουμε στην Αυστρία (3,9%), στην Ολλανδία (4,4%) και στο Λουξεμβούργο (5,3%). Οι τρεις μεγάλες και ισχυρότερες ευρωπαϊκές οικονομίες παρουσιάζουν κι αυτές αυξημένα ποσοστά ανεργίας έναντι του παρελθόντος. Στη Γερμανία το ποσοστό φτάνει το 7%, στη Βρετανία το 7,8% και στη Γαλλία το 10%. Στην Ελλάδα το πρώτο τρίμηνο του 2010 η ανεργία έκλεισε στο 11%, ενώ σήμερα φτάνει στο 14%. Αυτή η αύξηση της ανεργίας, πέρα από το ότι διευρύνει τον κύκλο των πολιτών που βρίσκονται σε κατάσταση εξαθλίωσης, αποτελεί και βασικό εμπόδιο στην ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας.
2 Μεγάλη ανατροπή παρατηρείται στην κατάταξη των ισχυρότερων οικονομιών. Στη δεύτερη θέση έφτασε η Κίνα, εκτοπίζοντας την Ιαπωνία, που βρέθηκε στην τρίτη θέση. Συγκεκριμένα, με βάση το συνολικό ΑΕΠ, που στην Κίνα έφτασε στο 1,33 τρισ. δολάρια και στην Ιαπωνία στο 1,28 τρισ. δολάρια στο β΄ τρίμηνο, η κατάταξη ευνοεί την Κίνα, ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει, καθώς η Κίνα έχει πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από την Ιαπωνία, οπότε το κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατεβαίνει σημαντικά και υστερεί κατά πολύ στην Κίνα. Η οικονομία της Ιαπωνίας το α΄ τρίμηνο του 2010 αναπτύχθηκε με ρυθμό 0,4% σε ετήσια βάση, ενώ η Κίνα πέτυχε ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 10%, ως συνήθως. Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας εξετάζει τώρα την πιθανότητα λήψης πρόσθετων μέτρων τόνωσης της οικονομίας της, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες αναπτυγμένες οικονομίες που εφαρμόζουν μέτρα που οδηγούν στην ύφεση ή τη βαθαίνουν. Και ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας προ ημερών δήλωσε ότι καθήκον της κυβέρνησής του είναι αφενός να στηρίξει την πραγματική οικονομία και αφετέρου να αποκαταστήσει τη δημοσιονομική ισορροπία. Η βιομηχανική παραγωγή, βασικός συντελεστής της αύξησης του ΑΕΠ, στην Κίνα παρουσιάζει ικανοποιητική αύξηση, κατά ποσοστό 13,7% σε ετήσια βάση. Οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 18% και τα στοιχεία αυτά προδίδουν ότι η οικονομία της Κίνας θα συνεχίσει να αναπτύσσεται με τους υψηλότερους ρυθμούς σε όλον τον πλανήτη. Και στο προσεχές μέλλον θα καταλάβει την πρώτη θέση, υποσκελίζοντας τις ΗΠΑ.
3 Και κάτι δικό μας τώρα. Σύμφωνα με το περίφημο Μνημόνιο, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη το 2010 να μειώσει το έλλειμμά της στα 18 δισ. ευρώ με βάση το ευρωπαϊκό λογιστικό σύστημα υπολογισμού. Για να το πετύχει αυτό, εκτιμήθηκε αρχικά στο Μνημόνιο ότι οι πρωτογενείς δαπάνες δεν θα έπρεπε να ξεπεράσουν τα 67 δισ. ευρώ. Στο δεύτερο, επικαιροποιημένο Μνημόνιο και με βάση τις πραγματοποιήσεις εσόδων και δαπανών του α΄ εξαμήνου 2010, εκτιμήθηκε ότι οι δαπάνες δεν θα έπρεπε να ξεπεράσουν τα 63 δισ. ευρώ. Έτσι δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι η «τρόικα» απαιτούσε περαιτέρω περικοπή δαπανών, ύψους 4 δισ. ευρώ. Επειδή όμως τα περιθώρια έχουν πλέον υπερεξαντληθεί και δεν μπορούν οι μισθοί και οι συντάξεις να αποδώσουν πια στην προσπάθεια περιορισμού των δαπανών, φαίνεται ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται να μειώσει τη διαφορά αυτή των 4 δισ. ευρώ με την αύξηση των εσόδων. Και φυσικά να καλύψει και την όποια διαφορά θα προκύψει από τα δεδομένα του β΄ εξαμήνου του 2010. Με το σκεπτικό αυτό σιγοψιθυρίζει την αύξηση της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης. Αυτό θα είναι η χαριστική βολή για έναν μεγάλο αριθμό φτωχών οικογενειών, και κυρίως των οικογενειών των χαμηλόμισθων εργαζομένων και των συνταξιούχων. Αν τελικά η κυβέρνηση αποφασίσει να εφαρμόσει το μέτρο αυτό, θα σημαίνει ότι έχει προκρίνει την καταδίκη σε θάνατο πολλών συνταξιούχων κυρίως, για να πετύχει και την ισορροπία στο ασφαλιστικό καθεστώς.