«His master’s voice»
«Παγώνει» αντί να εμπνέει… Μετέρχεται τακτική στην «αίθουσα Τύπου» που απλώς αποκαλύπτει ότι μεταφέρει στους λειτουργούς της ενημέρωσης προκατασκευασμένες σκέψεις και απόψεις σε κάποιους σκοτεινούς θαλάμους της εξουσίας, χωρίς να έχουν υποστεί την κριτική επεξεργασία και να ευρίσκονται σε ευθέως ανάλογη σχέση με την πραγματικότητα…
Δεν «φωτίζει», ως εκ καθήκοντος προσδιορίζεται, τα γεγονότα της πολιτικής επικαιρότητας, δηλαδή δεν παρέχει γνώση στην κοινή γνώμη, αλλά απλώς με δικολαβισμούς και ενίοτε ρηχά λογοπαίγνια συσκοτίζει την πραγματικότητα… Φροντίζει να πορεύονται υπό τον ασφυκτικό κλοιό τα υπό κρατικό έλεγχο Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Εξουσίας και να μεταβάλλονται σε υμνωδούς της…
Οι έννοιες αξιοκρατία και επαγγελματική επάρκεια τελούν σε διαρκή υπερορία από τα διανοήματά του, όταν, λόγω θέσης, ενασχολείται με τη στελέχωση των υπό την εποπτεία του κράτους Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης… Εκεί προωθούνται οι αρεστοί και ουχί οι εκλεκτοί. Προτιμώνται οι stratioti, με τη μεσαιωνική έννοια του όρου, όπερ απλοελληνιστί σημαίνει μισθοφόροι…
Η συμπεριφορά του αποπνέει την απεχθή αντίληψη του ιδιοκτήτη των συγκεκριμένων Μέσων Ενημέρωσης, ενώ λανθάνει των διανοημάτων του ότι προΐσταται ενημερωτικών (;) μέσων, των οποίων το τεράστιο οικονομικό κόστος καταβάλλει από το υστέρημά του ο ελληνικός λαός…
Διαρκής η φροντίδα του ιδίου και του επιτελείου με το οποίο πλαισιώνεται η πάση θυσία διεύρυνση της «Συμμαχίας των Προθύμων» στον Τύπο και τα ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης, υμνωδών του κυβερνητικού έργου… Ταυτοχρόνως δε, ως «κάρφος εις τον οφθαλμόν του», αντιμετωπίζονται οι ανεξάρτητοι λειτουργοί της ενημέρωσης και τίθενται σε κίνηση παρεμβάσεις στα επιτελεία των συγκεκριμένων Μέσων για την εξουδετέρωση των «ανυπάκουων»… Άλλωστε αυτήν την τακτική πριν από μισό και πλέον αιώνα την έχει κατακεραυνώσει ο «καταραμένος της ελληνικής λογοτεχνίας», ο Νίκος Καζαντζάκης, με τη ρήση-ρομφαία: «Θέλει να είναι ελεύθερος; Σκοτώστε τον…»!
Είναι απολύτως βέβαιο: Κυβερνητικός εκπρόσωπος και ομότεχνοί του στην πλειοψηφία των κομμάτων, αν δεν αγνοούν, πάντως δεν βασανίζονται από τη διαπίστωση του γάλλου ελληνιστή Γκαστόν Ντεσάν: «Οι λαοί (και ο ελληνικός λαός) έχουν δύο προτερήματα: Το χάρισμα να μην ξεχνούν ποτέ και την ικανότητα να ελπίζουν πάντα…».
Η προσωπογραφία του εκάστοτε κυβερνητικού εκπροσώπου, εν προκειμένω του κ. Γ. Πεταλωτή, καθώς και του «συναδέλφου» του του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Π. Παναγιωτόπουλου, δεν ολοκληρώνονται στις προηγούμενες 348 λέξεις… Καθημερινώς προστίθεται και μια νέα πινελιά φωτοσκιάσεων στο κάδρο…
Αν και για τους ιδίους, προγενέστερους και επιγενόμενους, ισχύει το γνωστό διαφημιστικό διασκεύασμα γνωστής φωνογραφικής εταιρείας, «His master’s voice», εν τούτοις δεν απαλλάσσονται προσωπικών ευθυνών για την αποπροσαντολιστική τακτική την οποία ακολουθούν…
Όμως, αυτά τα «άνθη του κακού» θα μαραίνονταν, αν οι «λειτουργοί» της ενημέρωσης δεν συνέπρατταν στο «παίγνιο της συσκότισης»…
Δυστυχώς, εξουσία και κόμματα, συνεργούσης και της επαγγελματικής ένωσης των δημοσιογράφων, με πράξεις ή παραλείψεις, συνδαυλίζουν τον «θεσμό» των κομματικών δημοσιογράφων… Η διαπλοκή στον συγκεκριμένο τομέα εξουσίας – κομμάτων – δημοσιογράφων διακρίνεται για τις περιβόητες «συμφωνίες κυρίων». Οι «ημέτεροι» των κομματικών προθαλάμων «ψύχονται» και «αποψύχονται», αναλόγως του κομματικού φορέα που νέμεται την εξουσία, αλλά εν ουδεμία περιπτώσει, οι «καθ’ ημών» (αν και αναξιοκρατικώς στις περισσότερες των περιπτώσεων προωθούνται σε θέσεις ευθύνης και αναλόγου αμοιβής) ενοχλούνται…
Κλείνει ήδη η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα και η χώρα, 180 χρόνια μετά τον τερματισμό του Πολέμου της Ανεξαρτησίας και τη δημιουργία του Νεοελληνικού Κράτους, εισήλθε υπαιτιότητι των πολιτικών «Φαμιλιών», που συνεχίζουν να διαγουμίζουν τον τόπο, και με μια «καθεστηκυία τάξη» 243 οικογενειών, εκπροσώπων του μεταπρατικού, πολιτικού και οικονομικού κεφαλαίου, σε μια νέα περίοδο, οικονομικής υποτέλειας και μειωμένης εθνικής ανεξαρτησίας.
Εξήντα χρόνια μετά την εμπέδωση της αμερικανοκρατίας με την ανθυπατεία του Τζων Πιουριφόυ, το σμήνος των «συμβούλων» της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής του διαβόητου Πολ Πόρτερ, νέο σμήνος δεκάδων ξένων «συμβούλων» περιβάλλει τον Γ. Παπανδρέου τον Νεώτερο και με υπουργούς απλούς διεκπεραιωτές των εντολών «Τροϊκανών» – ξένων «συμβούλων», η κατάσταση στη χώρα αντικαθρεπτίζεται στις γραμμές της ανταπόκρισης του αμερικανού δημοσιογράφου Τζόζεφ Χάρισον, της έγκριτης αμερικανικής εφημερίδας «Κρίστιαν Σάιανς Μόνιτορ» (6 Απριλίου 1950):
• «…Το πρώτον μέτρον που πρέπει να ληφθή είναι να ευρεθούν τα μέτρα όπως καμφθή ο αληθώς αρπακτικός εγωισμός των ανθρώπων των Αθηνών… Ούτοι αποτελούνται από 5.000 περίπου πολιτικούς, βιομηχάνους, και εισαγωγείς, οι οποίοι κυβερνούν την χώραν και οι οποίοι εκ συστήματος και με αναισθησίαν απομυζούν τον πλούτον της χώρας, είτε ούτος παράγεται εντός αυτής, είτε στέλλεται από τις ΗΠΑ. Αυτοί είναι άνθρωποι οι οποίοι υπενόμευσαν την προσπάθειαν για την οικονομικήν ανόρθωσιν χρησιμοποιούντες εις τα αυτοκίνητά των την βενζίνην την προοριζομένην διά τα τρακτέρ που χρειάζονται διά την παραγωγήν τροφίμων εις την Ελλάδα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που εκραύγαζαν πατριωτικά συνθήματα ενώ ηρνούντο να πληρώσουν φόρους ή να συμμετάσχουν εις τας απωλείας που απαιτούσε η νίκη και οι οποίοι είχαν καταθέσει τα χρήματά των εις τραπέζας της Νέας Υόρκης, της Αιγύπτου και της Ελβετίας…».
Οι καιροί αντιγράφουν αλλήλους…