Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1 Ο πρόεδρος της FED Μπεν Μπερνάνκι, μιλώντας στο ετήσιο συμπόσιο της τράπεζας αυτής, στις 27 παρελθόντος μηνός, διαβεβαίωσε τους παρευρισκομένους ότι η FED θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διασφαλίσει τη συνέχιση της οικονομικής ανάπτυξης. Η δήλωσή του αυτή ήταν αναμενόμενη, καθώς, όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε, η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας ήταν ηπιότερη του αναμενόμενου. Και διαβεβαίωσε επίσης ότι η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ είναι έτοιμη να παράσχει επιπλέον νομισματική στήριξη, ιδιαίτερα σε περίπτωση ενδεχόμενης σημαντικής επιδείνωσης των μακροοικονομικών μεγεθών. Και παρατήρησε ότι το 2010 η ανάκαμψη στις ΗΠΑ ήταν πολύ «αργή» και η ανεργία πολύ υψηλή. Έτσι, δημιουργείται κατά τη γνώμη του κίνδυνος και προοπτική μιας αβέβαιης πορείας, με απρόβλεπτες εξελίξεις. Θέλοντας να αποκρυπτογραφήσει κανείς τα παραπάνω κύρια σημεία της ομιλίας του Μπεν Μπερνάνκι, πρέπει να σημειώσει: α) την επιβράδυνση της ανάπτυξης της αμερικανικής οικονομίας, β) την προθυμία της Κεντρικής Τράπεζας να εκδώσει και άλλο ακάλυπτο χρήμα για τη στήριξη των τραπεζών, γ) ότι η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος θα πυροδοτήσει τον πληθωρισμό κι έτσι ουσιαστικά ο εργαζόμενος λαός θα χρηματοδοτήσει τη στήριξη των τραπεζών για άλλη μια φορά. Στον ίδιο δρόμο βρίσκεται και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Έτσι καταντήσαμε πλέον, τα κράτη να είναι κράτη των τραπεζών και των τραπεζιτών.
2 Και ο μεν Μπερνάνκι και ο Τρισέ ονειρεύονται πακέτα στήριξης των τραπεζών, οι τράπεζες όμως άρχισαν να χρηματοδοτούν και πάλι τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις μεγάλων επιχειρήσεων. Ξαναθυμούνται σιγά σιγά τις παλιές αμαρτίες τους των πρόσφατων ετών, που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία σε σοβαρή κρίση. Έτσι, το α΄ και το β΄ τρίμηνο του 2010 η αξία των εξαγορών και των συγχωνεύσεων έφτασε στο 1,5 τρισ. δολάρια. Και τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2010 η αξία τους υπερέβη τα 500 δισ. δολάρια. Τα νούμερα αυτά είναι σχεδόν διπλάσια από την αξία των επιχειρήσεων που αγοράστηκαν το 2009. Έτσι άρχισαν λοιπόν οι εξαγορές να ξαναβρίσκουν τον παλιό τους ρυθμό και όλοι οι ειδικοί αναλυτές προεξοφλούν ότι το 2011 θα έχουμε επιτάχυνση, καθώς οι τράπεζες θα διαθέτουν όλο και υψηλότερα ποσά για συγχωνεύσεις και εξαγορές. Αυτό επισημαίνει και ο
«Economist», θέλοντας να δείξει ότι επανέρχεται η ομαλότητα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι τράπεζες πράγματι χρειάζονται καινούργια πακέτα στήριξης ή όλα είναι φτιαχτά για να απομυζούν τους κόπους των εργαζομένων; Από πού αντλούν αυτά τα κεφάλαια; Μήπως στο προσεχές μέλλον οδηγήσουν και πάλι την παγκόσμια οικονομία σε κρίση πολύ χειρότερη από αυτήν που βιώνουμε σήμερα; Μήπως θα έπρεπε οι κεντρικές τράπεζες να δείξουν σύνεση και σωφροσύνη στην εφαρμογή πακέτων στήριξης του χρηματοπιστωτικού συστήματος;
3 Και μια είδηση ελληνικού ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία», η ελληνική κυβέρνηση και η «τρόικα» διαπραγματεύονται την τροποποίηση του Μνημονίου. Η αποτυχία του Μνημονίου είναι πλέον έκδηλη. Τα μέτρα που θέσπισε η κυβέρνηση με την υπαγόρευση της «τρόικας» προκάλεσαν βάθεμα της ύφεσης, αύξηση του πληθωρισμού, μείωση των δημοσίων εσόδων και παραπέρα εξαθλίωση των εργαζομένων. Τι έχουν τώρα να μας πουν οι κ. εμπειρογνώμονες της «τρόικας» και οι μεγαλόσχημοι και αδρά αμειβόμενοι σύμβουλοι της κυβέρνησης; Η εκτίμηση των επιπτώσεων των μέτρων μπορούσε να γίνει και από έναν πρωτοετή φοιτητή των οικονομικών. Και όμως, η στρατιά των συμβούλων δεν κατάφερε να εκτιμήσει σωστά τις επιπτώσεις των μέτρων. Η άφωνη και άνευρη κυβέρνηση μας έριξε στο πηγάδι του Μνημονίου. Δεν είναι στα έγκατα της γης μόνον οι μεταλλωρύχοι της Χιλής. Τους ακολουθεί και η ελληνική εργατική τάξη. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της «Ελευθεροτυπίας», η διαπραγμάτευση αφορά την επί τα βελτίω τροποποίηση των μέτρων του Μνημονίου που αφορούν κυρίως την παραπέρα αύξηση του ΦΠΑ, την αύξηση του επιδόματος ανεργίας, τη μη περικοπή των επικουρικών συντάξεων και το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ευχόμαστε η «τρόικα» να κατανοήσει το σφάλμα της και να δεχτεί τη βελτίωση των μέτρων του Μνημονίου, για να μπορέσει η ελληνική οικονομία να παρουσιάσει κάποια ανάκαμψη.