Βυζάντιον

Δεν καπνίζω. Πίνω ελάχιστα. Και δεν τζογάρω. Δεν με αφορούν προσωπικά όσα συμβαίνουν γύρω, με το ίδιο το κράτος να συμπεριφέρεται κανονικά ως «νταβατζής» που βγάζει μεροκάματο από τις εξαρτήσεις των πολιτών του. Σκέφτομαι, όμως, τι μπορεί να σου συμβεί αν είσαι ένας άνθρωπος που κάνει όλα τα παραπάνω, δηλαδή πίνει, καπνίζει και τζογάρει. Το κράτος σού απαγορεύει το τσιγάρο, αλλά σου προσφέρει περισσότερο τζόγο. Δεν σε αποτρέπει από το να πίνεις, αλλά σου προσθέτει περισσότερους φόρους. Επίσης δεν σου επιτρέπει να προσφύγεις στα άλλα ναρκωτικά (μόνο νικοτίνη και αλκοόλ) μήπως και βρεις την ηρεμία σου. Και φαντάσου τώρα να είσαι επιρρεπής στον τζόγο και μανιώδης καπνιστής. Να ρίχνεις τα κέρματα στο μηχάνημα και να βγαίνεις έξω για να καπνίσεις με το ποτό στο χέρι. Είσαι ακριβώς το πρότυπο πολίτη που αναζητεί αυτό το κράτος. Ένα πρεζάκι που πληρώνει φόρους. Θυμάμαι ότι την εποχή που ζούσαν ακόμα οι ιδέες τα κράτη προσπαθούσαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να επιβάλλουν κάποια πρότυπα συμπεριφοράς. Η Σοβιετία, για παράδειγμα, τύπωνε αφίσες με χαμογελαστούς εργάτες και ευτυχισμένες αγρότισσες, που παρέμεναν ελκυστικές παρά την πλήρη αποχή τους από την αποτρίχωση. Η Δύση περνούσε τα αντίστοιχα μηνύματα μέσα από τις διαφημίσεις των τραπεζών: Το πρότυπο ήταν ο οικογενειάρχης που δημιουργεί. Ο υγιής οικογενειάρχης. Μέχρι που έχεις μπροστά σου το ελληνικό κράτος στην περίοδο της κρίσης…
•••
Τι σου λέει το κράτος; Πάρε ναρκωτικά, αλλά αυτά από τα οποία κερδίζω κι εγώ. Εθίσου στον τζόγο, μήπως επιβιώσω κι εγώ από τις εξαρτήσεις σου. Αν το ελληνικό κράτος έκανε αφίσα με το πρότυπο του πολίτη, τι θα έδειχνε; Έναν τύπο με τσιγάρο στο στόμα, ποτήρια στο ένα χέρι και ζάρια στο άλλο. Αυτός είναι ο καλός έλληνας πολίτης, ο πατριώτης που συμβάλλει στην υπέρβαση της κρίσης. Και όλα αυτά από μια κυβέρνηση που, υποτίθεται, κομίζει ηθική και αξίες. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με έναν από τους τύπους που δούλεψαν αρκετά επάνω στο νομοσχέδιο για τα φρουτάκια και τον τζόγο. Ήταν από τους ανθρώπους που έδωσαν κάποιες συμβουλές και προσπάθησαν να προβλέψουν την εικόνα που θα δημιουργηθεί. Μου είπε μετά βεβαιότητας ότι τα φρουτάκια θα εμφανιστούν και στα βενζινάδικα, ειδικά σε μια μεγάλη αλυσίδα. Είναι επίσης πιθανό να εμφανιστούν και σε σούπερ μάρκετ. Ασφαλώς θα βρίσκονται και περιφερειακά των σχολείων. Το θέμα είναι πότε θα μπουν και μέσα στο σχολείο, να δίνεις στο παιδί χαρτζιλίκι και για να τζογάρει. Υποθέτω πως μέχρι σήμερα τα τεχνικά θα έχουν γίνει γνωστά από εδώ και από εκεί. Επίσης είναι μάλλον απίθανο το θέμα να απασχολήσει εντόνως τα τηλεοπτικά δίκτυα αφού στο μικρό μας χωριό οι κλωστές είναι κοντές και όλοι συνδέονται μεταξύ τους. Είναι δηλαδή αυτονόητο ότι και τα media θα τσιμπήσουν το τυράκι τους, κατά προτίμηση ροκφόρ, διότι ο τζόγος γεννά τον μύκητα που δίνει την ξεχωριστή γεύση.
•••
Ομολογώ ότι αγνοούσα πως ο Αυγουστίνος Καντιώτης ευρίσκετο εν ζωή ως και πριν από λίγες ημέρες. Ήταν 104 ετών όταν εκοιμήθη (ησυχία μην ξυπνήσει) και φαντάζομαι ότι μόνο και μόνο η ηλικία του θα χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για την αγιότητά του: Έκανε αρκετή δουλειά για τον Θεό, οπότε ο Κύριος αποφάσισε να τον κρατήσει αρκετά κοντά μας. Εγώ πάλι θα έλεγα ότι και ο ίδιος ο Κύριος δεν ήταν απολύτως έτοιμος για τη συνάντησή του με τον Καντιώτη και την ανέβαλλε συνεχώς. Διαβάζω, λοιπόν, το βιογραφικό του, φοβούμαι ότι κι εμείς εδώ μπορεί να έχουμε κανένα αφιέρωμα στον μεγάλο ιεράρχη και κάποιες ακραίες σκέψεις αρχίζουν να διαπερνούν το μυαλό μου, ευτυχώς αναίμακτα. Όπως θα έχετε διαπιστώσει, είναι καιρός πια που πλήττω θανάσιμα, που βαριέμαι, βρε παιδί μου, να ασχοληθώ με τα ευτελή και ανούσια της πολιτικής. Το μεταφυσικό με διεγείρει περισσότερο και από τις κραυγές του Πάγκαλου, την αμηχανία του Γιώργου και την ντεμοντέ προσπάθεια του Σαμαρά. Έλεγα, λοιπόν, να κάνω μια πρόταση προς τον εκδότη μου…
•••
Ας υποθέσουμε ότι αποφάσιζα να γυρίσω τη στήλη αποκλειστικά σε θέματα σχετικά με τα UFO, τους ιπτάμενους δίσκους και τους επισκέπτες από τον ουρανό. Είναι προφανές ότι ύστερα από δύο Κυριακές ο εκδότης θα απαιτούσε να σταματήσω. Λογικό; Όχι και τόσο. Ο εκδότης θα μου έλεγε ότι όλα αυτά είναι παράλογα, δεν τεκμηριώνονται από πουθενά, αποτελούν πεδίο ενασχόλησης γραφικών και μυθομανών. Ίσως συμφωνούσα. Όμως την ίδια στιγμή, ο ίδιος εκδότης δίνει μία σελίδα σε τύπους που πιστεύουν ότι στο ύψος της ατμόσφαιρας ζει ένας καλός κύριος που δημιούργησε τον κόσμο, μας επιβλέπει, έστειλε τον Υιό του και εμείς τον σταυρώσαμε, δίπλα του κυκλοφορεί μια καλή κυρία, ένα περιστέρι και κάτι τάγματα αγγέλων. Λοιπόν όποιος πιστεύει όλα αυτά είναι όχι απλώς εντάξει, θεωρείται και ευσεβής. Όποιος πιστεύει ότι υπάρχουν UFO θεωρείται γραφικός. Νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω τον συλλογισμό μου, έχουμε καλυφθεί όλοι.
•••
Μιλώντας για UFO τέτοιες μέρες, δεν μπορείς να μη σταθείς στην επέτειο του
ΠΑΣΟΚ. (Tο Εθνικό Συμβούλιο, οι υποψηφιότητες και τα διάφορα σχετικά δεν μου λένε τίποτα). Το πρόβλημα βέβαια είναι πως έρχεται το ΠΑΣΟΚ και κάθεται μπροστά σου. Θυμάμαι πέρσι τον Γιώργο στο Θησείο να κάνει πάρτι μία μέρα μετά την ανακοίνωση των εκλογών. Σαν να τον ακούω τώρα με το «λεφτά υπάρχουν». Αυτά τα λεφτά να είχαμε και τον Αραφάτ, θα κάναμε πάλι τρομερό πάρτι. Θα μου πεις ότι τον Αραφάτ μπορούμε να τον φέρουμε με το μαυσωλείο. Όμως δεν μπορούμε να βρούμε ούτε τα λεφτά ούτε το ΠΑΣΟΚ. «Μόνο να γράφεις το όνομά σου και εκείνο το έμαθες μισό…» Υποτίθεται ότι ο στίχος αναφέρεται στον Μακρυγιάννη, στο στοιχειωμένο πλέον «θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, 3 του Σεπτέμβρη να περνάς». Εγώ έχω την αίσθηση ότι αναφέρεται στους πρώτους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, αν και εκείνοι ούτε το όνομά τους να γράψουν δεν ήξεραν. Κι όμως, πέρασαν 36 χρόνια ΠΑΣΟΚ. Ούτε οι Rolling Stones να ήταν. Έκανε καλό στον τόπο το ΠΑΣΟΚ; Νομίζω πως ναι, όσο κι αν η ιστορία καταγράφει μια αγέλη πεινασμένων που ορμάει προς την εξουσία και πετάει κόκαλα πίσω της. Και το ΠΑΣΟΚ ήταν Ανδρέας. Δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ χωρίς Ανδρέα. Υπάρχει χωρίς Σημίτη, χωρίς Γιώργο. Αλλά ακόμα και σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι Ανδρέας. Όχι ως ιδεολόγημα, αλλά ως άλλοθι.
•••
Από τη μεταπολίτευση ως σήμερα δεν υπάρχει δεξιό κόμμα που να μην έχει λάβει μέτρα σαν κι αυτά που θέσπισε κατά καιρούς το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θυμίζει την κυβέρνηση του βουνού συγκρινόμενη με τη σημερινή, του Γιώργου. Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να διατηρεί την ηγεμονία του σε έναν χώρο που ονομάζουμε προοδευτικό. Γιατί συμβαίνει αυτό; Θα σας πω εγώ. Επειδή οι Έλληνες είναι σχεδόν στο σύνολό τους δεξιοί. Οι περισσότεροι έχουν και μερικές προοδευτικές αφέλειες στο μαλλί, όπως έχει η Παναγιωταρέα την τούφα. Τι νομίζετε ότι κάνει το
ΠΑΣΟΚ τα τελευταία είκοσι χρόνια; Πουλάει αριστερές ψευδαισθήσεις σε φανατισμένους κρυφοδεξιούς. Είναι ακριβώς το ίδιο με τις κρυφοαδερφές που βλέπουν ποδόσφαιρο. Λένε ότι γουστάρουν την μπάλα, αλλά περισσότερο βλέπουν τα μπούτια των αγοριών.