Ανάγκη και… κόψιμο

Αλλά δεν έγινε τίποτα. Και δεν είδαμε τίποτα.
Το σκότος εξακολουθούσε να πλανάται πάνω, κάτω, γύρω και πέρα από την Άβυσσο.
Έτσι εμφανίστηκε το ΔΝΤ. Πιο σκοτεινό και από το σκότος, πιο δυνατό απ’ όλες τις δυνάμεις που κυβερνούσαν ως τώρα. Σχεδόν παντοδύναμο, δεν δίστασε να κάνει και χρέη Παντοδύναμου.
Είπε, λοιπόν, και το ΔΝΤ:
– Γενηθήτω… Μνημόνιο.
Κι εγένετo πανδαιμόνιο! Κάτι σαν τις 10 εντολές της Παλαιάς Διαθήκης.
Όπου το ΔΝΤ, αφού σου υπενθυμίζει ότι «εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου», σου παραθέτει και μια σειρά από ξεγυρισμένα «ου…».
«Ουκ… ανάψεις καλοριφέρ».
«Ου… πας διακοπές».
«Ουκ… επιθυμήσεις πάντα όσα εν τω σούπερ μάρκετ εισί».
Βέβαια, δεν τα λέει έτσι ακριβώς, αλλά για την ακρίβεια αυτά ακριβώς ζητάει.
Δεν τίθεται καν θέμα ερμηνείας. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση θέλησε να δώσει όχι μόνο κάποιες ερμηνείες αλλά και λύσεις. Συσκέφθηκε, ξανασυσκέφθηκε, ώσπου ένας υπουργός σκέφθηκε ότι «κάτι πρέπει να γίνει».
«Να γίνει, αλλά τι;», είπε ένας άλλος. Τότε πετάχτηκε ένας τρίτος.
Και είπεν κι αυτός:
– Γενηθήτω… τσεκούρι;
«Τι;», αναρωτήθηκαν όλοι με δέος, αλλά εκείνος συνέχισε απτόητος.
– Φωτιά και τσεκούρι!
– Εντάξει η φωτιά, ψέλλισε ο επόμενος, το τσεκούρι τι μας χρειάζεται;
– Αυτό κι αν μας χρειάζεται. Αν δεν τα κάψουμε, θα τα κόψουμε όλα.
– Ποια;
– Όλα όσα περισσεύουν.
– Από πού και από ποιους;
– Από το σπάταλο κράτος και από τους σπάταλους πολίτες αυτής της χώρας. Τους σπάταλους συνταξιούχους, τους σπάταλους μισθωτούς, τις σπάταλες χήρες, τα σπάταλα ορφανά…
– Σαν τι θα μπορούσαμε να κόψουμε από όλους αυτούς, δηλαδή; Π.χ. τις μεγάλες πισίνες, τα υψηλά μπόνους, τα πολυτελή ΙΧ;
– Σε πρώτη φάση τις συντάξεις, τα δώρα, τα επιδόματα κι από φθινόπωρο βλέπουμε…
– Θα έχει κι άλλα από φθινόπωρο;
– Έχει πετρέλαιο θέρμανσης, έχει πετρέλαιο κίνησης. Θ’ αλλάξουμε τα πετρέλαια σε κάθε σπάταλη κίνηση.
Μόνο που δεν έκλαψε ένας υπουργός… Από θαυμασμό για τα μέτρα ή από συμπόνια για τον λαό – κανείς δεν ξέρει.
Με το ένα χέρι σκούπισε τα δάκρυα που κυλούσαν από τα μάγουλά του και με το άλλο έβγαλε ένα πακέτο από την τσέπη.
– Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο, ψιθύρισε, αλλά εκείνη τη στιγμή ακούστηκε η φωνή μιας υπουργού:
– Κομμένο και το τσιγάρο! Για να μη γίνουν καπνός οι προσπάθειές μας, είναι ανάγκη να το κόψουμε όλοι.
Σε μια εποχή που ο καθένας μπορεί να κόβει από τον κοσμάκη ό,τι του καπνίσει, μάλλον αναμενόμενο ήταν να του κόψουν και το τσιγάρο.
Εξάλλου είναι και θέμα υγείας. Κάθε σπατάλη βλάπτει σοβαρά τον οργανισμό μας αλλά και κάθε άλλο… σοβαρό Διεθνή Οργανισμό.

Γάμα Σίγμα