ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΔΟΜΑΙ ΟΚΛΑΖΕΙ ΕΙΣ ΕΠΟΧΗΝ ΗΤΙΣ ΛΙΜΝΑΖΕΙ

Ακινησία γενική
τίς πόλεις διατρέχει,
όλοι οκλάζουν καταγής
λάτρεις τού «πέρα βρέχει».

Βροντές ακινητοποιούν
στόν ουρανό τά νέφη
κι ο Ήλιος κούτελα χτυπά
ως ‘θίγγανος τό ντέφι.

Οσμές διαμελίζονται
εις τόν πηχτό αιθέρα
κι η δυσοσμία αναιρεί
τόν ζωογόνο αέρα.

Οι πολυθρόνες Ροκοκό
καί οι Μπαρόκ οι κώλοι
σύμβολα είναι αρχοντιάς
στήν κάθε μία πόλη.

Ουδείς ενδιαφέρεται
διά παρελθόν καί μέλλον
κι όλοι ώς μάγκες παλαιοί
στραβά φορούν καπέλο.

Κλάνουν οι πάντες σιγανά
ώς άλλοι αριστοκράτες
αδιάφοροι καί γελαστοί
τού Χάροντα περάτες.

Ακινησία, τό λοιπόν,
παντού καί όπου λάχει.
Ρολόγια καί χρυσαφικά
διακοσμούν τά πάχη.

Ο τέως σεξουαλισμός
έχει αυτοκτονήσει,
ζέχνει τό: Κλάσε φίλτατε
αλλ’ όχι εν κινήσει.

Οι δεσποινίδες ψάχνουνε
γιά έναν καβαλιέρο,
στό τέλος κρεβατώνονται
μέ κουτσοδόντη γέρο.

Εις τήν παστάδα τού έρωτα
τά φύλα μπερδεμένα,
ένα γιά σέ, δύο γιά μέ
μ’ ακρίβεια μετρημένα.

Ακινησία γενική
πόλεων καί χωρίων
μέ συντροφιά τ’ αέρια
κάποιων λεωφορείων.

Στεφανιο-γραφήματα
καί φούλ τά «μπαλονάκια»
εντέρων περι-σφίγματα
καί μπότοξ μαγουλάκια.

Τζίπ μαύρα καί λυπητερά
ίδια μέ νεκροφόρες
πώς οδηγούνται χιαστί
από αφεντο-κόρες!

Τί χρόνια αλησμόνητα
θά λένε σάν γεράσουν
όσοι ποτέ δέν πήδηξαν
θέλοντας νά αγιάσουν.

Όσο η κίνηση αργεί
τόσο θά μεγαλώνει
ότι εχέστηκε η φοράς
εις τό πλατύ αλώνι.
Όσο οι κυβερνώντες μας
θά μοιάζουν μέ ΕΣΑΤΖΗΔΕΣ
τόσο θά φεύγουν στά βουνά
οι Έλληνες σάν γίδες.

Οκλάζουνε καί κλάνουνε
καί στήν ακινησία
πιστεύουν πάντες οι Γραικοί
πώς βρίσκεται η ουσία.

Έτσι νομίζουν κι αφειδώς
πέρδονται αδιαντρόπως,
μά μέ λιβάνια καί πορδές
δέν θά ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ.
………………………………………………
«Μές στήν υστερία
καί στά ξαφνικά
γίναν’ όλα σκόνη
καί στά σύννεφα απλώνει
μιά Πατρόνα νυφικά».
Δίσκος: «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΔΕΙΑΝΟΣ»
Δισκογραφική: ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ.