Το περιεχόμενο των ιδεολογιών και ο θάνατός τους

Θέλοντας να φρεσκάρω τη μνήμη μου κάθισα και ξαναδιάβασα για τον Φιλελευθερισμό, τον Νεοφιλελευθερισμό, τον Σοσιαλισμό και τον Κομμουνισμό.
Ο Φιλελευθερισμός πήγασε από την εποχή του Διαφωτισμού, όταν οι άνθρωποι στέναζαν κάτω από τους απόλυτους μονάρχες. Ο Σοσιαλισμός ξεπήδησε στο τέλος του 18ου αιώνα, όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα του καπιταλιστικού συστήματος, που κοντά στην πρόοδο έφερε για τις μάζες την τρισαθλιότητα. Η κίνηση είχε ανθρωπιστικό χαρακτήρα και ήθελε να βοηθήσει. Ο Σοσιαλισμός εξελίχθηκε από τον Κ. Μαρξ και τον Φρ. Ένγκελς σε Κομμουνισμό, που γρήγορα του έδωσαν τον τίτλο του «επιστημονικού Κομμουνισμού», για να αποδείξουν ότι η καθιέρωσή του ήταν επιστημονικά τεκμηριωμένη. Ο Φιλελευθερισμός, αφού συσσώρευσε κι αυτός του κόσμου τα δεινά, εξελίχθηκε στον Νεοφιλελευθερισμό, που σημαίνει ναι μεν απόλυτη ελευθερία στη δράση του ατόμου και της επιχείρησης, αλλά θα πρέπει να δίνουμε και κανένα κομμάτι ψωμί στους εργαζόμενους, για να μην πεθαίνουν.
Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού συστήματος της Σοβιετικής Ένωσης και του ανατολικού μπλοκ οι ιδεολογίες υποχώρησαν και θα μπορούσαμε να πούμε πως πέθαναν, αφού και η μεγάλη Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ εγκατέλειψε την κρατική οικονομία και εισήγαγε την οικονομία της αγοράς.
Οι ιδεολογίες πέθαναν γιατί δεν μπόρεσαν μήτε να λύσουν πλήρως τα προβλήματα των ανθρώπων μήτε να βοηθήσουν όλους τους ανθρώπους ριζικά. Η βοήθεια που προσέφεραν ήταν πάντα μεμονωμένη και ευνοούσε κάποιες μερίδες ανθρώπων.
Όμως στο πέρασμα του χρόνου και στην εφαρμογή πότε της μιας και πότε της άλλης, φάνηκαν όχι μόνο τα μειονεκτήματά τους, αλλά και οι αντικειμενικές ανάγκες του ανθρώπου που είναι:
(1) Βάσει του φυσικού δικαίου, όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι, χωρίς προνόμια και ιδιαιτερότητες.
(2) Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να ζήσουν, να προκόψουν και να ευτυχήσουν.
(3) Μεταξύ των δύο φύλων πρέπει να υπάρχει απόλυτη ισότητα.
(4) Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει ελεύθερη πρόσβαση στην παιδεία και στην εκπαίδευση, μέχρις εκεί που του επιτρέπουν οι ικανότητές του.
(5) Κάθε άνθρωπος έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της εργασίας, από την οποία να κερδίζει τόσα, όσα του επιτρέπουν να ζήσει αξιοπρεπώς, αυτός και η οικογένειά του.
(6) Κάθε άνθρωπος θα πρέπει να έχει απόλυτα δωρεάν ιατρική κάλυψη και όταν γεράσει να λαμβάνει μια σύνταξη, για να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, χωρίς να έχει την ανάγκη της στήριξης άλλων.
(7) Βέβαια, όλα αυτά μέσα σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου και πρόνοιας, σε καθεστώς ελευθερίας.

Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει σημαία όλες αυτές τις θέσεις και σε βάθος χρόνου, παρά τις αντίξοες συνθήκες, θα τις εφαρμόσει.
Αυτά όλα σήμερα είναι αυτονόητα και δεν χρειάζονται καμιά ιδεολογία για να καθιερωθούν. Ο καθένας τα καταλαβαίνει και
όλοι τα θέλουν.
Όμως, για να καθιερωθούν όλα αυτά, πρέπει κάθε κοινωνία, κάθε κράτος να παράγει πλούτο, αλλιώς όλα τα παραπάνω είναι κούφια λόγια. Και εδώ ξεκινάει το πρόβλημα, για την αναγκαία παραγωγή. Κάτι που δεν είναι εύκολο, γιατί είτε οι φυσικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν είτε οι άνθρωποι είναι πονηροί, αμεθόδευτοι και αδιάφοροι.
Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία λειτουργούν τα κόμματα, που θεωρητικά είναι οι ατμομηχανές της κοινωνίας, και οι πολιτικοί που ηγούνται αυτών είναι οι ταγοί του λαού. Αυτοί οι άνθρωποι οφείλουν να αγαπάνε την πατρίδα, να είναι ηθικοί, ανιδιοτελείς, αγνοί και να εργάζονται για το κοινωνικό σύνολο. Τα κόμματα σήμερα σε πολλές χώρες αποδεικνύεται ότι είναι ομάδες ταξικών ή συντεχνιακών συμφερόντων. Υπάρχουν πολιτικοί ηγέτες που έχουν ξεφύγει από την αντίληψη αυτή και σε αυτούς ελπίζουμε ότι θα αλλάξουν προς το καλύτερο τις τύχες του κόσμου. Εξάλλου αυτή είναι η ελπίδα μας. Ίδωμεν.