Πίεση Ομπάμα στην Άγκυρα μέσω… Αθηνών

Η διπλωματία και η εξωτερική πολιτική μιας χώρας αποτελούν ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΥ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ. Με άλλα (συμπληρωματικά) λόγια, διαδραματίζουν ρόλο ΕΜΠΕΙΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, που οφείλει να ενέχει και στοιχεία ΘΕΜΕΛΙΩΜΕΝΗΣ ΠΡΟΒΛΕΠΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Ένας τέτοιος ορισμός –πλήρης, κατά τη γνώμη μου– της διπλωματίας και της εξωτερικής πολιτικής παραμένει, ωστόσο, ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ. Το αποδεικνύουν περίτρανα αστοχίες ολκής μεγάλων δυνάμεων, με κλασικό παράδειγμα τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ.
Η Ελλάδα είναι προσδεδεμένη στο άρμα των ΗΠΑ από το 1947. Και αυτό παρά τη σαφέστατη ερμηνεία τού «ανήκομεν εις την Δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος εννοούσε τη Δυτική Ευρώπη και το απέδειξε αργότερα με την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ. Ρητή πολιτική, που δεν εμπόδισε την ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΕΠΙΡΡΟΗ των ΗΠΑ στα του οίκου μας, με αποκορύφωμα να προηγηθεί η αμερικανοκίνητη δικτατορία της επταετίας 1967 – 1974, γεγονός το οποίο ομολόγησε και για το οποίο ζήτησε μάλιστα «συγγνώμη» εκ των υστέρων ο τότε αμερικανός Πρόεδρος Κλίντον κατά τη μεταδικτατορική επίσκεψή του στην Αθήνα.
Η σημερινή –και ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ– συγκυρία των σχέσεων Ουάσινγκτον, Άγκυρας και Τελ Αβίβ δεν πρόκειται να διαταράξει ούτε κατʼ ελάχιστον τους φιλικούς δεσμούς δεκαετιών ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Τουρκία και το Ισραήλ. Πράγμα που το γνωρίζει άριστα ο Παπανδρέου ο τρίτος, ο οποίος δέχθηκε με ανοικτάς αγκάλας τον ισραηλινό πρωθυπουργό κ. Νετανιάχου στην Αθήνα, βέβαιος ων ότι κάθε άλλο παρά θα δυσαρεστήσει τους προστάτες του στην Ουάσινγκτον, τρίβοντας μάλιστα τα χέρια του από χαρά που του δόθηκε η δυνατότητα να διαδραματίσει διαμεσολαβητικό ρόλο! (Το αν σκέφτηκε ότι ενδέχεται να… πίκρανε τον αγαπητό του γείτονα κ. Ερντογάν, το αν έβαλε και αυτήν την παράμετρο στη ζυγαριά, το αγνοώ. Υποθέτω, πάντως, ότι δεν το αγνοούν οι αλλοδαποί σύμβουλοί του.)
Το μέγα χαρτί στο οποίο ποντάρει (και ποντάρουν οι αισιοδοξότεροι εκ των εν λόγω συμβούλων) είναι να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα συνάντηση της παλαιστινιακής Αρχής με εκπροσώπους της κυβέρνησης του Ισραήλ. Ο κ. Νετανιάχου άλλωστε επέλεξε την Αθήνα για να δηλώσει ότι η χώρα του είναι έτοιμη για απευθείας διαπραγματεύσεις με την παλαιστινιακή πλευρά «σε οποιονδήποτε τόπο και χρόνο». Ο πρωθυπουργός της «μειωμένης εθνικής κυριαρχίας», όπως έχει πει κατʼ επανάληψιν δημοσίως, βαυκαλίζεται να νομίζει ότι μια τέτοια συνάντηση, ακόμα και στην Αθήνα, θα έχει… θετικό αποτέλεσμα! Για «διαπραγματεύσεις» μίλησε ο ισραηλινός επισκέπτης του – και όλοι γνωρίζουμε πόσο χρονοβόρες και ατελέσφορες είναι τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις όταν η μία πλευρά –εν προκειμένω η του Ισραήλ– ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΛΥΣΗ.
Το όνειρο θερινής νυκτός του Παπανδρέου του τρίτου πάει πολύ μακριά. Πιστεύει, ή τουλάχιστον εύχεται, ότι με έναν σμπάρο θα χτυπήσει δύο τρυγόνια. Ότι δηλαδή ΚΑΙ συμφωνία θα επιτευχθεί στο Παλαιστινιακό ΚΑΙ η Τουρκία θα ικανοποιηθεί αφού θα έχει αρθεί η απομόνωση της Γάζας!
Η αιφνίδια σύσφιγξη των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων –πριν από μόλις έναν μήνα ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΞΗΝΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ πρωτοεπισκέφτηκε ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ το Ισραήλ και προ ημερών (σε χρόνο ρεκόρ δηλαδή) ανταπέδωσε την επίσκεψη ο κ. Νετανιάχου– θα μπορούσε να έχει οριακά οφέλη στον τουρισμό και στον οικονομικό τομέα σε θέματα τεχνογνωσίας στην αγροτική μας παραγωγή, ενώ η στρατιωτική συνεργασία σε επίπεδο κοινών αεροπορικών ασκήσεων εντός του FIR Αθηνών νοτίως της Κρήτης εμπεριέχει ΑΓΚΑΘΙΑ ΥΨΗΛΟΤΑΤΟΥ ΡΙΣΚΟΥ, μια και απώτερος σκοπός του πολεμοχαρούς Νετανιάχου, όπως άλλωστε και των ΗΠΑ, είναι η (κατά προτίμηση αστραπιαία) ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΙΡΑΝ, με βομβαρδισμούς σε επιλεγμένους στόχους.
Κρίσιμα ερωτήματα: Ποια θα είναι η στάση της χώρας μας σε περίπτωση ισραηλινών βομβαρδισμών στο Ιράν; Θα τους επικροτήσει; Και εάν δεν τους επικροτήσει, δεν θα είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΗ; Και αφού θα είναι συνυπεύθυνη, δεν θα έχει συνέπειες; Θα μείνει αλώβητη από αντίποινα και ενδεχόμενες τρομοκρατικές ενέργειες; Και ποια θα είναι τα στηρίγματά της, καθώς θα είναι απομονωμένη ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΑΡΑΒΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ και με την ούτως ή άλλως ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ; Το Ισραήλ μήπως και οι ΗΠΑ; Μα Ισραήλ και ΗΠΑ θα έχουν κάνει τη δουλειά τους και τα ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ με το Ιράν θα οδηγήσουν τα δύο αδελφά κράτη σε επαναπροσέγγιση της Τουρκίας. Η Ελλάδα όπως κατάντησε τον εαυτό της (και με τη… βοήθεια των «συμμάχων» της) τους είναι άχρηστη.
Τα «τετελεσμένα» είναι, βέβαια, ακόμα υποθετικά, διότι φοβάται ο Γιάννης το θεριό (Ρωσία, Τουρκία, Ιράν) και το θεριό τον Γιάννη (ΗΠΑ, Ισραήλ, με… τσόντα την Ελλάδα). Ο μη προβλεπόμενος εναγκαλισμός της κυβέρνησης του… σοσιαλιστή επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση του ακροδεξιού πρωθυπουργού του Ισραήλ Νετανιάχου εξοργίζει τους πλείστους Έλληνες – κι ανάμεσά τους ΟΛΟΥΣ τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Και αυτό επειδή επιχειρείται στροφή 180 μοιρών, που συνίσταται στην εγκατάλειψη των παραδοσιακών μας φίλων Αράβων και κυρίως των αιματοβαμμένων Παλαιστινίων από τους ισραηλινούς δήμιούς τους.
Σε μία γεωστρατηγικής σημασίας ζώνη επιρροής, όπως είναι η δική μας, με δεσπόζουσες δυνάμεις την πολυπληθέστατη Τουρκία και το Ισραήλ, ο ΧΕΙΡΟΠΟΔΑΡΑ ΔΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ Παπανδρέου ο τρίτος επέλεξε ως σύμμαχο το Ισραήλ, το οποίο διακρίνεται για την απροσχημάτιστη και συστηματική καταστρατήγηση κάθε θεμελιώδους αρχής του Διεθνούς Δικαίου. (Όχι πως η Τουρκία είναι καλύτερη, αλλά για μας συμβολίζει την Ανατολή. Μια Ανατολή συνυφασμένη με μεγάλο κομμάτι της Ιστορίας μας.) Έτσι που τα κατάφερε ο εκλεκτός των Αμερικανών, ας βρει άκρη. Πάντως για τα νέα δεινά που θα επισωρεύσει κατά πάσα πιθανότητα στη χώρα μας θα φέρει ακέραιη την ευθύνη.
Στη σημερινή διεθνή συγκυρία θα χρειαζόταν ο μεγαλοφυής Ελευθέριος Βενιζέλος. Ένας πολιτικός ανοιχτών οριζόντων, που συνδύαζε οραματισμό με αποφασιστικότητα. Ένας πολιτικός που θα εφάρμοζε ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ εξωτερική πολιτική. Ένας πολιτικός που θα μπορούσε ευκαιριακά να συνεργαστεί ΚΑΙ με το Ισραήλ προκειμένου ΝΑ ΤΟ ΤΟΥΜΠΑΡΕΙ. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αν ζούσε σήμερα, θα είχε άριστες σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα –για να δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα, θα έδινε αμέσως αγκυροβόλιο στο ρωσικό ναυτικό ικανοποιώντας αίτημα ρώσου ναυάρχου– και δεν θα υπέγραφε ποτέ το επαίσχυντο και καταδικαστικό για τη χώρα μας Μνημόνιο. (Οι συγκρίσεις περιττεύουν. Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας.)